Τελευταία γίνεται συζήτηση για την έξαρση της εγκληματικότητας και το θράσος των εγκληματιών. Υπήρχε μια περίοδος στο παρελθόν που η εγκληματικότητα είχε κτυπήσει κόκκινο.
Ήταν η εποχή που δρούσαν δύο συμμορίες στη Λεμεσό, οι Ζαχαρίες και οι Κολοσσιάτες. Η μεταξύ τους βεντέτα διάρκεσε 35 χρόνια και στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 200 άτομα, κάποιων από τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ τα πτώματά τους. Η Κύπρος συγκλονίστηκε με τις αιματηρές διαμάχες αλληλοεξόντωσης που συνέχισαν και όταν οι αρχηγοί δολοφονήθηκαν. Ο κόσμος ήταν τρομοκρατημένος από τις δολοφονίες και την αγριότητα τους. Αναφέρεται ότι σε μια περίπτωση το πτώμα του δολοφονημένου κτίστηκε σε δόμη ενώ υπήρξαν και άλλες μακάβριες ιστορίες.
Όλα άρχισαν το 1930 όταν ο ζωοκλέφτης μέχρι τότε Ζαχαρίας Αντωνίου σύνηψε παράνομο δεσμό με την σύζυγο του «μισταρκού» του Κυριάκου, την Ερμιόνη. Όταν ο νόμιμος σύζυγος εξέφρασε δημόσια δυσαρέσκεια για το αφεντικό του, βρέθηκε δολοφονημένος (23/6/1936) με το κεφάλι πολτοποιημένο. Η Ερμιόνη αρκετά χρόνια μετά κατακρεουργήθηκε με κουνιά από τον ενήλικα τότε γιό του Ζαχαρία διότι μαράζωνε η μάνα του.
Ενώ αρχικά η συμμορία επιδίδονταν σε ζωοκλοπές, αργότερα, τη δεκαετία του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, επεκτάθηκαν και στο χαρτοπαίγνιο και την πορνεία. Οι χωρικοί της γύρω περιοχής είχαν τρομοκρατηθεί από τον αδίστακτο Ζαχαρία Αντωνίου ο οποίος σταδιακά απέκτησε διασυνδέσεις με αστυνομικούς της περιοχής και με Τουρκοκύπριους και Άγγλους αξιωματούχους.
Αντίπαλη συμμορία και ανταγωνιστές στις ζωοκλοπές ήταν οι Κολοσσιάτες με αρχηγό τον Χαμπή Ονησιφόρου Κολοσσιάτη, ο οποίος ήταν και συγγενής του δολοφονηθέντα συζύγου της Ερμιόνης και ήθελε να εκδικηθεί τον θάνατό του.
Άρχισε ένας κύκλος αίματος με δολοφονίες, ανηθικότητες, βιασμούς, εκβιασμούς που χαρακτηρίζονταν από μεγάλη αγριότητα. Όταν δολοφονήθηκε ο Ζαχαρίας ανέλαβαν δράση οι δύο γιοί του, Πάμπης και Αντωνής. Οι δολοφονίες συνεχίζονταν μέχρι την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ. Η συμμορία Ζαχαρία κατάφερε τελικά να επιβληθεί των Κολοσσιατών. Μετά την ανεξαρτησία η συμμορία Ζαχαρία, εμπλάκηκε στις διαμάχες που είχαν προκύψει μεταξύ αγωνιστών της ΕΟΚΑ, τα διάφορα καπετανάτα, για τη νομή της εξουσίας.
Το νεοσύστατο κράτος επιθυμούσε να επιβάλει την τάξη. Υπεύθυνος του Εγκληματολογικού Τμήματος της Αστυνομίας σε αυτά τα δύσκολα χρόνια για την Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ο Χαράλαμπος Καμιναράς που ανέλαβε να «καθαρίσει» τη Λεμεσό από τις συμμορίες.
Μέχρι τότε, δεν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί μαρτυρία εναντίον τους, παρά τις πολλές και άγριες δολοφονίες, διότι κανένας δεν μαρτυρούσε από φόβο. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου που άρχισε να μιλά, έδινε μαρτυρίες, στοιχειοθετήθηκαν υποθέσεις. Αναλαμβάνοντας την εξιχνίαση, τις ανακρίσεις και να φέρει ενώπιον του δικαστηρίου τις μαρτυρίες αντιλαμβανόταν την επικινδυνότητα της κατάστασης. Δημιούργησε τη δική του ομάδα κρούσεως με ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης του, τους δικούς του «Αδιάφθορους». Τον είχαν επικηρύξει οι εγκληματίες. Σε μια περίπτωση του έστησαν ενέδρα στον δρόμο Λευκωσίας-Λεμεσού, αλλά ήξερε να φυλάγεται. Με καθημερινές επισκέψεις στη Λεμεσό, με όλες τις προφυλάξεις, άρχισαν οι ανακρίσεις. Με τη μεθοδικότητα, την εργατικότητα και εμπιστοσύνη που του έδειχνε ο κόσμος δίνονταν μαρτυρίες, με αποτέλεσμα να διαλευκανθούν οι φόνοι και οι συμμορίτες να καταδικαστούν.
Ιδού το αποτέλεσμα:
«Αρ. Φακ. Ρ(Ρ)9/2 Υπουργείον Εσωτερικών
Εν Λευκωσία, της 20η Απριλίου, 1962
Κύριον Χαράλαμπον Καμιναρά
(Μέσον Αρχηγού Αστυνομίας)
Μετά μεγίστης ευχαριστήσεως έχω πληροφορηθή τας περιστάσεις υπό τα οποίας διεξήγατε τα ερεύνας δια την διαλεύκανσιν των σοβαρών εγκλημάτων εν τη επαρχία Λεμεσού. Εκτιμώ πλήρως το θάρρος και πνεύμα αυτοθυσίας τα οποία επεδείξατε εις τα υποθέσεις ταύτας, η πράξις σας δέ αύτη αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν και περιποιεί τιμήν εις την υπηρεσίαν εις την οποίαν ανήκετε. Είμαι βέβαιος ότι το κοινόν κατανοεί πλήρως τους κινδύνους, εις τους οποίους συχνάκις υποβάλλεστεί να επιτύχητε να φέρερε εις πέρας το τραχύ και επίμοχθον έργον της πατάξεως του εγκλήματος και της προστασίας της ζωής και της περιουσίας των πολιτών και δεν αμφιβάλλω ότι το κοινόν είναι ευγνώμον εις υμάς δια τούτο.
Σας διαβιβάζω τα συγχαρητήρια της Κυβερνήσεως και εμού δια την απαράμιλλον γενναιότητα και προσήλωσιν εις το καθήκον σας. Είσθε τω όντι άξιος παντός επαίνου.
Αντίγραφον της επιστολής ταύτης έχει καταχωρηθή εις τον προσωπικόν σας φάκελλον.
Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης
Υπουργός Εσωτερικών
Στον προσωπικόν του φάκελλο ο τότε αρχηγός της αστυνομίας Χ. Χασάπης έγραψε: «To you with my congratulations. Well done».
Αυτή η επιστολή ήταν η μόνη ανταμοιβή που πήρε, σύντομα μετατέθηκε στο τμήμα τροχαίας.
Τρία άτομα της συμμορίας Ζαχαρία καταδικάστηκαν σε θάνατο, οι Χαμπής Ζαχαρία, Λαζαρής Δημητρίου και Μιχαήλ Χειλέτικος. Οι δικηγόρoι τωv Λαζαρή Δημητρίoυ και Μιχαήλ Χειλέτικoυ, Φρίξoς Μαρκίδης, Άντης Τριαvταφυλίδης και Κ. Σαβεριάδης, καθώς και τoυ Χαράλαμπoυ Ζαχαρία, Ραoύφ Ντεvκτάς αποτάθηκαν στον πρόεδρο Μακάριο ζητώντας χάρη. Την αίτησή τους απέρριψε ο προεδρεύων της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, αφού στο μεταξύ ο Μακάριος είχε αναχωρήσει για επίσημες επισκέψεις στο εξωτερικό. Εκτελέστηκαν στις 12 Ιουνίου 1962.
