ΣΕ κοινωνίες όπως της Κύπρου, της Ελλάδος, που δύσκολα σπάει η σιωπή, είναι σαφές πως όποιος σκέφτεται να μιλήσει φοβάται το κόστος. Ναι, αντί να έχουν κόστος οι θύτες κινδυνεύουν να έχουν επιπτώσεις τα θύματα. Η μαρτυρία της Σοφίας Μπεκατώρου, ολυμπιονίκη στην ιστιοπλοΐα, για τονβιασμό της από παράγοντα της ομοσπονδίας πέραν από το γεγονός ότι συγκλόνισε το πανελλήνιο έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Μετά τη Σοφία Μπεκατώρου τη σιωπή τους έσπασαν πολλοί, στον αθλητικό χώρο και τον χώρο του θεάτρου και της τέχνης γενικότερα. Κι αυτό έγινε τόσο στην Ελλάδα όσο και την Κύπρο (σε λιγότερο βαθμό). Υπό μία έννοια θεωρείται θετική εξέλιξη για τραγικές υποθέσεις. Τουλάχιστον γίνονται καταγγελίες, που δεν γινόντουσαν στο παρελθόν. Αυτές οι ιστορίες παρέμεναν στο σκοτάδι. Οι σκοτεινές πλευρές αυτών των περιπτώσεων ήταν διαχρονικά πολύ περισσότερες από εκείνες που ερχόντουσαν στο φως. Κι αυτό, όπως έχουμε προαναφέρει, επειδή υπάρχει πάντα ο φόβος να ενοχοποιηθεί και στοχοποιθεί το θύμα, που ενίοτε δακτυλοδείχνεται.
ΘΕΛΟΥΜΕ να πιστεύουμε και έχουμε πλέον δεδομένα ενώπιον μας πως αυτό αλλάζει. Όχι ριζικά αλλά στο βαθμό που σαφώς προσφέρει τη δυνατότητα αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων. Των φαινομένων της σεξουαλικής παρενόχλησης, κακοποίησης. Τέτοιες περιπτώσεις δεν γίνονται μόνο στον χώρο του θεάτρου και του αθλητισμού. Η δημοσιοποίηση περιστατικών από αυτούς τους δύο χώρους έγινε γιατί οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί είναι πιο προβεβλημένοι. Όπως προκύπτει από τις καταγγελίες, οι δράστες προφανώς και αξιοποιούν, με τον χείριστο τρόπο, την εξουσία τους, τη δύναμη τους, σε βάρος ανθρώπων, που συνήθως εργάζονται για λογαριασμό τους.
ΣΕ κοινωνίες με ταμπού και άκρως ξεπερασμένα στερεότυπα αν δεν γίνει μια «εξέγερση», μια μεγάλη ανατροπή, τα φαινόμενα αυτά συντηρούνται. Όσες αφηγήσεις έχουν καταγραφεί έχουν συγκλονίσει. Με τις πλείστες από αυτές τις αφηγήσεις σαφώς και μπορούν να ταυτιστούν πολλές γυναίκες που είχαν ανάλογες εμπειρίες, αλλά δεν μίλησαν. Και δεν μίλησαν επειδή, επαναλαμβάνουμε, φοβήθηκαν. Δεν είναι τυχαίο πως οι πρώτες αντιδράσεις μετά τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου ήταν με προφανή στόχο να υποβαθμιστούν. Επιχείρησαν να ρίξουν τις καταγγελίες στα μαλακά.
ΣΤΗΝ Κύπρο έχει αρχίσει να ξετυλίγεται το νήμα με καταγγελίες που γίνονται. Δεν είναι πολλές, ωστόσο, ανοίγουν τον δρόμο για αντιμετώπιση του φαινομένου της σεξουαλικής παρενόχλησης. Οι καταγγελίες αγγίζουν και τον χώρο της πολιτικής. Έγινε μια τουλάχιστον καταγγελία και η διαδικασία με τις καταθέσεις έχει ήδη ξεκινήσει. Όπως έχει μεταδοθεί, η ειδική ανακριτική ομάδα που συστάθηκε στο Αρχηγείο Αστυνομίας παρουσιάζεται έτοιμη να διαβιβάσει προς τη Νομική Υπηρεσία τους πρώτους φακέλους υποθέσεων, που έχει εξετάσει. Με βάση και τα όσα δήλωσε στον «Φ» η Επίτροπος Διοικήσεως, Μαρία Στυλιανού – Λοττίδη, έλαβε ένα μεγάλο αριθμό παραπόνων για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης στον χώρο εργασίας. Για το 2019 και το 2020 έλαβε συνολικά 28 παράπονα. Αριθμός μεγάλος, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν είναι πολλοί που αποφασίζουν να μιλήσουν και μάλιστα να προβούν σε καταγγελία.
ΘΑ επαναλάβουμε πως μόνο όταν σπάσει η σιωπή θα αντιμετωπιστούν αυτά τα φαινόμενα. Διαφορετικά η κοινωνία θα επιλέξει το σκοτάδι και τον φόβο.
