Ο Α.Χατζηαντώνης, διερωτάται τι έχουν να συζητήσουν σήμερα ο πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Ακκιντζί.
Τι θα συζητήσουν στην άτυπη ή τυπική συνάντηση, σήμερα οι κύριοι, Αναστασιάδης και ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακκιντζί;
Η μητέρα χώρα του, η Τουρκία, με χίλιες-δυο μεθοδεύσεις, ήδη από τη δεκαετία του ’50, στοχεύει στην επανάκτηση της Κύπρου. Με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και την ίδρυση ενός θνησιγενούς μορφώματος, δημιουργήθηκε η Κυπρ. Δημοκρατία. Εκμεταλλευόμενοι διάφορα δικά μας λάθη, μεταξύ των οποίων την πρόταση του Αρχ. Μακαρίου για αναθεώρηση του Συντάγματος στα γνωστά 13 σημεία, βρήκαν την ευκαιρία να ρίξουν τον σπόρο του διαχωρισμού.
Αποχώρησαν από όλους τους θεσμούς του κράτους, το οποίο έτσι κι’ αλλιώς δεν επρόκειτο να λειτουργήσει, αφού εκτός των άλλων, ο Τ/κ αντιπρόεδρος, Φαζίλ Κουτσιούκ, διέθετε βέτο.
Το Σύνταγμα του ’60, προέβλεπε επέμβαση άλλης χώρας, μόνο σε τρεις περιπτώσεις:
1) Όταν, Εγγυήτρια χώρα, χρειαζόταν να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής.
2) Όταν, Τα Ην. Έθνη, ζητούσαν ένοπλη παρέμβαση, από μια Εγγυήτρια χώρα.
3) Αν η Κυπριακή Δημοκρατία, ζητούσε ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το αίτημα.
Δεν συνέβη τίποτα από όλα αυτά, στις 16 Ιουλίου ’74 στην Συνεδρίαση του Συμβ. Ασφαλείας. Φυσικά, δεν χρειαζόταν να συμβεί, διότι ούτως ή άλλως, η Τουρκία ήταν αποφασισμένη να υλοποιήσει τα επεκτατικά της σχέδια προς επανάκτηση του νησιού, σύμφωνα με την έκθεση του Νιχάτ Ερίμ και του τουρκικού Επιτελικού Γραφείου Πολέμου, το 1956.
Η Τουρκία, λοιπόν, κατά παράβαση των Συνθηκών αυτών, με αφορμή το άφρον, προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που οργάνωσε η CIA, μαζί με την «ελληνόφωνη» Χούντα και με όργανο την ελεγχόμενη και διαβρωμένη, από χουντικά στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, Εθνική Φρουρά, εισβάλλει στην ανοχύρωτη και απροστάτευτη Κύπρο. Καταλαμβάνει το 65% των καλλιεργήσιμων εδαφών. Το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας και το 70% των τουριστικών εγκαταστάσεων…! Σκοτώνει, βιάζει, λαφυραγωγεί, καταστρέφει θρησκευτικά και αρχαιολογικά μνημεία…!
Σε δύο διαδοχικές φάσεις, με τον λεγόμενο Αττίλα 1 και αργότερα, με τον Αττίλα 2, ολοκληρώνει την τραγωδία, που όμοιά της, υπήρξε μόνο η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Τι θα πείτε, κ. Πρόεδρε, στη μαριονέττα της κατοχικής δύναμης; Θα ψάξετε για μια φόρμουλα διαμοιρασμού των εσόδων από τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την πώληση υδρογονανθράκων; Θα διαπραγματευτείτε για την περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων, τη στιγμή που ο σκληροπυρηνικός Οζερσάι ετοιμάζει τον εποικισμό της υπό τ/κ διοίκηση;
Αυτό που θα του πείτε, χωρίς ενδοιασμούς, με τόλμη και με τη δύναμη που σας δίνει το διεθνές Δίκαιο και ο Αποφάσεις του Σ.Α. του ΟΗΕ, είναι ένα μεγάλο «Όχι»!
Δεν μας παίρνει να κάνουμε κι’ άλλες υποχωρήσεις. Πίσω από τη θέση που βρισκόμαστε, είναι μόνο ο γκρεμός, η εθνική πλήρης ταπείνωση, ο εξευτελισμός και ήττα!
Η πρώτη σας κουβέντα, αφού τον χαιρετήσετε, πρέπει να είναι: «Δεν συζητώ, με την Κύπρο περικυκλωμένη από τούρκικα γεωτρύπανα και σκάφη συνοδείας…!». Και αναλόγως, να πράξετε.
Η μητέρα χώρα του, η Τουρκία, με χίλιες-δυο μεθοδεύσεις, ήδη από τη δεκαετία του ’50, στοχεύει στην επανάκτηση της Κύπρου. Με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και την ίδρυση ενός θνησιγενούς μορφώματος, δημιουργήθηκε η Κυπρ. Δημοκρατία. Εκμεταλλευόμενοι διάφορα δικά μας λάθη, μεταξύ των οποίων την πρόταση του Αρχ. Μακαρίου για αναθεώρηση του Συντάγματος στα γνωστά 13 σημεία, βρήκαν την ευκαιρία να ρίξουν τον σπόρο του διαχωρισμού.
Αποχώρησαν από όλους τους θεσμούς του κράτους, το οποίο έτσι κι’ αλλιώς δεν επρόκειτο να λειτουργήσει, αφού εκτός των άλλων, ο Τ/κ αντιπρόεδρος, Φαζίλ Κουτσιούκ, διέθετε βέτο.
Το Σύνταγμα του ’60, προέβλεπε επέμβαση άλλης χώρας, μόνο σε τρεις περιπτώσεις:
1) Όταν, Εγγυήτρια χώρα, χρειαζόταν να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής.
2) Όταν, Τα Ην. Έθνη, ζητούσαν ένοπλη παρέμβαση, από μια Εγγυήτρια χώρα.
3) Αν η Κυπριακή Δημοκρατία, ζητούσε ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το αίτημα.
Δεν συνέβη τίποτα από όλα αυτά, στις 16 Ιουλίου ’74 στην Συνεδρίαση του Συμβ. Ασφαλείας. Φυσικά, δεν χρειαζόταν να συμβεί, διότι ούτως ή άλλως, η Τουρκία ήταν αποφασισμένη να υλοποιήσει τα επεκτατικά της σχέδια προς επανάκτηση του νησιού, σύμφωνα με την έκθεση του Νιχάτ Ερίμ και του τουρκικού Επιτελικού Γραφείου Πολέμου, το 1956.
Η Τουρκία, λοιπόν, κατά παράβαση των Συνθηκών αυτών, με αφορμή το άφρον, προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που οργάνωσε η CIA, μαζί με την «ελληνόφωνη» Χούντα και με όργανο την ελεγχόμενη και διαβρωμένη, από χουντικά στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, Εθνική Φρουρά, εισβάλλει στην ανοχύρωτη και απροστάτευτη Κύπρο. Καταλαμβάνει το 65% των καλλιεργήσιμων εδαφών. Το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας και το 70% των τουριστικών εγκαταστάσεων…! Σκοτώνει, βιάζει, λαφυραγωγεί, καταστρέφει θρησκευτικά και αρχαιολογικά μνημεία…!
Σε δύο διαδοχικές φάσεις, με τον λεγόμενο Αττίλα 1 και αργότερα, με τον Αττίλα 2, ολοκληρώνει την τραγωδία, που όμοιά της, υπήρξε μόνο η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Τι θα πείτε, κ. Πρόεδρε, στη μαριονέττα της κατοχικής δύναμης; Θα ψάξετε για μια φόρμουλα διαμοιρασμού των εσόδων από τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την πώληση υδρογονανθράκων; Θα διαπραγματευτείτε για την περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων, τη στιγμή που ο σκληροπυρηνικός Οζερσάι ετοιμάζει τον εποικισμό της υπό τ/κ διοίκηση;
Αυτό που θα του πείτε, χωρίς ενδοιασμούς, με τόλμη και με τη δύναμη που σας δίνει το διεθνές Δίκαιο και ο Αποφάσεις του Σ.Α. του ΟΗΕ, είναι ένα μεγάλο «Όχι»!
Δεν μας παίρνει να κάνουμε κι’ άλλες υποχωρήσεις. Πίσω από τη θέση που βρισκόμαστε, είναι μόνο ο γκρεμός, η εθνική πλήρης ταπείνωση, ο εξευτελισμός και ήττα!
Η πρώτη σας κουβέντα, αφού τον χαιρετήσετε, πρέπει να είναι: «Δεν συζητώ, με την Κύπρο περικυκλωμένη από τούρκικα γεωτρύπανα και σκάφη συνοδείας…!». Και αναλόγως, να πράξετε.
