Ο Προκόπης Γεωργίου, πρώην ανώτερος αστυνόμος, επισημαίνει την αρνητική σημασία των εξουθενωτικών ποινών.

Τα τροχαία δυστυχήματα, μια από τις κυριότερες αιτίες θανάτου σ’ αυτό τον τόπο. Δικαιολογημένα οι αρμόδιοι έταξαν στις προτεραιότητές τους τη μείωσή τους και προς επίτευξη των στόχων τους υιοθέτησαν τη σημαντική αύξηση των ποινών σε μια σειρά παραβάσεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Οι προβλεπόμενες ποινές θα «κάψουν» πολλά βαλάντια και καλώς θα αναφωνήσουν οι νομιμόφρονες πολίτες, γιατί κατ’ αυτούς, μόνο έτσι θα προστατευθεί η ανθρώπινη ζωή. Κατ’ εμέ, βέβαιον είναι ότι οι αυστηρές ποινές θα συναντήσουν αρκετούς ατίθασους οδηγούς. Είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των έγκλειστων στις φυλακές, γιατί δεν θα έχουν χρήματα να πληρώσουν τα πρόστιμα που θα τους επιβάλλονται.
Κατά το παρελθόν, είπα και έγραψα πολλά για την αύξηση των ποινών και επιχειρηματολόγησα. Σήμερα, η τόσο μεγάλη αύξηση των ποινών εξασθενεί τον κάθε οδηγό και κυριολεκτικά τον κατακρεουργεί. Ας είναι, όμως, ας αυξηθούν οι ποινές στα ύψη που κρίνουν οι αρμόδιοι και να είναι βέβαιοι ότι απομένει πλέον η ισόβια κάθειρξη ή η θανατική ποινή να εισηγηθούν, αν οι ποινές που προτείνουν δεν επιφέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Δεν αναφέρομαι στα αίτια που προκαλούν τα δυστυχήματα, γιατί το έπραξα πλειστάκις, όσο και πλείστοι άλλοι. Μάλλιασε η γλώσσα όλων, ο Κύπριος δεν είναι καλός οδηγός, θέλει βούρδουλα, όχι και πνιγμό. Είμαι ένθερμος υποστηρικτής της όποιας αυστηρής ποινής, όχι όμως της εξουθενωτικής. Εμφαντικά επαναλαμβάνω ότι η καλύτερη πρόληψη κάθε μορφής εγκλήματος είτε είναι τροχαία είτε οποιασδήποτε άλλης, διαρρήξεις, ληστείες, κλοπές κ.λπ., είναι η αποτελεσματική εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας, ο ακρογωνιαίος λίθος στην πρόληψη του εγκλήματος. Σε πίστη της Αστυνομίας, η επιτυχής εφαρμογή της νομοθεσίας μας βρίσκεται σε πολύ καλά αποτελέσματα, συγκρινόμενη με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Χώρος για καλύτερα αποτελέσματα υπάρχει, φτάνει ο κάθε πολίτης να συνδράμει το έργο της Αστυνομίας. Ευκαιρίας δοθείσης, κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ σε δύο παράγοντες που συντελούν σημαντικά στη μείωση των δυστυχημάτων και δεν προβάλλονται επαρκώς: 1ο: Να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην κατασκευή και επίστρωση των δρόμων. Να χρησιμοποιούνται σκληρά ή τεχνητά πετρώματα που έχουν μεγάλη αντοχή στη λείανση, ως κατάλληλων αδρανών για αντιολισθητικούς τάπητες ή επαλείψεις και τούτο γιατί έχουν μεγάλη σημασία στην ελάττωση των οδικών ατυχημάτων. 2ο: Η διαφώτιση έχει τεράστια σημασία και προς τούτο καλούνται οι αρμόδιοι να συστηματοποιήσουν τα μαθήματα οδικής κυκλοφορίας στα δημοτικά σχολεία ως ένα των κύριων μαθημάτων, όχι ευκαιριακές διαλέξεις.
Σαν κατακλείδα, υποστηρίζω τούτο: Ότι η κάθε μορφή ποινής είναι συνάρτηση ορισμένων αντικειμενικών παραγόντων, αλλά και υποκειμενικών και τόσο η νομοθετική όσο και η εκτελεστική εξουσία να μην αγνοούν την ηθικοποιητική τους αποστολή και να σπρώχνουν έναν παραβάτη στην οικονομική του εξαθλίωση, στο όνομα κάποιας θολής ιδέας για κοινωνική άμυνα και παραδειγματισμό των πολιτών και σωφρονισμό.