Με αφορμή τις δύο παραστάσεις σε Λεμεσό και Λευκωσία προς τιμήν του Γιάννη Σπανού, η Ελένη Δήμου μάς περιγράφει τον άνθρωπο πίσω από τον μουσικοσυνθέτη και μας εξηγεί γιατί οι δημιουργικοί άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να νιώσουν πραγματικά χορτάτοι.
 
– Τι άνθρωπος ήταν ο Γιάννης Σπανός; Ήταν ένας άνθρωπος που λάτρευε και που είχε τα σπανιότερα φυτά που μπορεί να έχει ένας κήπος, έκανε εκπληκτικά σκίτσα, μάθαινε ακόμα ξένες γλώσσες και αντιμετώπιζε με χιούμορ πολλά πράγματα, ακόμα και τα μικροπροβληματάκια της υγείας του. Ήταν χαμηλών τόνων και δεν μιλούσε για το έργο του. Έτσι, ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Και το πιο σημαντικό – αγαπούσε τους τραγουδιστές και δεν υπήρχε εγωισμός. Ήθελε ωραίες φωνές να τα λένε με ωραίο τρόπο. Αυτός ήθελε ο Γιάννης και αυτό έκανε. Θεωρώ ότι κανείς δεν έχει καταλάβει το μέγεθος του ταλέντου και της ευαισθησίας του.
– Θυμάστε κάτι από την αρχή της συνεργασίας σας; Ήταν πολύ γλυκός. Εγώ τον αντιμετώπιζα με δέος και αυτός το διακωμωδούσε. Μου έλεγε «μα τι έχεις πάθει; Ένας άνθρωπος είμαι». Εγώ του εξηγούσα ότι η γνωριμία για εμένα ήταν ένα δώρο. Είχα, βλέπετε, μια καρμική σχέση μαζί του. Σαν να γνωριζόμασταν από πάντα, σαν να με περίμενε και να τον περίμενα. Ήταν ό,τι πιο υπέροχο έχει συμβεί στην καριέρα μου, μου χάρισε δυο υπέροχους δίσκους και είχαμε μια υπέροχη σχέση. Ήξερε ότι ό,τι κι αν μου ζητούσε, θα το έκανα. Ακόμα και σε άλλον πλανήτη να αποφάσιζε να πάει για να κάνει οτιδήποτε, εγώ θα πήγαινα μαζί του. Τώρα όμως έφυγε μόνος του για έναν άλλο κόσμο… Θεωρώ όμως ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν πάψεις να μιλάς γι’ αυτούς. Και ο Γιάννης, με το έργο του έχει περάσει στην αθανασία.
 
 
– Υπάρχει μια κρυμμένη ιστορία πίσω από κάποιο τραγούδι που σας έγραψε; Κρύβεται πίσω από ένα κομμάτι που λέγεται «Απ’ την αρχή» που είναι πιάνο-φωνή και που ήταν αφιερωμένο μυστικά στην ανιψιά του που είχε χάσει πρόωρα.
– Τι θα μας παρουσιάσετε στις δύο εμφανίσεις σας στην Κύπρο; Μετά το χαμό του, αισθάνομαι σχεδόν την υποχρέωση να τραγουδήσω και να αφιερώσω αυτές τις δύο βραδιές στη μνήμη του. Είναι πολλά τα τραγούδια που έχει γράψει και είναι αλήθεια πως υπάρχουν άνθρωποι που τα τραγουδούν, χωρίς να ξέρουν ότι τα έχει γράψει αυτός. Δεν το κάνω όμως μόνο γι’ αυτό, το κάνω γιατί το αισθάνομαι. Είναι σαν να συνομιλώ μαζί του, με το έργο του και με τον ίδιο.
 
– Εσείς νιώθετε χορτάτη από επιτυχίες; Από επιτυχίες, ναι, δεν έχω απωθημένα. Χορτάτος όμως δεν είναι όμως ποτέ κανείς όταν ασχολείται με τη δημιουργία και με την εξέλιξή της. Αυτό που κυνηγώ όμως πια δεν είναι η επιτυχία. Την αναγνώριση, όταν είναι ωραία τα πράγματα, ναι, τη θέλω, μου αρέσει και την αποζητώ.

 
– Όπως και για τα νέα σας κομμάτια; Αγαπώ πολύ αυτά τα τρία τραγούδια γιατί έχουν έναν αέρα καινούριο, ενώ την ίδια στιγμή θυμίζουν κάτι παλιό. Τη μουσική σε δύο από αυτά, το «Κόσμε» και το «Εφτά Γραμμάρια» έχει γράψει ο Orhan Osman, το τραγούδι «Selfie» έχει γράψει ο Μιχάλης Καπούλας, ενώ οι στίχοι ανήκουν στην Sunny Μπαλτζή. Είναι πολύ ωραία στιγμή, πιστέψτε με.
 
– Πόσα έχουν αλλάξει τα πράγματα τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με το παρελθόν; Έχουν αλλάξει πολλά. Όλα γίνονται μέσω διαδικτύου, εταιρίες δεν υπάρχουν, πρέπει να δώσεις εσύ ο ίδιος χρήματα για να προωθήσεις το προϊόν σου. Δεν ξέρω αν αυτό είναι εξέλιξη, αλλά στενεύουν οι δυνατότητες κάποιου να πληροφορήσει, γιατί οι πληροφορίες που δέχεται ο καθένας μας πια είναι πια αμέτρητες.
 
– Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να επέλεγε έναν άλλο δρόμο; Όχι, ήταν προκαθορισμένο από την κοιλιά της μητέρας μου. Ίσως και να γινόμουν μια καλή κτηνίατρος γιατί αγαπώ πολύ και τα ζώα. Φαντάζομαι όμως ότι και τότε θα έβρισκα τον τρόπο να τραγουδάω…
 
Info: 24/11, 21:00, Λεμεσός, Vinylio Wine Etc, 96810119. 25/11, 21:00, Λευκωσία, Μουσική Σκηνή RED, 99059257.
 
Περιοδικό Go, τεύχος 90.