Περίοδος πνευματική

Περίοδος περισσότερο πνευματική. Τα όσα διαβάζονται, ψάλλονται και τελούνται στους ιερούς ναούς μάς καλούν και μας προτρέπουν σε ανώτερη και αγιότερη ζωή. Ενώ ο κόσμος της αμαρτίας καλεί τους δικούς του σε αμαρτωλές τρέψεις και ψυχοφθόρες, η Εκκλησία μάς καλεί σε πλούσια πνευματικά συμπόσια. Έχει συνθέσει αριστοτεχνικά κατά τρόπον ψυχολογικό και διδακτικό τα πράγματα ώστε κάθε εβδομάδα και κάθε μέρα της εβδομάδας να παρουσιάζει περιεχόμενο πνευματικών συγκινήσεων.
Όλα κατά το διάστημα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θυμίζει το ακατάληπτο θαύμα της δημιουργίας, το φοβερό δράμα της πτώσης του ανθρώπου, αλλά τη λύση του δράματος από τον εναθρωπίσαντα Θεό. Σε εντονότατες παραστατικές γραμμές αφήνουν οι θεοφώτιστοι Πατέρες και υμνογράφοι να περάσουν μπροστά από τα μάτια μας έκτακτης σπουδαιότητας ιστορικά γεγονότα δεκάδων αιώνων. Διαμέσου τους από τη μία φαίνεται η παραπλάνηση και εξαθλίωση του ανθρώπου εις τους λαβύρινθους της αμαρτίας και από την άλλη λάμπει η στοργική πρόνοια του Θεού που ετοίμαζε το έργο της σωτηρίας. Εδώ ακούγεται το κλάμα του Αδάμ για την πτώση του από την ευτυχία του Παραδείσου, και από την άλλη ακούγεται η παρήγορη υπόσχεση του Θεού ότι ο υιός της γυναίκας θα σύντριβε το κεφάλι του φιδιού διαβόλου και θα χάριζε τη λύτρωση στον εκπεσμένο άνθρωπον.
Αρχίζει λοιπόν η Εκκλησία την περίοδο αυτή με τη δημιουργία και την πτώση του ανθρώπου, την κλείνει, με την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου και ανακεφαλαιώνει μπροστά μας όλο το μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας. Οι δε βαθυστόχαστοι υμνογράφοι και εμπνευσμένοι μελωδοί έχουν συντονίσει τις προσπάθειές τους για να συνθέσουν την εξαίρετη και συγκινητική υμνολογία της περιόδου αυτής. Οι ιερείς ναοί, από την Κυριακή του Τελώνου μέχρι και τη Μ. Εβδομάδα, δονούνται από τους αρμονικούς τόνους διδακτικών ύμνων, ενώ οι καρδιές των χριστιανών πλημμυρίζουν από ιερά συναισθήματα.
Αλλά αισθανόμαστε όσο πρέπει την ιερότητα των ημερών αυτών; Παρακολουθούμε και συμμετέχουμε με ευλάβεια στα όσα παρουσιάζει μπροστά μας η Εκκλησία; Κατανύσσεται η καρδιά μας και χαλυβδώνεται η απόφασή μας να ζήσουμε ζωή πραγματικής μετάνοιας και μόρφωσης χριστιανικής. Κι όμως, γι’ αυτόν τον σκοπό καθόρισε η Εκκλησία μας την περίοδο αυτήν. Πρέπει λοιπόν να εντείνουμε την προσπάθειά μας για τη ζωή της αρετής, «Τα στάδια των αρκετών ηνέωκται», μας θυμίζει η Εκκλησία και μας καλεί να «εισέλθομε» με αποφασιστικότητα στους στίβους των πνευματικών αγώνων, για να απαλλάξουμε την ψυχή μας από τη σκλαβιά των παθών, να τη στολίσουμε με την αγάπη, με την ταπείνωση, με την εγκράτεια, με ατίμητο θησαυρό των αρετών. Όταν γίνουν όλα αυτά, με λαμπρή στολή της ψυχής θα πανηγυρίσουμε και τη λαμπροφόρα ημέρα της Ανάστασης του Κυρίου, του νικητή του θανάτου και αρχηγού της ζωής.