Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι η Ρωσία είναι που δημιούργησε όλη αυτή την αποσταθεροποίηση στην Ανατ. Μεσόγειο. Με το ok και το πράσινο φως που έδωσε στον νεο-σουλτάνο Ερντογάν, ανάβει φωτιές που δεν γνωρίζουμε πού θα καταλήξουν.
Τι λυκοφιλία είναι αυτή, μεταξύ Ρώσων και Τούρκων; Τα συμφέροντα υπεράνω του Δικαίου. Ένας λαός, πανάρχαιος, απόγονοι των Καρδούχων, αφήνονται να σφαγιάζονται ανηλεώς από τον ταραξία της περιοχής.
Και βλέπουμε τώρα τους Κούρδους, την πολιτοφυλακή, τη λεγόμενη YPG, να στρέφεται προς τον πρώην εχθρό της, τον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ, για βοήθεια. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Και τα συριακά στρατεύματα, ανταποκρινόμενα στις οδηγίες του Σύρου ηγέτη, προχωρούν προς… αναχαίτιση των τούρκικων στρατευμάτων. Ποιο θα είναι όμως το αντάλλαγμα; Το έδαφος που ήλεγχαν οι κουρδικές δυνάμεις θα τεθεί υπό τον πλήρη έλεγχο της Συρίας. Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, λοιπόν, ο γενναίος αυτός λαός.
Ποιος επωφελείται περισσότερο, άραγε, από αυτό το μπάχαλο; Μα, ασφαλώς, ο σουλτάνος και το «αφεντικό» του, ο τσάρος. Ο Ερντογάν, απαλλάσσεται από τον κίνδυνο ίδρυσης κουρδικού κράτους, το οποίο εν δυνάμει θα αποτελούσε προάγγελο ενός διαμελισμού της Τουρκίας, όπως την ξέρουμε σήμερα και ο Πούτιν αποκτά κυρίαρχο ρόλο στα της Ανατ. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Αντικαθιστώντας τους Αμερικανούς, που δεν βλέπουν τον λόγο να εμπλακούν σε κάτι, που δεν αποτελεί προτεραιότητά τους.
Και ο κ. Τραμπ, τι κάνει; Ποια η στάση της υπερδύναμης; Των ΗΠΑ; Μα, το δήλωσε ο ίδιος, ευθαρσώς, όπως το συνηθίζει: «Γιατί να τρέχουμε να προφυλάξουμε τα σύνορα μιας χώρας, τόσο μακριά, όταν δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε τα σύνορα της πατρίδας μας;». Εννοούσε τα σύνορα με το Μεξικό και την είσοδο λαθρομεταναστών.
Διεθνής συνωμοσία, συμπαιγνία, ενάντια σε έναν λαό 45 εκατομμυρίων ψυχών. Που το μόνο που διεκδικεί είναι ένα κομμάτι γης για να επιβιώσει. Και την πληρώνουν κυρίως οι άμαχοι, τα γυναικόπαιδα.
Ορίστε σε ποια κατάπτωση έφτασε ο πλανήτης μας. Ηθική και πολιτική αναισθησία, υποκρισία και παρακμή. Δεν ξέρω αν αξίζει να φέρνει κάποιος παιδιά, σε έναν κόσμο που απεμπολεί, ξεχνά, προδίδει, αρχές και ηθικές αξίες. Και αυτο-διαβρώνεται. Χάρη του ιδιοτελούς, αισχρού συμφεροντολογικού τρόπου, με τον οποίο σκέφτονται οι δυνατοί της γης. Με άγνωστο επίλογο. Σίγουρα, τραγικό.
