Το 2018, όταν ο Ιωάννης Κασουλίδης παρέδιδε στον Νίκο Χριστοδουλίδη το υπουργείο Εξωτερικών, είχε αποκαλύψει κατά την τελετή πως όταν του έγινε η πρόταση από τον Πρόεδρο είχε δηλώσει πως «για να αναλάβω το ΥΠΕΞ, θα έπρεπε να έλθει από τις Βρυξέλλες ο Ν. Χριστοδουλίδης ως διευθυντής του γραφείου μου». Έτσι άνοιξε ο δρόμος, «ο Νίκος Χριστοδουλίδης κέρδισε την προσοχή του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος τον διόρισε διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του και στη συνέχεια κυβερνητικό εκπρόσωπο». Μετά εξήγησε στους υπαλλήλους του υπουργείου ότι ο διάδοχός του κέρδισε τη θέση με τη σκληρή δουλειά. Ο κ. Χριστοδουλίδης «έρχεται εδώ σαν έτοιμος από καιρό, με πλήρη γνώση του αντικειμένου».
Τον Ιανουάριο του 2022, όταν αναλάμβανε ξανά το υπουργείο Εξωτερικών, παραλαμβάνοντας από τον Χριστοδουλίδη, εξυμνούσε ξανά τον αποχωρούντα υπουργό, και μιλώντας για το έργο του έλεγε ότι «τώρα που απαριθμούσε τα διάφορα επιτεύγματα ήλθε να με πιάσει λίγος ίλιγγος διότι έχω μεγάλες προκλήσεις».
Την Κυριακή, διαβάζοντας στην εφ. Πολίτης, όσα έλεγε ο Κασουλίδης για τον Χριστοδουλίδη, χρειάστηκα χρόνο για να σιγουρευτώ ότι ορθά διαβάζω. «Είναι το φαινόμενο της πασαρέλας», έλεγε όταν ρωτήθηκε για τη δημοφιλία του προκατόχου του. Μπορεί και να το έχουν στο κυβερνών κόμμα με τις πασαρέλες, διότι μας θύμισε ότι εκεί είναι που λέχθηκε κάποτε για την Αννίτα Δημητρίου ότι «εδώ είναι βουλευτικές εκλογές, δεν είναι καλλιστεία». Μετά, βέβαια, η Αννίτα εκλέγηκε στη Βουλή, την έκαναν και Πρόεδρο!
Παρ’ όλ’ αυτά, οι κομματικές ηγεσίες δυσκολεύονται ακόμα να πάρουν τα μηνύματα της κοινωνίας και να καταλάβουν ότι τέτοιες επιθέσεις δεν πείθουν. Έτσι, ο κ. Κασουλίδης, πέρασε και στη φαινομενολογία. «Είναι το φαινόμενο της πασαρέλας (…) Ο Χριστοδουλίδης δεν τσαλακώθηκε ποτέ του. Γνωρίζετε τι πρεσβεύει ο κ. Χριστοδουλίδης;». Δηλαδή, ο ίδιος πολιτικός που το 2018 έβαλε όρο στον Πρόεδρο ότι για να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να έρθει δίπλα του ο Χριστοδουλίδης, και το 2022 έλεγε ότι τον έπιασε «λίγος ίλιγγος» ακούγοντας τα επιτεύγματα, τώρα έγινε άλλος άνθρωπος και του επιτίθεται με απαξιωτικές εκφράσεις.
Το θέμα είναι ότι το πολιτικό/ κομματικό προσωπικό δεν έχει αντίληψη ότι κούρασε τους πολίτες. Πιστεύουν ότι τους επηρεάζουν ακόμα με ατάκες, με απαξίωση αντιπάλων, με αντιφάσεις, ενίοτε και με λάσπη. Εντάξει, στις προεκλογικές περιόδους ακούγονται πολλά τέτοια. Αλλά, αν ξεκίνησαν από τώρα, τι θα ακούσουμε όταν πλησιάσουν οι εκλογές; Όταν, ας πούμε, διαβάζεις άρθρο του Αχιλλέα Δημητριάδη, που λέει ότι «ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι δύο πιο στενοί του συνεργάτες στη διαχείριση του Κυπριακού, Ν. Χριστοδουλίδης και Α. Μαυρογιάννης άφησαν να μπει στο περιθώριο το Πλαίσιο του ΓΓ του ΟΗΕ», καταλαβαίνεις ότι ο σκοπός είναι η ατακολογία αναλόγως περιστάσεων. Προσωπικών ή κομματικών. Το θέμα εδώ δεν είναι το πλαίσιο Γκουτέρες, είναι που ο κ. Δημητριάδης, θέλει απλώς να βάλει στο ίδιο καζάνι τους δύο «αντιπάλους» του και τον Πρόεδρο, ρίχνει μια ατάκα κι ό,τι κολλήσει.
Από την άλλη, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, θέλει να δείξει ότι άρπαξε το μήνυμα της κοινωνίας, μάλλον την κούραση της κοινωνίας από τις παλαιοκομματικές κόντρες και τις αποφεύγει. Ωστόσο, βρίσκεται προς το παρόν στη θεωρία. Όχι ότι έμεινε ατσαλάκωτος, όπως υπονοεί ο Κασουλίδης για να τον μειώσει, αλλά διότι τώρα ζητά να κυβερνήσει και οφείλει να γίνει πιο συγκεκριμένος. «Η δική μας ανεξάρτητη υποψηφιότητα θέτει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, ανεξαρτήτως προέλευσης (…) και θα απαρτίζεται από ικανούς τεχνοκράτες και πολιτικές προσωπικότητες από όλους τους χώρους». Αλλά, αυτές τις θεωρίες μπορεί να τις λέει ο κάθε υποψήφιος. Άλλωστε, είναι ο Νίκος Αναστασιάδης που καθιέρωσε την ατάκα για αξιοποίηση των άριστων των αρίστων. Πού είναι αυτές οι προσωπικότητες; Θα εμφανιστούν έγκαιρα για να κριθούν ή θα έρθουν μετά από τις εκλογές;
Η πρόσφατη δημοσκόπηση του Σίγμα, έδειχνε ότι πρώτη επιλογή για τα χαρακτηριστικά του Προέδρου είναι με 59% «να είναι έντιμος» και η δεύτερη με 28% «να είναι αδιάφθορος». Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αυτό δείχνουν. Αυτός που θα πείσει τους πολίτες επί τούτου θα έχει το προβάδισμα, δεν θα το έχει όποιος ακολουθεί τον παλαιοκομματισμό με επιθέσεις και λάσπη. Μπούχτισε η κοινωνία, θέλει και καθαρά πρόσωπα και καθαρή γλώσσα.
