Η μάχη κατά των ναρκωτικών και γενικά των επικίνδυνων εξαρτησιογόνων ουσιών, εξελίσσεται σήμερα σε άνιση, καθώς τα δεδομένα μέσα από εκθέσεις, έρευνες και διαπιστώσεις αρμοδίων αρχών, σκιαγραφούν μια ζοφερή εικόνα. Και όμως, περί άλλα τυρβάζουμε… Εκείνο που καθιστά τραγικότερη αυτή την εικόνα, είναι ότι η ηλικία έναρξης της χρήση ναρκωτικών ουσιών μειώνεται ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα να μιλάμε για μια μάστιγα που καλπάζει, με εμφανή την αδυναμία ανακοπής της. Μάλιστα, εμφανίζεται ολοένα και πιο εμπλουτισμένη η γκάμα των διαθέσιμων ουσιών, που καθιστά το πρόβλημα ακόμα πιο περίπλοκο και πολύπλοκο και ακόμα πιο δύσκολο ως προς τη διαχείρισή του.
Τα δεδομένα, βέβαια, βοούν από μόνα τους και σκιαγραφούνται λίγο πολύ σε έρευνες και εκθέσεις, που δημοσιοποιούνται με διάφορες αφορμές. Και όμως, έχουμε την εντύπωση ότι ασχολούμαστε με τα πιο σοβαρά ζητήματα. Η πιο τρομακτική πτυχή, πέραν του καθ’ αυτό προβλήματος και της τόλμης νέων ανθρώπων να φλερτάρουν τόσο άφοβα με τον θάνατο, είναι η εξέλιξη αυτής της μάστιγας σ’ ένα καθεστώς «φυσιολογικότητας», όπως αυτό τείνει να διαμορφώνεται σήμερα και με πολλούς γονείς να είναι ανυποψίαστοι.
Αδυνατούν να παραδεχθούν ότι και τα δικά τους παιδιά κινδυνεύουν ή ακόμα να υψώνουν χέρια μπροστά στην τεράστια ευθύνη τους να τα προστατεύσουν με κάθε τρόπο και μέσο. Και ακόμα πιο πέρα, αν ρωτήσεις γιατί ένας νέος να καταφεύγει στη διέξοδο των ναρκωτικών, εισπράττεις από τον ίδιο τόσο αβίαστα την απάντηση ότι όλοι σχεδόν οι ιστοί της κοινωνίας αλλά και της οικογένειας είναι σήμερα τόσο διαβρωμένοι και ναρκωμένοι…
Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι η εντύπωση ότι δεν επιβάλλεται να εγκύψουν όλοι στις μεγάλες ευθύνες που μπορούν να επιμεριστούν στον καθένα για την ανακοπή αυτής της μάστιγας, η οποία είναι τόσο δύσκολο να τιθασευτεί. Το μεγάλο διακύβευμα είναι πώς να πειστεί ένας νέος σήμερα ότι η ζωή μπορεί να είναι πραγματικά αυθεντική, όταν τριγύρω τα αντικρίζει όλα τόσο κάλπικα και νοθευμένα… Ακόμα και κάποια αληθινά πρότυπα, στα οποία θα μπορούσαν να αγκιστρωθούν και να στηριχθούν οι νέοι μας, φροντίσαμε και φροντίζουμε να τα ξεπαστρέψουμε και να τα σαρώσουμε… Μόνο «περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα» σήμερα και στο βαθμό που επιχειρούμε να ισχυριστούμε κάτι άλλο, απλά φροντίζουμε να μας διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα, που βοά τόσο εκκωφαντικά στην καθημερινότητά μας. Μπορεί να ψάχνουμε λογής αίτια που να είναι συμβατά με την πολυπλοκότητα του προβλήματος, αλλά δεν τολμούμε σε καμιά περίπτωση να ψάξουμε τον εαυτό μας.
Ας το συνειδητοποιήσουμε επιτέλους. Η τιτάνια μάχη κατά των ναρκωτικών, δεν αποτελεί ευθύνη μόνο κάποιων ειδικών, αλλά όλων μας. Η ανακοπή αυτής της μάστιγας, όπως εξελίχθηκε, έχει ακριβώς να κάνει με το μεγάλο στοίχημα να διαμορφωθεί επιτέλους ένα υγιές μέλλον στις επόμενες γενιές, που είναι τα ίδια τα παιδιά μας. Αν μπορούμε, βέβαια, να το συνειδητοποιήσουμε.
