Έφυγε από τη ζωή στα 83 της χρόνια η Πίτσα Γαλάζη, μια από τις σημαντικότερες ποιήτριες της Κύπρου.
Η Πίτσα Γαλάζη (πραγματικό όνομα Καλλιόπη Μόρτη), γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1940 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Παλαιχώρι της Πιτσιλιάς. Διετέλεσε μέλος της ΕΟΚΑ από τα 14 της χρόνια και μάλιστα είχε συλληφθεί και κρατηθεί μαζί με συμμαθήτριές της τον Μάρτιο του 1955. Μετά την αποφοίτησή της από το Αθηναΐδειο Γυμνάσιο της Λεμεσού, το 1959, πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, ενώ στην ίδια σχολή παρακολούθησε και μαθήματα δικαίου και δημοσίων σχέσεων.
Εργάστηκε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου όπου είχε την ευθύνη διαφόρων πολιτιστικού περιεχομένου ραδιοφωνικών προγραμμάτων. Αργότερα εργάστηκε και ως δημοσιογράφος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πίτσα Γαλάζη: Γερνάω, αλλά έχω βρέφη όνειρα
Από το 1970 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη γενέτειρά της. Διετέλεσε μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής γραμμάτων του υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, μεταξύ 1971 και 1973. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, καθώς και αντιστοίχων οργανώσεων της Ελλάδας. Διατηρούσε στενές σχέσεις με διακεκριμένα μέλη της πνευματικής ζωής της Ελλάδας.
Από το 2006 αντιμετώπιζε σοβαρά κινητικά προβλήματα μετά από εγκεφαλικό, το οποίο δεν επηρέασε τη μνήμη και την πνευματική της διαύγεια κι έτσι διατηρήθηκε ενεργή στον ποιητικό στίβο, κερδίζοντας μάλιστα το τρίτο της Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 2018.
Στα κυπριακά γράμματα εμφανίστηκε ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια γυμνασίου. Φοιτήτρια στην Αθήνα, εξέδωσε εκεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Στιγμές Εφηβείας» (Αθήνα, 1963), εμπνευσμένη από τον κυπριακό απελευθερωτικό αγώνα του 1955 – 59.
Ακολούθησαν και άλλες ποιητικές συλλογές: Στα περιθώρια των καιρών (Αθήνα, 1968), «Άσπρη Πολιτεία (Αθήνα, 1969), «Δέντρα και Θάλασσα» (Αθήνα, 1969), Ψηφιδωτό (Αθήνα, 1973), «Η Αδελφή του Αλέξανδρου (Αθήνα, 1973), «Υπνοπαιδεία» (Αθήνα, 1978), «Σηματωροί» (Αθήνα, 1984), «Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο Έγκλειστος» (Αθήνα, 1997), «Τα έψιλον της Ελένης» (Αθήνα, 1998), «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» (Αθήνα, 2005), «Η φωνή» (2017). Έχει γράψει, επίσης, δοκίμια και μελέτες.
Για την ποιητική της συλλογή «Σηματωροί» (1984) τιμήθηκε με κρατικό βραβείο από το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου, το οποίο όμως δεν απεδέχθη. Με κρατικό βραβείο ποίησης τιμήθηκε και η ποιητική της συλλογή «Δέντρα και Θάλασσα» (1969). Βραβεύτηκε με τη σημαντικότερη λογοτεχνική διάκριση της Κύπρου και για την τελευταία της ποιητική της συλλογή «Η φωνή» για εκδόσεις του 2017. Το 1999 τιμήθηκε με το Βραβείο Λάμπρου Πόρφυρα της Ακαδημίας Αθηνών.
Συνεργασίες της Πίτσας Γαλάζη βρίσκονται δημοσιευμένες στα κυριότερα κυπριακά και ελλαδικά λογοτεχνικά περιοδικά. Ποίησή της μεταφράστηκε σε ξένες γλώσσες (γαλλικά, ισπανικά, σερβικά) και ανθολογήθηκε σε αρκετές ανθολογίες στα αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, ουγγρικά και ρουμανικά.
Η Πίτσα Γαλάζη κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις μεταξύ των συγχρόνων Κυπρίων ποιητριών. Στους στίχους της, που διακρίνονται για τη μουσικότητα και τον παλμό τους, αγρυπνά η ελληνική της συνείδηση. Ο σύγχρονος άνθρωπος και τα αδιέξοδά του περιλαμβάνονταν επίσης στους προβληματισμούς της. Η ποιητική της ευαισθησία είναι πολυσύνθετη και στη λυρικότητά της πέτυχε την αισθητική καταξίωση. Αυθεντική και με δικό της προσωπικό ύφος, συνέδεε την τέχνη της με τα ιστορικά δρώμενα της κυπριακής πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας.
Το Υφυπουργείο Πολιτισμού εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο της Πίτσας Γαλάζη, σημειώνοντας ότι η απώλεια αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στη λογοτεχνία και τη διανόηση της Κύπρου.
Η κηδεία της τελείται την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου στις 11.30π.μ. από τον ναό Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό.
