Ο Αντρέας Ροδοσθένους και η μπάντα του παρουσιάζουν τον νέο τους δίσκο στο Jazz Festival του Βερολίνου. Ο συνθέτης και μπασίστας μιλά για τη νέα δουλειά του, την έμπνευσή του και τους μουσικούς συνεργάτες του. 
 
Ο νέος δίσκος του μπασίστα Αντρέα Ροδοσθένους με τον τίτλο «Complexity» παρουσιάζεται την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στο EUNIC Jazz Festival, στο Βερολίνο. To μουσικό κάλεσμά του, από τα πρώτα κιόλας κομμάτια, εμπεριέχει δυναμισμό, αλλά συνάμα και μια απλότητα, που ελκύει αβίαστα ανυποψίαστους ακροατές. Σε κάθε κομμάτι, ακόμη και όταν τελειώνει η εισαγωγή, ή καλύτερα ακριβώς εκεί, δημιουργείται μια περιέργεια που προτρέπει τον ακροατή να αφεθεί εκούσια και με προσήλωση στη μελωδική εξιστόρηση του συνθέτη. Αξιοθαύμαστη είναι όμως και η συμβολή, στα κομμάτια του Ροδοσθένους, των συντελεστών της υπόλοιπης μπάντας του Complexity, του Χρίστου Γερολατσίτη στο πιάνο και του Στέλιου Ξυδιά στα τύμπανα. Οι δυο μουσικοί παραθέτουν το δικό τους αυθεντικό στίγμα, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Ροδοσθένους επιδιώκει, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν σε όλα τα κομμάτια μια ώριμη ευθύνη και έντονο σεβασμό στο μουσικό πλαίσιο του συνθέτη. Το αποτέλεσμα, μια μουσική ξενάγηση γεμάτη ιστορίες, με αρχικό αφηγητή τον Ροδοσθένους και συνομιλητές-συνοδοιπόρους τους δυο μουσικούς του.
 
– Αντρέα, γιατί ComplexityΣτην εποχή που ζούμε σήμερα όλα είναι πολύπλοκα (complex ways of life). Ή, τουλάχιστον, ο άνθρωπος τα κάνει πολύπλοκα. Ο τίτλος είναι κάπως αντίθετος με τη μουσική. Η μουσική σε αυτή τη δουλειά δεν είναι πολύπλοκη, όσον αφορά τις συνθέσεις. Εκεί που ίσως τα πράγματα γίνονται λίγο πολύπλοκα είναι στον αυτοσχεδιασμό, όπου οι τρεις μας καλούμαστε να επικοινωνήσουμε επί σκηνής. Επίσης, αποφάσισα να δώσω αυτόν τον τίτλο σαν αντίθεση, αφού η προηγούμενη δισκογραφική μου δουλειά είχε τίτλο Simplicity (απλότητα).
 
Κάποια κομμάτια διαφαίνεται να έχουν πιο ήπιο λυρικό χαρακτήρα και κάποια μια τεράστια ανησυχία. Ναι. Όλη αυτή η μουσική γράφτηκε τα τελευταία 4 χρόνια, μέσα από διάφορα βιώματά μου. Από πολύ προσωπικά μέχρι και συμβάντα που απλά με επηρέασαν. H πολυπλοκότητα του σήμερα μας βάζει σε πολλές ανησυχίες και σκέψεις. Ο λυρισμός, η ηρεμία αλλά ταυτόχρονα και η ένταση σε κάποια κομμάτια, αντιπροσωπεύουν ακριβώς αυτό: Την καθημερινότητά μας. Για παράδειγμα, το «Fatherly» γράφτηκε πολύ πιο πριν και ηχογραφήθηκε ήδη στον πρώτο δίσκο. Το έγραψα για τον πατέρα μου. Τώρα το διασκευάσαμε και το παίζουμε με διαφορετικό χαρακτήρα και άκουσμα, και οι διαφορές έχουν να κάνουν με το ότι έγινα εγώ πατέρας. Το «Awaken» είναι ακριβώς όπως ο τίτλος: Ένα ξύπνημα. Πέρασα μια περίοδο κατά την οποία ένιωθα ότι δεν είχα τίποτα να πω μουσικά, και ξαφνικά γράφτηκε αυτή η μελωδία. Ήταν ακριβώς ένα ξύπνημα, και ένα έναυσμα για να γραφτούν και κάποια από τα υπόλοιπα.
 
– Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που θέλεις να έχεις ως βασική αρχή ή που απαιτείς από τους συνεργάτες σου; Σ’ αυτό το project παίζει πιάνο ο Χρίστος Γερολατσίτης και τύμπανα ο Στέλιος Ξυδιάς. Δύο καταπληκτικοί μουσικοί που αγαπώ και εκτιμώ πάρα πολύ, τόσο ως φίλους όσο και ως ανθρώπους. Η βασική αρχή μας είναι η ελευθερία. Δεν ζητώ τίποτα απολύτως. Η αρχική ιδέα στα κομμάτια δίδεται εξαρχής πάντα από μένα, αλλά  υπάρχει επίσης και η πιθανότητα να αλλάξουν πολλά πράγματα από τη συμβολή των μουσικών. Εξάλλου,  είμαστε τρεις μουσικοί που επικοινωνούμε, αλλά ο καθένας κουβαλάει τα δικά του βιώματα και επιρροές.