Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε να κατοχυρώσει ένα προσωπείο σύγχρονου πολιτικού, ήπιου χαρακτήρα, που συνδιαλέγεται πολιτισμένα χωρίς συγκρουσιακές εξάρσεις. Σύγχρονος πολιτικός –παρ’ όλο που ο ίδιος δεν εκφράστηκε ποτέ για να αποκαλύψει τις θέσεις του– σημαίνει και ευαισθησίες σε θέματα περιβάλλοντος, θέματα πολιτισμού και λοιπά. Σύγχρονος πολιτικός, εν ολίγοις σημαίνει όσα δεν είναι ο συγκεκριμένος κληρικός.
Για αυτό, το να έρχεται να του κάνει promotion ο Αρχιεπίσκοπος, δεν ξέρω πόσο βοηθά. Ένας Αρχιεπίσκοπος ο οποίος ήταν έτοιμος να μπει με τις μπουλντόζες σε αρχαιολογικούς χώρους για να μπορέσει να κάνει τις αναπτύξεις που ήθελε. Ένας Αρχιεπίσκοπος που δεν ντράπηκε να πει πως ντρεπόταν να ξεναγεί ξένους στον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη για αυτό έκτισε ένα κούλα στο ιστορικό κέντρο της Λευκωσίας κατεδαφίζοντας τα διπλανά διατηρητέα που του χαλούσαν τη μόστρα. Κι ετοίμασε στο υπόγειο τον τάφο του τον οποίο επέδειξε μέσω του ΡΙΚ. Έναν Αρχιεπίσκοπο ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο με αλχημείες. Έναν Αρχιεπίσκοπο ο οποίος σε όλο του τον βίο έπραξε πράγματα που ένας σύγχρονος πολιτικός θα καταδίκαζε.
Κι όπως σήμερα συμπαθεί τον Χριστοδουλίδη και τον θεωρεί νέο Μακάριο, κάποτε συμπαθούσε τους Χρυσαυγίτες και τους Ελαμίτες. Και το παραδέχεται. Τους θεωρούσε μορφωμένα παιδιά. «Τους συμπαθούσα αρχικά αλλά μετά όταν είδα ότι δεν πάνε καλά, λέω, εγώ με πελλούς ίντα που να κάμνω; Τους κρατάω σε απόσταση», δήλωσε στον Μανώλη Καλατζή στον «Πολίτη».
Δεν φτάνουν όμως όλα αυτά αποκάλυψε –για καλό το είπε– πως και τα παιδιά του Προέδρου Αναστασιάδη υποστηρίζουν Χριστοδουλίδη. Τα κορίτσια που έκαναν πάρτι καθώς οι καταθέσεις του κόσμου «κουρεύονταν». Τα κορίτσια κι οι γαμπρούδες που πήγαιναν στις Σεϋχέλλες με το αεροπλάνο που δάνειζαν οι εμίρηδες στον Πρόεδρο.
Καθώς ο Νίκος Χριστοδουλίδης –και κάθε υποψήφιος– προσπαθεί να πείσει πως δεν έχει σχέση με τη διαφθορά που πλάκωσε το νησί και πως ευαγγελίζεται κάτι νέο, έρχεται απρόσκλητος ο Αρχιεπίσκοπος και σε βάζει στο κέντρο όλων αυτών. Από τη μια ο επικοινωνιολόγος που κλέβει ατάκες από άλλον πελάτη, από την άλλη ο αρχιεπίσκοπος, τον κάψανε τον άνθρωπο.
Υ.Γ. Το να πάει ένας δημοσιογράφος να πάρει συνέντευξη από τον Αρχιεπίσκοπο είναι απόλυτα κατανοητό. Η αναγνωσιμότητα είναι εξασφαλισμένη. Το να πηγαίνουν οι υποψήφιοι ένας – ένας να τον συναντήσουν, είναι ακατανόητο. Τι στ’ αλήθεια θέλουν από τον Αρχιεπίσκοπο όλοι αυτοί που μας υπόσχονται ένα αλλιώτικο κόσμο από τον διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο που ζούμε τώρα;
