Λίγες μέρες πριν από την λαμπερή βραδιά στο Ovation Hollywood, καταγράφουμε εντυπώσεις και πιθανούς νικητές.
Σε λίγες μέρες, τα κόκκινα χαλιά θα απλωθούν, τα φωτογραφικά φλας θα αστράψουν, οι τουαλέτες θα παρελάσουν και τα δακρύβρεχτα λογύδρια θα εκφωνηθούν και πάλι, με τον ίδια, επιτηδευμένο αυθορμητισμό και τα χρυσά αγαλματάκια ανά χείρας. Μετά από την αβάσταχτη ταλαιπωρία της πανδημίας, όλα αυτά τα οσκαρικά, θα φάνταζαν ακόμα πιο υπέροχα, αν δεν είχε στο μεταξύ μεσολαβήσει ένας πόλεμος και ένα… χαστούκι.
Αναφέρομαι στη μελανή σελίδα της περσινής τελετής που έκανε τους πάντες στο Dolby Theatre να παγώσουν. Τα γεγονότα είναι γνωστά: ο παρουσιαστής Κρις Ροκ ξεστομίζει εκείνο το άνοστο αστείο και ο Γουίλ Σμιθ γράφει ιστορία με τον λάθος τρόπο. Αλλά, περσινά ξινά σταφύλια. Φέτος, το θέατρο που φιλοξενεί τα Όσκαρ το λέμε Ovation Hollywood, ενώ την βαριά κληρονομιά της παρουσίασης αναλαμβάνει η σχετικά παλιά καραβάνα, Τζίμι Κίμελ. Ο γνωστός κωμικός μπορεί να κάνει τα αστεία του με όλη την άνεση του κόσμου.
Ο λόγος; Η παρουσία της Ομάδας Διαχείρισης Κρίσεων, η οποία έχει την εξουσιοδότηση να παρεμβαίνει αν κάτι πάει λάθος στην λαμπερή βραδιά. Δηλαδή, ένα μικρόφωνο που δεν δουλεύει, κάποιο φως που δεν ανάβει, κάποια χείρα που ίσως θέλει ξαφνικά να πέσει επί δικαίων και αδίκων… Ό,τι και να συμβεί, η εγκυμονούσα Rihanna θα εξακολουθήσει να τραγουδάει το «Lift me up» με φόρα από το Super Bowl, κάνοντας όνειρα οσκαρικά, όπως και το αντίπαλον δέος, Lady Gaga με το επίσης ανεβαστικό άσμα «Hold my Hand».
Το ακλόνητο δίδυμο, Μπρένταν και Κέιτ
Το εν λόγω τραγούδι, μας βρίσκει να χαζεύουμε και πάλι τον Τομ Κρουζ, εκεί ψηλά στους αιθέρες (για το «Top Gun: Maverick») καθώς διερωτάται πώς έφαγε πόρτα από την Ακαδημία. Εντάξει, είπαμε, καλή η ερμηνεία του στην ταινία του Τζόζεφ Κοσίνσκι (των έξι υποψηφιοτήτων).
Δεν πλησιάζει όμως στα ύψη του «Magnolia», πίσω στο σωτήριον έτος 1999. Έτσι κι αλλιώς, ο κύριος Κρουζ δεν θα είχε κάποια πιθανότητα να το σηκώσει. Όχι όσο ο Μπρένταν Φρέιζερ, μας αναγκάζει να τρέχουμε για χαρτομάντηλα, παρακολουθώντας την συγκλονιστική ερμηνεία του στο «The Whale» του Αρονόφσκι. Φαντάζομαι πως όλοι θα το χαρούμε αν ο ταλαιπωρημένος Φρέιζερ σηκώσει το τιμημένο. Κάτι που ισχύει και για την Κέιτ Μπλάνσετ η οποία δεν χρειάστηκε τόσο προσθετικό μακιγιάζ για να μας συγκινήσει ως η μαέστρος στο «Tár» του Τοντ Φιλντ.
Αισθάνομαι όμως πως φαντάζει εντελώς αταίριαστο να μιλάμε για τα φετινά Όσκαρ χωρίς να αναφέρουμε τις εξής μαγικές λέξεις: «Τα Πάντα Όλα»! Οι ποδοσφαιρόφιλοι θα αναρωτηθούν πού κολλάει ο μακαρίτης ο Αλέφαντος στην λαμπερή βραδιά, ο οποίος είχε προλάβει να πατεντάρει την εν λόγω ατάκα. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε για τον ελληνικό τίτλο του «Everything Everywhere All at Once», της ταινίας-φαινόμενο, των έντεκα συνολικά υποψηφιοτήτων.
Οι χωριάτες και η ταινία που θα σαρώσει… Τα Πάντα Όλα
Ποια είναι λοιπόν η δημιουργία των δύο Ντάνιελ (Σάνιερτ και Κουάν); Κατ’ αρχήν είναι υπεύθυνη για δύο μικρά θαύματα: έκανε κουλ τα δημόσια πλυντήρια ρούχων και ανέστησε την καριέρα του απόμαχου Κι Χούι Κουάν, κάνοντάς την να μοιάζει σαν καινούρια. Αυτό το φιλμ-ποταμός, σίγουρα δυσκολεύεσαι να το κατατάξεις. Μοιάζει με κινηματογραφικό υβρίδιο, έτσι όπως λατρεύει να ισορροπεί ανάμεσα στα είδη. Πολεμικές τέχνες, θεωρίες για παράλληλα σύμπαντα, σουρεαλισμός, κωμωδία, επιστημονική φαντασία και μια δόση animation, φτιάχνουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που είναι ικανό να στείλει όλη την Ακαδημία σε ξέφρενο ασιάτικο πάρτι.
Ακριβώς λόγω της ταινίας, οι (αδικημένοι του Χόλιγουντ) Ασιάτες έχουν φέτος την τιμητική τους, αφού ο σκηνοθέτης (Ντάνιελ Κουάν) και τρεις εκ των ηθοποιών (Στέφανι Χσου, Μισέλ Γεό και Κι Χούι Κουάν) φιγουράρουν άνετα ανάμεσα στις υποψηφιότητες. Η πρωταγωνίστρια Στέφανι Χσου και η Τζέιμι Λι Κέρτις (στο οσκαρικό της ντεμπούτο) πιθανό να επαναλάβουν τον θρίαμβο του Screen Actors Guild με βραβεία Α’ και Β’ Γυναικείου Ρόλου αντίστοιχα. Πάντως, τη τιμητική τους έχουν και οι Ιρλανδοί του «The Banshees of Inisherin», των εννέα οσκαρικών υποψηφιοτήτων. Πίσω από αυτή την… χωριάτικη ιλαροτραγωδία χαρακτήρων, βρίσκεται το χαρισματικό πενάκι (αλλά και η κάμερα) του συνήθους υπόπτου, Μάρτιν Μακ Ντόνα.
Στο επίκεντρο της ιστορίας, βρίσκονται οι Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίσον ενσαρκώνοντας θαυμάσια μία τεταμένη, μπαρουτοκαπνισμένη φιλία. Ο δεύτερος προβάλλει ως φαβορί στην κατηγορία Β΄ Ανδρικού Ρόλου, ενώ ο σκηνοθέτης, είναι πιο πιθανό να αποχωρήσει με το χρυσό αγαλματίδιο Πρωτότυπου Σεναρίου ανά χείρας.
Το αντιπολεμικό «Μέτωπο» των Όσκαρ
Όλα φέτος δουλεύουν για το «Everything Everywhere All at Once» αλλά, όπως αναφέραμε στην εισαγωγή μας, έχει στο μεταξύ μεσολαβήσει και ένας πόλεμος. Συνεπώς, ταινίες σαν το γερμανικό «Ουδέν Νεότερον από το Δυτικό Μέτωπο» (βασισμένο στο αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ) αποκτούν σήμερα μια επώδυνη σημασία. Η συγκεκριμένη παραγωγή του Netflix απέσπασε εννιά υποψηφιότητες για Όσκαρ, όχι μόνο λόγω της δυσοίωνης επικαιρότητας του πολέμου στην Ουκρανία.
Η αξία του οφείλεται κυρίως στην φροντισμένη, εμπνευσμένη σκηνοθεσία του Έντβαρντ Μπέργκερ, χάρη στην οποία μεταφερόμαστε μαζί με τους στρατιώτες, στα αιματοβαμμένα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενενήντα και πλέον χρόνια μετά από την οσκαρική επιτυχία της ομώνυμης διασκευής από τον Λιούις Μάιλστοουν, μπορεί και αυτό το «Μέτωπο» να γράψει τη δική του ιστορία (κάτι που πιθανότατα θα κάνει στις κατηγορίες Διασκευασμένου Σεναρίου και Ξενόγλωσσης Ταινίας).
Ας μην ξεχνάμε και τον αγαπημένο των Καννών Ρούμπεν Όλστουντ και το δικό του «Τρίγωνο της Θλίψης» (μια κωμικοτραγική, παρακμιακή θαλασσο-περιπέτεια των πλουσίων και των ματαιόδοξων). Προσωπικά, πιστεύω πως θα χρειαστούν περίπλοκες μαθηματικές πράξεις και… τριγωνομετρία για να φύγει ο Σουηδός με το αγαλματίδιο Καλύτερης Ταινίας ανά χείρας.
Ο βασιλιάς του ροκ ν’ ρολ και το νοσταλγικό αουτσάιντερ
Μιλήσαμε για τον συγκινητικό Φρέιζερ, όμως υπάρχει η περίπτωση ο βασιλιάς του ροκ ν ρολ να κάνει τελικά την έκπληξη (κάτι που απευχόμαστε). Και αυτό, χάρη στην αξιέπαινη ερμηνεία του Όστιν Μπάτλερ στον ρόλο του «Έλβις», η οποία του χάρισε ήδη απέσπασε ήδη τη Χρυσή Σφαίρα. Σημειώστε πως η υπερφίαλη, μουσική βιογραφία διά χειρός Μπαζ Λούρμαν, βρίσκεται μονάχα πίσω από τον μυθικό «Αμαντέους» του Μίλος Φόρμαν σε υποψηφιότητες (οκτώ έναντι έντεκα).
Ο Λούρμαν δεν είδε πάντως το όνομά του στη λίστα με τους υποψηφίους για το βραβείο Σκηνοθεσίας. Εκείνο, προβλέπεται να πάει στους δύο… Ντάνιελ του πολυσυζητημένου «Everything Everywhere All at Once». Εκτός αν… έχετε διαφορετική γνώμη κύριε Στίβεν Σπίλμπεργκ; Αν κρίνουμε από τις δύο Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας) υπάρχει το ενδεχόμενο, στην όγδοη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, ο βετεράνος παραμυθάς του σινεμά να κάνει τελικά την έκπληξη.
Ό,τι και να γίνει στις 12 Μαρτίου, το αυτοβιογραφικό «The Fabelmans» θα παραμείνει μία απολύτως νοσταλγική ταινία. Ένα προσωπικό, ερωτικό γράμμα στο σινεμά που μας ταξιδεύει πίσω στη δεκαετία του πενήντα, όταν ο Σπίλμπεργκ έκανε τα πρώτα, παιδικά βήματα πίσω από την κάμερα.
Τα Οπτικά Εφέ θα έχουν χρώμα γαλάζιο
Αξίζει να σημειώσουμε πως η γυναικεία εκπροσώπηση στις βασικές κατηγορίες δεν είναι το ίδιο βροντερή όπως πέρσι (με τις θριαμβεύτριες Κλόι Τζάο και Τζέιν Κάμπιον). Και παρά την ενθαρρυντική του παρουσία, το «Women Talking» της Σάρα Πόλεϊ, αποκλείεται να κερδίσει το ύψιστο παράσημο (Καλύτερης Ταινίας).
Αφήσαμε για το τέλος το «Avatar: The Way Of Water». Δεν είναι σίγουρα ο… «Υδάτινος Κόσμος» του Τζέιμς Κάμερον, αλλά ούτε και ο σαγηνευτικός κόσμος της Πανδώρα, εκείνος που μας καθήλωσε πριν από 14 (κιόλας;) χρόνια. Το γαλάζιο κινηματογραφικό έπος των 192 λεπτών θα κερδίσει την κατηγορία Οπτικών Εφέ με την ίδια ευκολία, όπως και τα 2,2 δις σε εισπράξεις. Θυμίζοντάς μας, πως η Ακαδημία το θέλει ακόμα το μπλοκμπάστερ της, αλλά προτιμάει να γλυκοκοιτάζει κάτι σε πιο… εναλλακτικό.
Όταν δε η ταινία προσθέτει και ασιάτικο μπαχαρικό στους αυστηρούς κανόνες του Χόλιγουντ, ο θείος Όσκαρ είναι αδύνατον να αντισταθεί. Υπομονή ως την ερχόμενη Κυριακή, όταν θα έχουμε για «τα πάντα όλα», τις (μάλλον αναμενόμενες) απαντήσεις.
Ελεύθερα, 5.3.2023
