Οι συγγραφείς του παρόντος άρθρου Ελευθέριος Αδαμίδης Διδάκτωρας Φυσικών Επιστημών και οι μαθήτριες Ραφαέλα, Ειρήνη και Κωνσταντίνα Λοή κάνουμε εν πρώτοις μια αναδρομή των προηγουμένων δημοσιεύσεων μας στον φιλόξενο χώρο του «Φ».
Στο άρθρο μας της 10ης Αυγούστου 2013 δείξαμε ότι η Κύπρος μας βγήκε από τους κόλπους της Ελλάδας Κορινθιακό και Αργοσαρονικό, στη θέση κλειδί, αποτελώντας έτσι την καρδιά της Ελλάδας.
Στο επόμενο μας άρθρο της 14ης Αυγούστου 2015 χρησιμοποιώντας το γεωβιοφυσικό μας πρότυπο ενώσαμε τις τρεις θεϊκές Αφροδίτες της Κύπρου, των Κυθήρων και της Μήλου σ’ ένα έρωτα ανίκητο. Στο άρθρο εκείνο εξαιρετική ήτο η προσφορά του δημοσιογράφου Ν. Τόκα του «Φ» με την υπέροχη λεζάντα του, την μυστηριακή και τόσο ταιριαστή με το άρθρο μας.
Προχωρώντας στο άρθρο μας της 13ης Αυγούστου 2016 δείξαμε τον μυστηριακό, πρωταρχικό και κεντρικό ρόλο που παίζει η Κύπρος μας στον Ελληνισμό (καρδιά και σώμα) ταξιδεύοντας στον χώρο και στον χρόνο από την εποχή της Παγγαίας, της Μάνας Γης, μέχρι σήμερα. Κύπρος και Ελλάδας γίνονται ένα σε μία ένωση ΑΙΩΝΙΑ, ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ, ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ, ΑΦΘΑΣΤΗ, ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ, ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ, ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ, ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ, ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ, ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ, ΑΚΗΛΙΔΩΤΗ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ, ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ, ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ, ΑΤΡΟΜΗΤΗ, ΑΠΑΙΚΤΗ, ΑΣΑΛΕΥΤΗ, ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ, ΑΠΑΡΑΓΓΕΛΤΗ, ΑΝΕΛΕΗΤΗ, ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗ, ΑΡΡΗΤΗ, ΣΥΜΠΑΤΙΚΗ, ΚΥΡΙΑΡΧΗ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΘΕΪΚΗ.
Στο παρόν μας άρθρο συνεχίζουμε :
Η Κύπρος μας λοιπόν ευρίσκεται στο κέντρο της Παγγαίας, τον ομφαλό της Γης, κτυπώντας την καρδιά της Ελλάδας, της ανθρωπότητας, αγναντεύοντας τον Πνευματοδότη Ήλιο που της προσφέρει τη γνώση του σύμπαντος και αναμένοντας την θεϊκή επιταγή για τη δημιουργία του κόσμου. Και την λαμβάνει :
Η Κύπρος μας με το πρώτο σκίρτημα της ωθεί ζεστό μάγμα από την Παγγαία προς βορρά δημιουργώντας την όμορφη ΄Ηπειρο, το πρώτο γέννημα του θείου Ελληνικού γένους. Ακολουθούν νότια η Θεσσαλία και η Στερεά Ελλάδα, οι Ελληνικές χώρες που γεννούν Ήρωες.
Συνεχίζοντας το σκίρτημα της Κύπρου, η ΄Ηπειρος ωθεί ζεστή λάβα της Παγγαίας βόρεια δημιουργώντας την Ευρώπη. Ευρέως όπωπα: αν από βαρβάρους θα δώσει απάνθρωπους κατακτητές, ενώ πρέπει να αποδίδει σε ευρεία κλίμακα τη Θεία Παρουσία και Θεία Πρόνοια για να τους βγει σε καλό. Τίποτε δεν δημιουργείται χωρίς λόγο.
Με ένα ακόμη βήμα προς τον Β. Πόλο, ωθείται ζεστή γη για να δημιουργήσει την Αρκτική, τον αιώνιο βόρειο ελεγκτή της Θείας Πρόνοιας, για να ελέγχει τα τεκτενόμενα στον πλανήτη μας και να πράττει ανάλογα επαναφέροντάς τον.
Προς την αντίθετη κατεύθυνση το σκίρτημα της Κύπρου μας δημιουργεί την Πελοπόννησο, την Ελληνική χώρα των Σπαρτών, των ιερέων του αρχαίου κόσμου, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υποστηρίξουν, χωρίς φόβο και πάθος, τις θείες επιταγές.
Προχωρώντας νοτιώτερα η ζεστή γη της Παγγαίας ωθούμενη από τη μεγάλη καρδιά της Ελλάδας, την Κύπρο μας, δημιουργεί την Αφρική την απορέουσα και αφρίζουσα Ήπειρο, που για να επιβιώσει αυτή και εν γένει η ανθρωπότητα, το πεπρωμένο της απαιτεί να ελέγχει με δίκαιο τρόπο τα δώρα της επενέργειας του Ηλίου, διαφορετικά θα είναι σε συνεχή παρακμή και διαμάχη.
Το προς Νότο σκίρτημα της Κύπρου δεν σταματά εδώ. Προχωρά προς το Νότιο Πόλο δημιουργώντας την Ανταρκτική, τον νότιο αιώνιο ελεγκτή της Θείας Πρόνοιας.
Το προς ανατολάς σκίρτημα της Κύπρου μας δημιουργεί την Ασία μέχρι την Γιουνάν (Ιωνία) της Κίνας, την Κορέα (και Ωραία) και την Ιαπωνία (την Άπω Ιωνία). Η Ασία (ίαση) η αποθήκη του Ελληνικού πολιτισμού, που εάν τις δωρεές της Θείας Πρόνοιας χειρισθεί συνετά, θα φέρει την ίαση στον κόσμο, αλλιώς την καταδυνάστευση του χρήματος, του υλισμού. Η Κίνα θα κινήσει, αλλά για να νικήσει η Θεία Πρόνοια απαιτεί. Ενδιάμεσα δημιουργεί το Αιγαίο Πέλαγος.
Επιστρέφοντας στην Αφρική που ακόμη σιγοβράζει, ένα μεγάλο κομμάτι της αποκολλάται και οδεύει βορειοανατολικά, όπου κτυπά στα νότια πλευρά της Ασίας, που μαζί ανυψώνονται δημιουργώντας τα Ιμαλάϊα, την στέγη του κόσμου, και την Ινδία με σκοπό να δεχθεί και να μεταφέρει την σοφία του Δία, των Ελλήνων. Περαιτέρω μια άλλη μεγάλη μάζα γης από την Αφρική οδεύει νοτιανατολικά και φτιάχνει την Αυστραλία την ποικιλόμορφη Ήπειρο με τις πράσινες δαντελωτές παραλίες και τις γύρω χώρες με καθήκον να διαφυλάξουν την ηθική αλλά και την εύθραυστη ισορροπία της Φύσης. Αλλιώς τα επακόλουθα θα είναι γι’ αυτές μοιραία.
Επιστρέφουμε τώρα στη βάση μας, την Κύπρο μας. Το επόμενο σκίρτημά της προς δυσμάς δημιουργεί την Ισπανία και την Ιταλία προπύργιο του Ελληνικού πολιτισμού που ως χώρες των αγαθών της Φύσης πρέπει να τηρούν το θείον για να τους βγει θετικά.
Το προς δυσμάς σκίρτημα της Κύπρου μας δεν σταματά εκεί. Η Δ. Ευρώπη, έχει αρκετή ορμή ώστε να επεκταθεί δημιουργώντας την Β. Αμερική, η δε Δ. Αφρική την Ν. Αμερική οι οποίες αποκολλώνται σχηματίζοντας ενδιάμεσα τον Ατλαντικό ωκεανό με τις ιδιαιτερότητές του (π.χ. Ατλαντίδα). Η Β. Αμερική ναι μεν δυναμική θα αναμένει όμως την αδάμαστη, ανελέητη και παντοδύναμη στιγμή της θείας Κρίσης (ένα φύσημά της αρκεί προς τούτο) για το ότι έχει επιτελέσει. Η Ν. Αμερική ναι μεν καταδεκτική χώρα, θα κριθεί όμως από τα ηθικά της επιτεύγματα. Μοιραία θα είναι και για τις δυο τα ενάντια.
Οι προς ανατολάς αναταράξεις της θεϊκής μας Κύπρου καλλιτεχνούν τον μεγαλοπρεπή, αδελφικό προς αυτήν, Όλυμπο, το βουνό των θεών που αποκολλάται από την Παγγαία και περιστρεφόμενος με θεϊκή μανία κάνει το μεγάλο γύρο γύρω από ένα από τα πιο ένδοξα τμήματα γης, που αρχίζει να διαμορφώνεται μέσα στην Παγγαία, για να ενσωματωθεί με την Θεσσαλία επισημοποιώντας την κατοικία των θεών και τον μπροστάρη λαό.
Η Ελλάδα, μητέρα του κόσμου και του πολιτισμού προχωρά προς το τελικό της στάδιο, θεϊκά αδιαπραγμάτευτη. Αρχίζει να καλλιτεχνείται υπό του θείου μέσα στην Παγγαία η τετραπλή συνάντηση Κύπρου – Αττικής – Κρήτης και Μακεδονίας. Η ορμή του βουνού των θεών, που πήρα απλόχερα από την Κύπρο μας ξεκολλά την Μακεδονία η οποία έχοντας και την Θράκη από πάνω της πορεύονται βόρεια για να πάρουν την τωρινή τους θέση για να αποτελέσουν τη γη των μεγάλων επαναστατών. Η Κρήτη αντίθετα προχωρά προς νότον απέναντι από την Αφρική καλύπτοντας νότια τον κεντρικό Ελληνισμό με μια ασπίδα λεβεντιάς.
Η Ελλάδα, μητέρα του κόσμου και του πολιτισμού προχωρά προς το τελικό της στάδιο, θεϊκά αδιαπραγμάτευτη. Αρχίζει να καλλιτεχνείται υπό του θείου μέσα στην Παγγαία η τετραπλή συνάντηση Κύπρου – Αττικής – Κρήτης και Μακεδονίας. Η ορμή του βουνού των θεών, που πήρα απλόχερα από την Κύπρο μας ξεκολλά την Μακεδονία η οποία έχοντας και την Θράκη από πάνω της πορεύονται βόρεια για να πάρουν την τωρινή τους θέση για να αποτελέσουν τη γη των μεγάλων επαναστατών. Η Κρήτη αντίθετα προχωρά προς νότον απέναντι από την Αφρική καλύπτοντας νότια τον κεντρικό Ελληνισμό με μια ασπίδα λεβεντιάς.
Οι αναταράξεις αυτές (οι κινήσεις Όλυμπου – Κύπρου – Μακεδονίας (Θράκης) – Κρήτης), στις οποίες πρωτοστατεί η Κύπρος, ενεργοποιούν και ξεκολλούν ένα κομμάτι γης από την εγγύς ανατολή, τον οποίον στρέφει δεξιόστροφα προς βορρά καλλιτεχνώντας την Μ. Ασία, την πρωταρχική και υπέρλαμπρη κοιτίδα και δυναμική αποθήκη του Ελληνικού πολιτισμού. Ένα μικρό κομμάτι γης ξεκολλά από τα Ιεροσόλυμα καλλιτεχνώντας την Πάτμο, το ιερό νησί του Ελληνισμού. Το Κάϊρο αδελφοποιείται με την Ικαρία και την Καρία, η δε Αλεξάνδρεια με την Αλεξάνδρεια Τρωάδα.
Η στροφή αυτή σταματά όταν σχηματιστεί με την ανατολική Θράκη ο Ελλήσποντος και η θάλασσα του Μαρμαρά. Οι Ελληνικές, ιερές αυτές χώρες έχουν ακόμη περισσή ενέργεια ώστε χέρι – χέρι να αποδώσουν αρκετό ζεστό μάγμα, που σαν τελικό στάδιο του σκηνικού της Γης μας, ξεχύνεται βορειοανατολικά δημιουργώντας την Ρωσσία και την Σιβηρία, που έτσι απαιτείται απ’ αυτές να φανούν αντάξιες της πηγής των.
Η στροφή αυτή σταματά όταν σχηματιστεί με την ανατολική Θράκη ο Ελλήσποντος και η θάλασσα του Μαρμαρά. Οι Ελληνικές, ιερές αυτές χώρες έχουν ακόμη περισσή ενέργεια ώστε χέρι – χέρι να αποδώσουν αρκετό ζεστό μάγμα, που σαν τελικό στάδιο του σκηνικού της Γης μας, ξεχύνεται βορειοανατολικά δημιουργώντας την Ρωσσία και την Σιβηρία, που έτσι απαιτείται απ’ αυτές να φανούν αντάξιες της πηγής των.
Η στροφή της Μ. Ασίας ξεκολλά από το σώμα της Ελλάδας την καρδιά της την Κύπρο μας, το φυτίλι της ζωής, τον θεϊκό εγκέφαλο της δημιουργίας του κόσμου, τον θεϊκό Ηρακλή της υφηλίου, που φθάνει μέχρι την άκρη του Λιβάνου για να απαιτεί από τον Ελληνισμό το προαιώνιο καθήκον του να βλέπει μακριά και να οδηγεί για το καλό του κόσμου. Όταν το σώμα υστερεί παρασυρμένο από την βαρβαρική βουλιμία που κορεσμό δεν έχει, η καρδιά να στέκει ψηλά, ώστε ο Ελληνισμός να κρατά. Έτσι η Κύπρος μας αποτελεί την εγγυήτρια δύναμη και φάρο του Ελληνισμού και την προστασία της ανθρωπότητας εν γένει. Η Κύπρος μας με πινέλλο τον Ελληνισμό καλλιτέχνησε, οδηγούμενη από τη Θεία Πρόνοια, με αγάπη ανθρωπιά και μεράκι τις άλλες χώρες, ώστε και ανελέητα να ζητά απ’ αυτές την θεϊκή αυτογνωσία τους. Κύπρος ΕΣΥ ΟΡΙΖΕΙΣ και ΕΣΥ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙΣ. Κύπρος είσαι η Ελλάδα ολάκερη, ο κόσμος όλος.