Εννέα καταγγελίες μέσα σε τέσσερις μέρες! Δύο υπουργοί, ο Δικαιοσύνης και ο Υγείας, με δημόσιες τοποθετήσεις τους καυτηρίασαν της επικινδυνότητα της κατάστασης που επικρατούσε. Η Αστυνομία προειδοποίησε τους ιδιοκτήτες του νυκτερινού κέντρου αναψυχής Nava, το οποίο σύμφωνα με την καταγγελία, είχε υπεράριθμο αριθμό πελατών. Την πρώτη ημέρα τους έδωσαν ένα εξώδικο 300 ευρώ. Τις επόμενες ημέρες τους άνοιξαν ποινικούς φακέλους. Χθες, καταχωρήθηκαν στο δικαστήριο πέντε υποθέσεις σε βάρος του ιδιοκτήτη, του διευθυντή και της εταιρείας για παραβίαση των διατάξεων του νόμου περί Λοιμοκαθάρσεως, και άλλες τέσσερις επειδή το κέντρο δεν είχε άδεια λειτουργίας από το υφυπουργείο Τουρισμού. Παράλληλα, ζητήθηκε από την Αστυνομία και εκδόθηκε από δικαστήριο, προσωρινό διάταγμα αναστολής της λειτουργίας του νυχτερινού κέντρου μέχρι τις 16 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία οι ενδιαφερόμενοι έχουν δικαίωμα υποβολής ένστασης ως προς την εγκυρότητα του διατάγματος.
Όλα αυτά συνέβησαν, ενώ οι φωτογραφίες οι οποίες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο προκάλεσαν δημόσια κατακραυγή. Λογικά, η εξέλιξη της υπόθεσης, υπό την πορεία την οποία έλαβε, θα μπορούσε να θεωρηθεί από κάποιους ως ικανοποιητική. Πλην, όμως, δεν είναι. Τουλάχιστον, στον βαθμό που θα έπρεπε. Διότι μέσα από τα γεγονότα όπως έχουν εξελιχθεί, αναδύονται για πολλοστή φορά οι χτυπητές αδυναμίες του κράτους. Αποκαλύπτονται για μια ακόμη φορά οι παθογένειές του. Και οι παθογένειες πολλών από αυτούς οι οποίοι κρατάνε στα χέρια τους την εξουσία. Κυρίως, όμως, γεννιέται ένα μείζον θέμα ως προς την εξέλιξη και την κατάληξη της υπόθεσης, το οποίο θα επεξηγηθεί στο τέλος του κειμένου.
Εκείνο το οποίο καταρχάς πρέπει να αναδειχθεί είναι το τεράστιο κενό το οποίο υπάρχει ως προς την άμεση εφαρμογή των νόμων. Τουτέστιν, σε ένα κανονικό κράτος, όταν οι Αρχές και τα σώματα ελέγχου και εφαρμογής των νόμων εντοπίζουν παρανόμους και παραβάτες, έχουν τη δυνατότητα λήψης άμεσων μέτρων. Σε ένα κανονικό κράτος, αν εντοπιζόταν ένα κέντρο αναψυχής να παραβαίνει ένα νόμο ο οποίος εφαρμόζεται με στόχο την προστασία της υγείας των πολιτών, με τόσο άγαρμπο μάλιστα τρόπο, θα είχαν τη δυνατότητα να του βάλουν αμέσως λουκέτο. Χωρίς δαιδαλώδεις διαδικασίες, που να επιτρέπουν στον φερόμενο ως παραβάτη του νόμου να συνεχίζει τη λειτουργία του κέντρου του. Να μην του επιτρέπουν να συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών και τις επόμενες μέρες.
Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν να εκδοθεί ένα γελοίο εξώδικο 300 ευρώ την ώρα που η φερόμενη παρανομία απέφερε κέρδη χιλιάδων ευρώ στους παραβάτες. Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν τις επόμενες μέρες να προειδοποιηθούν οι ιδιοκτήτες ότι παραβαίνουν το νόμο και ότι θα κατηγορηθούν. Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν η δημόσια παρέμβαση δύο υπουργών. Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν καν, η δημόσια κατακραυγή εκ μέρους του κόσμου. Θα υπήρχε η δυνατότητα να μπει λουκέτο αμέσως.
Ακόμη χειρότερα, δεδομένου ότι πέραν της παραβίασης του νόμου περί Λοιμοκαθάρσεως, που άπτεται της υγείας των πολιτών, εντοπίστηκε –σύμφωνα πάντοτε με τους πλέον αρμόδιους, την Αστυνομία- ότι υπήρχε και άλλη παρανομία. Το κέντρο λειτουργούσε χωρίς την απαιτούμενη άδεια από το υφυπουργείο Τουρισμού! Καμία δικαιολογία. Σε ένα κανονικό κράτος, οι Αρχές θα έβαζαν αμέσως λουκέτο στο όποιο κέντρο αναψυχής χωρίς να χρειάζεται οποιαδήποτε δίκη. Εκείνο το οποίο είναι εξοργιστικό, είναι το γεγονός ότι σε περιπτώσεις μικρομάγαζων (μικροταβερνών, μικροκαφέ, και μικρομπάρ) όπου οι ιδιοκτήτες βγάζουν πενταροδεκάρες, απλώς, για να μπορούν να ζουν, λαμβάνονται μέτρα με σπιρτάδα Speedy Gonzales!
Αν την ευθύνη την φέρει η Βουλή, η οποία θεώρησε εξοντωτικές τις ποινές του νέου νομοσχεδίου αναφορικά με τις παραβάσεις του νόμου περί Λοιμοκαθάρσεως ή αν την φέρει η Κυβέρνηση επειδή έπρεπε να είχε προωθήσει νωρίτερα τέτοιες αλλαγές ή αν την φέρουν εκείνοι οι οποίοι έπρεπε να είχαν διευθετήσει τέτοιες διαδικασίες ώστε μόλις εντοπίζεται κέντρο χωρίς άδεια να κλείνει αυθημερόν, ουδόλως, απασχολεί την στήλη. Διότι αυτό το παιγνίδι της μπάλας την οποία κλωτσάνε ο ένας εμπλεκόμενος στον άλλο το βιώνουμε χρόνια τώρα. Εκείνο που προκαλεί ασύστολα τον κόσμο είναι η ανισότητα στη λήψη μέτρων.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που προκύπτει το μείζον θέμα για το οποίο έκανε αναφορά η στήλη στην αρχή του κειμένου. Διότι η ουσία έγκειται στην κατάληξη που θα έχει η συγκεκριμένη υπόθεση. Η στήλη υπενθυμίζει εκείνη την καταδίκη στις 13 Μαίου ενός φτωχόπαιδου, που έκανε το «αμάρτημα» να πάει να συναντήσει την αρραβωνιαστικιά του η ώρα 9.15 μμ. Για εκείνο το «έγκλημα καθοσιώσεως», ο 35χρονος Αντώνης καταδικάστηκε σε φυλάκιση 45 ημερών! Δεν έχει σημασία ότι μετά το σάλο που προκάλεσε εκείνη η εξοργιστική καταδίκη, δόθηκε χάρη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκείνο που έχει σημασία είναι το βάρος των κριτηρίων που ώθησαν τον δικαστή να λάβει εκείνη την ακραία απόφαση.
Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πώς η Δικαιοσύνη θα συμπεριφερθεί σε αυτή την περίπτωση, κατ’ αναλογία εκείνης της παράβασης του 35χρονου Αντώνη…
Όλα αυτά συνέβησαν, ενώ οι φωτογραφίες οι οποίες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο προκάλεσαν δημόσια κατακραυγή. Λογικά, η εξέλιξη της υπόθεσης, υπό την πορεία την οποία έλαβε, θα μπορούσε να θεωρηθεί από κάποιους ως ικανοποιητική. Πλην, όμως, δεν είναι. Τουλάχιστον, στον βαθμό που θα έπρεπε. Διότι μέσα από τα γεγονότα όπως έχουν εξελιχθεί, αναδύονται για πολλοστή φορά οι χτυπητές αδυναμίες του κράτους. Αποκαλύπτονται για μια ακόμη φορά οι παθογένειές του. Και οι παθογένειες πολλών από αυτούς οι οποίοι κρατάνε στα χέρια τους την εξουσία. Κυρίως, όμως, γεννιέται ένα μείζον θέμα ως προς την εξέλιξη και την κατάληξη της υπόθεσης, το οποίο θα επεξηγηθεί στο τέλος του κειμένου.
Εκείνο το οποίο καταρχάς πρέπει να αναδειχθεί είναι το τεράστιο κενό το οποίο υπάρχει ως προς την άμεση εφαρμογή των νόμων. Τουτέστιν, σε ένα κανονικό κράτος, όταν οι Αρχές και τα σώματα ελέγχου και εφαρμογής των νόμων εντοπίζουν παρανόμους και παραβάτες, έχουν τη δυνατότητα λήψης άμεσων μέτρων. Σε ένα κανονικό κράτος, αν εντοπιζόταν ένα κέντρο αναψυχής να παραβαίνει ένα νόμο ο οποίος εφαρμόζεται με στόχο την προστασία της υγείας των πολιτών, με τόσο άγαρμπο μάλιστα τρόπο, θα είχαν τη δυνατότητα να του βάλουν αμέσως λουκέτο. Χωρίς δαιδαλώδεις διαδικασίες, που να επιτρέπουν στον φερόμενο ως παραβάτη του νόμου να συνεχίζει τη λειτουργία του κέντρου του. Να μην του επιτρέπουν να συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών και τις επόμενες μέρες.
Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν να εκδοθεί ένα γελοίο εξώδικο 300 ευρώ την ώρα που η φερόμενη παρανομία απέφερε κέρδη χιλιάδων ευρώ στους παραβάτες. Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν τις επόμενες μέρες να προειδοποιηθούν οι ιδιοκτήτες ότι παραβαίνουν το νόμο και ότι θα κατηγορηθούν. Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν η δημόσια παρέμβαση δύο υπουργών. Σε ένα κανονικό κράτος, δεν θα χρειαζόταν καν, η δημόσια κατακραυγή εκ μέρους του κόσμου. Θα υπήρχε η δυνατότητα να μπει λουκέτο αμέσως.
Ακόμη χειρότερα, δεδομένου ότι πέραν της παραβίασης του νόμου περί Λοιμοκαθάρσεως, που άπτεται της υγείας των πολιτών, εντοπίστηκε –σύμφωνα πάντοτε με τους πλέον αρμόδιους, την Αστυνομία- ότι υπήρχε και άλλη παρανομία. Το κέντρο λειτουργούσε χωρίς την απαιτούμενη άδεια από το υφυπουργείο Τουρισμού! Καμία δικαιολογία. Σε ένα κανονικό κράτος, οι Αρχές θα έβαζαν αμέσως λουκέτο στο όποιο κέντρο αναψυχής χωρίς να χρειάζεται οποιαδήποτε δίκη. Εκείνο το οποίο είναι εξοργιστικό, είναι το γεγονός ότι σε περιπτώσεις μικρομάγαζων (μικροταβερνών, μικροκαφέ, και μικρομπάρ) όπου οι ιδιοκτήτες βγάζουν πενταροδεκάρες, απλώς, για να μπορούν να ζουν, λαμβάνονται μέτρα με σπιρτάδα Speedy Gonzales!
Αν την ευθύνη την φέρει η Βουλή, η οποία θεώρησε εξοντωτικές τις ποινές του νέου νομοσχεδίου αναφορικά με τις παραβάσεις του νόμου περί Λοιμοκαθάρσεως ή αν την φέρει η Κυβέρνηση επειδή έπρεπε να είχε προωθήσει νωρίτερα τέτοιες αλλαγές ή αν την φέρουν εκείνοι οι οποίοι έπρεπε να είχαν διευθετήσει τέτοιες διαδικασίες ώστε μόλις εντοπίζεται κέντρο χωρίς άδεια να κλείνει αυθημερόν, ουδόλως, απασχολεί την στήλη. Διότι αυτό το παιγνίδι της μπάλας την οποία κλωτσάνε ο ένας εμπλεκόμενος στον άλλο το βιώνουμε χρόνια τώρα. Εκείνο που προκαλεί ασύστολα τον κόσμο είναι η ανισότητα στη λήψη μέτρων.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που προκύπτει το μείζον θέμα για το οποίο έκανε αναφορά η στήλη στην αρχή του κειμένου. Διότι η ουσία έγκειται στην κατάληξη που θα έχει η συγκεκριμένη υπόθεση. Η στήλη υπενθυμίζει εκείνη την καταδίκη στις 13 Μαίου ενός φτωχόπαιδου, που έκανε το «αμάρτημα» να πάει να συναντήσει την αρραβωνιαστικιά του η ώρα 9.15 μμ. Για εκείνο το «έγκλημα καθοσιώσεως», ο 35χρονος Αντώνης καταδικάστηκε σε φυλάκιση 45 ημερών! Δεν έχει σημασία ότι μετά το σάλο που προκάλεσε εκείνη η εξοργιστική καταδίκη, δόθηκε χάρη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκείνο που έχει σημασία είναι το βάρος των κριτηρίων που ώθησαν τον δικαστή να λάβει εκείνη την ακραία απόφαση.
Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε πώς η Δικαιοσύνη θα συμπεριφερθεί σε αυτή την περίπτωση, κατ’ αναλογία εκείνης της παράβασης του 35χρονου Αντώνη…
