Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι αλλά και να φαίνεται αμερόληπτη, προβλέπεται στον οδηγό (γιατί όχι κώδικα;), που υιοθέτησε το Ανώτατο Δικαστήριο. Ορθώς, αλλά πώς φαίνεται αμερόληπτη όταν προβλέπεται ότι η «οικογένεια του δικαστή» περιλαμβάνει τον ή τη σύζυγο, τα παιδιά, τον γαμπρό ή τη νύφη και οποιονδήποτε άλλο συγγενή διαμένει κάτω από την ίδια στέγη του δικαστή. «Σύζυγος του δικαστή περιλαμβάνει οικιακό εταίρο του δικαστή ή οποιοδήποτε άλλο άτομο οποιουδήποτε φύλου, που τελεί σε στενή προσωπική σχέση με τον δικαστή».
Αυτά προβλέπονται στον οδηγό που υιοθέτησε το Ανώτατο Δικαστήριο καθ’ υπόδειξη της Greco, αφού όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, και όχι μόνο, έχουν υιοθετήσει τις αρχές του Bangalore. Το θέμα είναι το εξής: Ποιο παιδί μετά τις σπουδές του μένει μαζί με την οικογένειά του; Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει κανένας άγραφος οδηγός που θέλει τα παιδιά των δικαστών να μένουν με τους γονείς τους μετά τις σπουδές, αλλά οι πλείστοι ανεξαρτητοποιούνται. Γιατί λοιπόν η σπουδή να εξαιρούνται οι δικαστές μόνο όταν τα παιδιά τους μένουν κάτω από την ίδια στέγη; Και οι συμπέθεροι; Όταν υποθέσεις αφορούν τους συμπέθερους, τι γίνεται. Δεν πρέπει ο δικαστής να ζητήσει εξαίρεση; Κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον οδηγό που θα έπρεπε να είναι πιο ξεκάθαρος και να μην άφηνε καμιά σκιά για μεροληψία.
Αφού η Δικαιοσύνη πρέπει να φαίνεται αμερόληπτη όπως τη γυναίκα του Καίσαρα, που πρέπει να φαίνεται ότι είναι τίμια, όχι μόνο να είναι, πρέπει και οι δικαστές να φαίνονται αμερόληπτοι. Αν εμφανίζονται σε δίκη όπου διάδικοι είναι συγγενικά τους πρόσωπα, πρέπει να ζητούν εξαίρεση, ενώ θα πρέπει να γνωστοποιούν τυχόν άλλη σχέση με την υπόθεση. Όπως για παράδειγμα πρόσφατα, δικαστής στη Λάρνακα γνωστοποίησε σε αστική υπόθεση (αγωγή για αποζημιώσεις) ότι η σύζυγός του εργάζεται στη Νομική Υπηρεσία σε πόστο άσχετο με αυτό που εκπροσωπούσε η δικηγόρος της Δημοκρατίας. Φυσικά και κανένας δεν ζήτησε την εξαίρεσή του, αλλά ορθά ο δικαστής το γνωστοποίησε.
Έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα, όλα πλέον βγαίνουν στο φως και θα πρέπει και οι δικαστές να μην είναι στο απυρόβλητο. Όταν το γνωρίζουν αυτό, τότε δεν θα συμβαίνουν προσλήψεις συγγενών με αδιαφανείς διαδικασίες, δεν θα δικάζονται υποθέσεις με συγγενείς διάδικους κ.ο.κ. Όταν ένας δικαστής ξέρει ότι θα δεχθεί κριτική γι’ αυτό, τότε σίγουρα δεν θα προχωρήσει να το πράξει. Αν, όμως, είναι εκτός κριτικής, όπως τόσα χρόνια, τότε μπορεί και να προβεί σε ενέργειες που δεν εγκρίνονται. Δεν λέμε ότι γίνονται. Είναι λοιπόν η ευκαιρία τώρα και η Δικαιοσύνη να φαίνεται πως είναι αμερόληπτη.
