Πρόβλημα πρώτον: Εγκλήματα σχεδιάζονται μέσα από τις Φυλακές. Τουτέστιν, πρέπει να τελειώνει αυτό. Πρόβλημα δεύτερον: Η αστυνομία πρέπει να βρει πληροφοριοδότες μέσα στο οργανωμένο έγκλημα. Πρόβλημα τρίτον: Οι αρχηγοί των φατριών πρέπει να λάβουν ξεκάθαρο μήνυμα από την Αστυνομία πως θα τους τελειώσουν αν συνεχίσουν να βάζουν βόμβες και να σκοτώνουν. Πρόβλημα τέταρτον: Πρέπει να εντοπιστούν οι κατασκευαστές βομβών (μερικές μονάδες είναι) και να τεθούν υπό τον έλεγχο των Αρχών ασφαλείας.
Ενδεχομένως, να υπάρχουν και άλλες πτυχές στις οποίες οι Αρχές πρέπει να εγκύψουν για να επέλθει αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία. Πλην, όμως, και τα προαναφερθέντα είναι καίριας σημασίας και η υιοθέτησή τους αναμφίβολα θα επιφέρει πολύ σημαντική βελτίωση.
Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι όλα τα προαναφερθέντα εκφράστηκαν από έναν άνθρωπο που δεν βρίσκεται στην ενεργό δράση και μίλησε εμπειρικά. Τον κύριο Νίκο Κόσιη. Εξίσου ενδιαφέρον είναι το γεγονός της σύγκρισης του αξιότιμου πρώην υπουργού με τα νυν ηγετικά στελέχη του αστυνομικού σώματος.
Διαβάζεις τυχαία το βιογραφικό ενός και βλέπεις ότι είναι κάτοχος πτυχίου νομικής, με μεταπτυχιακό στη δημόσια διοίκηση και απόφοιτος της ακαδημίας του FBI παρακαλώ! Διαβάζεις το βιογραφικό δεύτερου και ανακαλύπτεις ότι είναι πτυχιούχος στη διοίκηση επιχειρήσεων, πτυχιούχος νομικής, με μεταπτυχιακά στη διεύθυνση επιχειρήσεων και την αμυντική πολιτική.
Αναπόφευκτα μπαίνεις στον πειρασμό να διαβάσεις και το βιογραφικό του κ. Κόσιη. Τομεάρχης ΕΟΚΑ, εκδότης, επιχειρηματίας. Ούτε πτυχία, ούτε μεταπτυχιακά, ούτε αριστεία. Οι πρώτοι με τα πτυχία, δυστυχώς, εδώ και χρόνια εμφανίζονται ανήμποροι να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα. Σχεδόν παραδομένοι είναι. Αρκούνται κατά καιρούς σε χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Ο δεύτερος παραθέτει μια συνταγή, η οποία φαντάζει ικανή να φέρει αποτελέσματα.
Διερωτάσαι, είναι δυνατόν ένα σωρό χρόνια να ακούμε να λένε ότι σοβαρά εγκλήματα σχεδιάζονται μέσα από τις Φυλακές και ακόμη να μην έχει βρεθεί μια κυβέρνηση να πάρει μιαν απλή απόφαση; Δεν μπορεί κύριοι, να βρίσκονται οι Φυλακές εκεί που βρίσκονται σήμερα. Δεν μπορεί ισοβίτες, βαρυποινίτες και κατάδικοι μέλη φατριών να βρίσκονται στον ίδιο χώρο με όλους τους άλλους κατάδικους. Φτιάξτε μιαν άλλη φυλακή εκτός πόλης. Ειδικά για αυτή την κατηγορία των καταδίκων. Έτσι ώστε να υπάρξει η κατάλληλη τεχνολογική και κτηριακή υποδομή για να ελέγχεται πλήρως η επικοινωνία τους εκτός Φυλακών. Όσο κόστος και αν έχει η κατασκευή της, θα αποσβεστεί πολύ γρήγορα μέσω της μείωσης του οργανωμένου εγκλήματος.
Διερωτάσαι, είναι δυνατόν να μην μπορούν να σκεφτούν την σημασία να έχουν αρκετούς πληροφοριοδότες μέσα στο οργανωμένο έγκλημα; Σίγουρα το σκέφτονται. Γιατί δεν το κάνουν; Επειδή, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δύσκολα γίνεται από γραβατωμένους αξιωματικούς, που το πάθος τους έχει εξαντληθεί με το κάδρωμα μερικών πτυχίων στον τοίχο του γραφείου τους. Απαιτεί εκείνη τη μαγκιά που έχουν άνθρωποι πιο απλοί αλλά ζυμωμένοι στα προβλήματα της κοινωνίας και τις δυσκολίες της ζωής.
Διερωτάσαι, αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που έκανε ο κ. Κόσιης όταν ήταν υπουργός, δηλαδή, να καλέσει τους αρχηγούς των φατριών και να μην τους αφήσει την παραμικρή αμφιβολία ότι αν δεν κάτσουν στα αβγά τους θα τους πολεμήσει μέχρις εσχάτων; Σίγουρα το αντιλαμβάνονται. Μπορεί και να το έκαναν. Η δυσκολία είναι να πείσουν ότι το εννοούν. Διότι δεν διαθέτουν την ανάλογη βαρύτητα ως προσωπικότητες.
Διερωτάσαι, πόσο δύσκολο είναι να βρουν ποιοι κατασκευάζουν βόμβες και να τους θέσουν υπό τον έλεγχο της Αστυνομίας; Δεν βρίσκονται σε κάθε γειτονιά. Μακάρι να μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού σε όλη την Κύπρο.
Στη συνταγή Κόσιη θα πρόσθετα ακόμη ένα άκρως σημαντικό θέμα. Την ανάγκη, παράλληλα με τα προαναφερθέντα, να προχωρήσουν σε ξεσκαρτάρισμα σε ολόκληρη την Αστυνομία. Υπάρχουν επίορκοι; Σαφώς ναι, αλλά λίγοι είναι. Υπάρχουν διεφθαρμένοι; Σαφώς ναι, αλλά λίγοι είναι. Βρέστε τους και πετάξτε τους έξω. Επιτέλους, αποφασίστε να αυξήσετε την αμοιβή τους όταν υπηρετήσουν κάποια χρόνια και αποδείξουν ότι αξίζουν. Έτσι θα είναι μικρότερος ο κίνδυνος να δελεαστούν από την προσέγγιση του υπόκοσμου.
Φτάσαμε σε σημείο, να θέλει κάποιος να ανοίξει μια ταβέρνα, ένα εστιατόριο, ένα μπαράκι για να μπορεί να ζήσει και να τρέμει να το κάνει, σκεπτόμενος πόσα χρήματα πρέπει να πληρώσει στον υπόκοσμο για να του προσφέρει «προστασία». Διαφορετικά θα κινδυνεύσει εξαρχής να δει στάχτη την περιουσία του.
Κύριε υπουργέ Δημοσίας Τάξεως, κύριοι της ηγεσίας της Αστυνομίας, η κοινωνία βρίσκεται σε οριακό σημείο. Κοχλάζει από αγανάκτηση αλλά συνάμα τρέμει και από ανασφάλεια. Τολμήστε ή πηγαίνετε σπίτι σας. Μέχρι να βρούμε εκείνον τον τολμηρό που θα μπει σε πόλεμο!
