Την προηγούμενη Δευτέρα δημιουργήθηκε αλαλούμ με τη διεξαγωγή των παρελάσεων για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Μόλις 50’ πριν την έναρξη των παρελάσεων, με ανακοίνωσή του το υπουργείο Παιδείας ενημέρωσε ότι μετά από συστάσεις του Τμήματος Μετεωρολογίας, ακυρώνονται οι παρελάσεις σε όλες τις πόλεις για την ασφάλεια των μαθητών και των παρευρισκόμενων. Όπως ήταν φυσικό, η ανακοίνωση προκάλεσε αναστάτωση καθώς αρκετοί μαθητές είχαν ήδη μαζευτεί στη Λευκωσία για την παρέλαση. Όμως, παρά την ακύρωση, οι παρελάσεις σε Π???,?άφο, Λεμεσό και Παραλίμνι διεξήχθησαν κανονικά, καθώς επικρατούσαν καλές καιρικές συνθήκες. Μικρή μερίδα μαθητών παρέλασε κανονικά και στη Λευκωσία.
Υπόψη ότι οι προβλέψεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας ήταν γνωστές από την προηγούμενη, αλλά το υπουργείο τις θυμήθηκε 50 λεπτά πριν την έναρξη των παρελάσεων, ενώ οι μαθητές ήταν ήδη στους δρόμους.  
Σύμφωνα με τη Μετεωρολογική Υπηρεσία υπήρχε πιθανότητα καταιγίδας κάπου στην Κύπρο. Όμως, αυτό το «κάπου» δεν συμπεριλαμβάνει όλη την Κύπρο. Πριν λίγες μέρες είχαμε καταρρακτώδεις βροχές στις επαρχίες Λεμεσού και Λευκωσίας αλλά στην Πάφο δεν έπεσε σταγόνα.  
Πληροφοριακά αναφέρουμε ότι το κάθε σχολείο επιθυμεί να έχει όσον το δυνατό πιο άψογη δημόσια εμφάνιση και η προετοιμασία των παρελάσεων χρειάζεται συντονισμό και κόπο από μέρους εκπαιδευτικών και μαθητών.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι παρελάσεις αποτελούν αναχρονιστικό κατάλοιπο απολυταρχικών καθεστώτων. Και εφόσον το ισχυριστεί κάποιος, τον ακολουθούν και διάφοροι παπαγάλοι. 
Η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια,Βικιπαίδεια, αναφέρει: «Στη σημερινή εποχή οι παρελάσεις διεξάγονται κυρίως από δυο λόγους. Εκτός από την επίδειξη ισχύος, η παρέλαση μπορεί να γίνεται για λόγους παράδοσης σε γιορταστικές επετείους προς ανάμνηση ενός αξιομνημόνευτου γεγονότος. Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν έχουμε κάποια κύρια πολιτική ή στρατιωτική επίδειξη, απλά γίνεται μια αναφορά στα γεγονότα του παρελθόντος που γιορτάζονται εκείνη τη μέρα..»
Ας δούμε τι λέει σχετικά ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Μπαμπινιώτης, σε συνέντευξη στο Σκάι Ελλάδος (28/10/2019): 
«… μια μικρή χώρα, όπως εμείς, χρειάζεται μεγάλες αντοχές. Οι αντοχές αυτές έχουν σχέση με το αγωνιστικό φρόνημα, που πάει στο εθνικό φρόνημα το οποίο προϋποθέτει εθνική αυτογνωσία. Πρέπει να έχουμε όσον το δυνατό μεγαλύτερες αντοχές. … η εθνική αυτογνωσία που βγαίνει από τη γνώση της ιστορίας και επαφή με τα ιστορικά γεγονότα όταν βιώνονται …η  παρέλαση είναι μια βίωση γεγονότων που έχουν γίνει και έρχονται τα παιδιά και οι στρατιώτες με λαμπρότητα και περνάνε, προσκυνούν το μνημείο του αγνώστου στρατιώτου, τους πεσόντες και όχι τους επισήμους … ξεκινάει από τη γνώση … θα ‘πρεπε σε όλη την εκπαίδευση αυτά τα γεγονότα να βιώνονται, να αποτελούν ένα γεγονός σε κάθε σχολείο στο οποίο να συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότερα παιδιά και να βιώνουν τη σημασία και τα γεγονότα ώστε να βγαίνει από μέσα τους …ναι έχει σημασία ποιός θα κρατήσει τη σημαία … έχει σχέση με άμιλλα, κίνητρο …η σημαία δεν μπορεί να είναι προϊόν κλήρωσης (ή άλλης διαδικασίας) …τα εορταστικά γεγονότα μέσα στα σχολεία …είναι συμβολικά …έχει μειωθεί η γνώση και η επαφή που γεννά η εθνική αυτογνωσία…»
 
Και χρειαζόμαστε την εθνική αυτογνωσία ειδικά όταν φλέγεται η Μέση Ανατολή.
 
Επανερχόμενοι στα δικά μας, ήταν ποτέ δυνατόν ένας γονιός να άφηνε το παιδί του να βγει από το σπίτι εφόσον υπήρχε καταιγίδα. Αλλά και αν υποθέσουμε ότι η καταιγίδα ξεσπούσε όταν το παιδί είχε ήδη φύγει από το σπίτι, αν ήδη βρισκόταν στον τόπο της παρέλασης. Υπήρχε ποτέ περίπτωση ο υπεύθυνος εκπαιδευτικός να έβαζε τα παιδιά να παρελάσουν κάτω από καταρρακτώδη βροχή και ενώ πέφτουν κεραυνοί. Όπως συμβαίνει και όταν πηγαίνουν εκδρομή, ο συνοδεύων εκπαιδευτικός επιβλέπει και μεριμνά για την ασφάλεια των παιδιών. Επίσης, οι παρελάσεις γίνονται στις πόλεις όπου υπάρχουν ψηλά κτίρια με αλεξικέραυνα. Γνώσεις στοιχειώδους φυσικής μάς εξηγούν ότι ο κεραυνός πέφτει στο ψηλότερο σημείο της περιοχής, που σίγουρα δεν θα είναι οι παρελαύνοντες μαθητές/τριες.
Εκδίδοντας μια τέτοια ανακοίνωση, δίνοντας οδηγίες ακύρωσης των παρελάσεων, το υπουργείο Παιδείας αφήνει να νοηθεί και ιδιαίτερα ο ίδιος ο υπουργός Κώστας Χαμπιαούρης, ότι δεν πιστώνει τους εκπαιδευτικούς με την κοινή λογική να προστατεύσουν τους μαθητές τους. Συνεπάγεται από τις ενέργειες του υπουργού ότι οι εκπαιδευτικοί δεν διαθέτουν στοιχειώδη λογική ή …μήπως είναι το αντίθετο που συμβαίνει.