Πρωί-πρωί χθες, χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ο πρόεδρος των οργανωμένων ασθενών, ο Μάριος Κουλούμας ήταν στη γραμμή. «Έχω να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο. Μπορείς να με βοηθήσεις;» Η απάντηση μου βεβαίως καταφατική. Ζήτησα μερικά μόνο δευτερόλεπτα για να μπορέσω να βάλω μπρος την ηχογράφηση. Τα λόγια άρχισαν να βγαίνουν αβίαστα και κρίνω πως η οποιαδήποτε δική μου παρέμβαση θα αλλοιώσει το περιεχόμενο.  

«Θέλω να πω στους συμπολίτες μου, ότι αυτό που λέμε και το λένε με επιστημονικό τρόπο και οι επιστήμονες και ο υπουργός και ο Πρόεδρος, «ευπαθείς πολίτες», δεν είναι μια έννοια αόριστη. Έχουμε όνομα και δεν είμαστε όλοι ηλικιωμένοι ή υπερήλικες. Είμαστε νέοι άνθρωποι, εργαζόμενοι, οικογενειάρχες. Ενεργοί πολίτες. Είμαστε εμείς που καθόμαστε στο διπλανό γραφείο, που μένουμε στο διπλανό σπίτι, που πίνουμε τον καφέ μας στην ίδια καφετερία». Με απλά λόγια «είμαστε ο Κωστής, ο Γιαννής, ο Πανίκος, ο Πάμπος, η Ελένη, η Μαρία, η Άντρη, ο συνάδελφος σου. Ο γείτονας σου και όχι κατ’ ανάγκη ο παππούς και η γιαγιά σου, τους οποίους εννοείται ότι πρέπει να προστατεύσεις, όχι κατ’ ανάγκη η μάνα και ο πατέρας σου. Είμαστε γονείς, σύζυγοι, άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να ζήσουν για πολλά χρόνια, αν αυτή τη στιγμή εσύ, μας προστατεύσεις. 

– Είμαι υπερβολικός; Με ρώτησε πριν συνεχίσει. 

– Όχι, συνέχισε. Η απλοϊκή μου απάντηση. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

«Επειδή χρησιμοποιούν όλοι τον όρο «ευπαθείς ομάδες» θέλω να γίνω συγκεκριμένος γιατί νομίζω, όλοι όσοι ανήκουμε σε αυτές τις ομάδες, νιώθουμε ότι οι συμπολίτες μας δεν έχουν καταλάβει ποιοι ακριβώς είμαστε. Νιώθουμε ότι έχουν την εντύπωση, πως ένας χρόνιος ασθενής, βρίσκεται κατ’ ανάγκη στο κρεβάτι ανήμπορος, δεν έχει ζωή και χρειάζεται κάποιους να τον φροντίζουν. Ναι, υπάρχουν δυστυχώς και αυτοί οι άνθρωποι, αλλά είμαστε και χιλιάδες άλλοι, οι οποίοι προσπαθούμε και με πολύ κόπο τα καταφέρνουμε να ζούμε μια φυσιολογική, στο πλαίσιο που μας επιτρέπεται, ζωή». 

Ο χρόνιος ασθενής λοιπόν, «είναι αγαπητέ συμπολίτη, ο καρδιοπαθής συνάδελφος σου, η κοπέλα στο διπλανό γραφείο που είχε καρκίνο και την επισκέφθηκες στο νοσοκομείο όταν υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, ο γείτονας σου που τον βλέπεις όρθιο και τον χαιρετάς κάθε πρωί, αλλά ο ίδιος μεταβαίνει μέρα παρά μέρα στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση, ο ρευματοπαθής συνάδελφος που κάθεται στο διπλανό γραφείο, ο συμμαθητής του γιου ή της κόρης σου που ανήκει στην κατηγορία των παιδιών με διαβήτη. Με λίγα λόγια, είμαστε όλοι εμείς γύρω σου. Και ναι, σίγουρα, στις ευπαθείς ομάδες είναι η γιαγιά που παίρνει κάθε μέρα τα φάρμακα για τον διαβήτη, ο παππούς με την ψηλή αρτηριακή πίεση, ο υπερήλικας του οποίου ο οργανισμός, άρχισε να τον εγκαταλείπει».

– Είμαι κατανοητός; 

– Απόλυτα

«Καλώ λοιπόν, όλους τους συμπολίτες μου να κατανοήσουν ότι όλοι εμείς θέλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας κανονικά. Να κατανοήσουν ότι εάν δεν λάβουν σοβαρά υπόψη τους, τον κίνδυνο τον οποίο μας θέτουν όταν οι ίδιοι δεν είναι προσεκτικοί, εμείς όλοι μπορεί να καταλήξουμε σε ένα θάλαμο νοσοκομείου. Τα νοσοκομεία, άρχισαν ήδη να γεμίζουν. Την Τετάρτη είχαμε 57 άτομα σε νοσηλεία. Ας μην αφήσουμε να γεμίσουν και οι εντατικές, ας μην μετράμε νεκρούς». 

Για μερικά δευτερόλεπτα παύση. Σκέφτηκε λίγο και συνέχισε: 

– «Σε καλώ λοιπόν αγαπητέ συμπολίτη, αγαπητέ γείτονα, συνάδελφε. Σε καλώ λοιπόν εσένα νεαρέ φοιτητή ή νεαρέ εργαζόμενε να δώσεις βάση σε αυτά που σου λέω. Αν εσύ δεν προσέχεις και μεταδώσεις τον κορωνοϊό στον δικό μου έφηβο ή νεαρό ενήλικα γιο, τότε ο ιός θα μπει στο σπίτι μου και κατά πάσα πιθανότητα θα φθάσει και κοντά μου. Αν εσύ δεν προσέχεις, θα μεταδώσεις τον ιό στο παιδί σου και το παιδί σου στην ηλικιωμένη μητέρα σου. Σε καλώ τέλος να καταλάβεις, ότι ανά πάσα στιγμή, μπορεί εσύ να περιληφθείς στον κατάλογο των «ευπαθών» και σίγουρα δεν θα θέλεις να ζεις τρομοκρατημένος επειδή κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τα αυτονόητα». 

«Αγαπητέ εργοδότη, έχω και για εσένα ένα μήνυμα»

Ο Μάριος Κουλούμας απηύθυνε έκκληση και προς τους εργοδότες. «Ως Ομοσπονδία Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου, από την έναρξη της πανδημίας, ζητάμε από το υπουργείο Υγείας να επιβάλει ειδικές ρυθμίσεις για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Για τους ευπαθείς, οι οποίοι εργάζονται. Την Τετάρτη, έγιναν συστάσεις προς τους εργοδότες. Στο δημόσιο, ανακοίνωσε η Κυβέρνηση θα γίνουν κάποιες ρυθμίσεις. Για το λόγω αυτό, θέλω να καλέσω τους εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα να πράξουν ανάλογα. Όλοι καταλαβαίνουμε, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε το πλήγμα που υπέστησαν οι επιχειρήσεις από την πανδημία. Ωστόσο, η ανθρώπινη υγεία και στην περίπτωση των χρόνια πασχόντων, η ανθρώπινη ζωή, υπερέχει όλων. Ας προχωρήσει λοιπόν η κάθε επιχείρηση στις δικές της ρυθμίσεις. Ας διευκολύνει τους υπαλλήλους της οι οποίοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Κανένας χρόνιος ασθενής, δεν θέλει να κλειστεί άπρακτος στο σπίτι του. Υπάρχουν τρόποι. Αρκεί να υπάρχει και καλή διάθεση».

Σχόλιο: Αγαπητοί επιστήμονες ακούστε τον Κουλούμα

Δυστυχώς, η απειθαρχία όλων μας και η επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθείται εδώ και μήνες, με τους επιστήμονες και την Κυβέρνηση να προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι οι αποφάσεις τους είναι πάντοτε σωστές και ότι η Κύπρος αποτελεί την εξαίρεση του πλανήτη, έχει φέρει κάποιους ανθρώπους στο σημείο να ζουν υπό καθεστώς τρομοκρατίας. Ο Μάριος Κουλούμας, στην ουσία, πράττει, αυτό που έπρεπε να πράξουν εδώ και μήνες όσοι είναι ταγμένοι να το κάνουν. Προ μερικών ημερών είχα ζητήσει από τους αρμόδιους «να μιλούν απλά ελληνικά». Ο πρόεδρος της ΟΣΑΚ, αυτό έκανε. Το μήνυμα του σαφές και προς πάσα κατεύθυνση. Και για να μην ξεχάσω, αγαπητοί μου επιστήμονες, την ώρα που εσείς λέτε στον κόσμο «βλέπουμε μια σταθερότητα στην καμπύλη», το παιγνίδι το χάσατε. Στο μυαλό των πολιτών, την ημέρα που αρχίζει η εφαρμογή των νέων μέτρων και σας ακούνε να το λέτε πρωί-πρωί από ραδιοφώνου, περνάτε το μήνυμα ότι «πάμε καλά άρα προς τι να εφαρμόζουμε νέους περιορισμούς». Έτσι, γιατί πρέπει σιγά-σιγά, να αρχίσουμε όλοι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.