Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόσφυγας από την Κερύνεια, σχολιάζει τα όσα ακολούθησαν του περιστατικού της επίθεσης σε βάρος της νεαρής Τουρκοκύπριας στην Αγία Νάπα…
Με αφορμή το γεγονός του περιστατικού όπου μία 25χρονη Τουρκοκύπρια, η Αsya, χτυπήθηκε από Ελληνοκύπριο στην Αγία Νάπα, έφερε κάποιους συνειρμούς σ’ εμάς τους παλαιότερους και συγκεκριμένα τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1963 που ήταν η αφορμή να αρχίσουν οι ενδοκοινοτικές συγκρούσεις, ή οι «φασαρίες», όπως θυμάμαι τις αποκαλούσαν οι γονείς μου. Εγώ ήμουν 5 ετών παιδάκι τότε.
Για το περιστατικό στην Αγία Νάπα έγινε (και γίνεται) ένας χαμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εντελώς άνευ ουσιαστικού λόγου. Ο καθένας τοποθετείται όπως γουστάρει.. Κυρίως οι λεγόμενοι επαναπροσεγγιστές, που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός, πάνω στη φιλοσοφία και το αφήγημα του «Εκάμαμεν τους τζαι εμείς, πολλά»….
Η Τουρκία, δεν χρειάζεται πλέον τέτοιες προφάσεις-αιτιάσεις, σαν αυτήν του ’63. Το έγκλημα της διαίρεσης της Κύπρου, προχώρησε, περνάει από φάση σε φάση (όπως ήταν σχεδιασμένο από τα μέσα της δεκαετίας του ’50).
Κατά τη γνώμη μου, δόθηκε υπερβολική προβολή στο θέμα αυτό. Που, ούτε πολιτικό ήταν, ούτε έκφραση εθνικιστικού μίσους. Τι ξέρει ένας νεαρός Ελληνοκύπριους από τη διαχρονική αντιπαλότητα – εχθρότητα μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων; Τι διδάχτηκε στο σχολείο; Δεν λέγω ότι οφείλουν οι εκπαιδευτικοί μας να καλλιεργούν το αφήγημα του Τούρκου, ως προαιώνιου εχθρού του Γένους. Άλλο, είναι που εννοώ.
Γενικά, η συντριπτική πλειοψηφία των νέων μας σήμερα, δεν γνωρίζει καν τα βασικά. Είμαι βέβαιος ότι, εάν ερωτηθούν 100 Ελληνοκύπριοι μαθητές, τι έγινε τις παραμονές Χριστουγέννων του ’63, ή τι έγινε το 1821 στην Ελλάδα, ή ακόμα-ακόμα, και τι έγινε τον Ιούλιο του ’74 στην Κύπρο, αμφιβάλλω αν θα ξέρει να απαντήσει…
Επί τη ευκαιρία, να αναφέρω ένα περιστατικό που έγινε πριν 2-3 μήνες, έξω από μία καφετέρια στην οδό Νίκου Παττίχη, στη Λεμεσό. Συζητούσα με έναν φίλο κι έτυχε να αναφερθούμε στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, το 1827. Κάποιος που έπινε όρθιος εκεί τον καφέ του, 30άρης και θα ήτανε, δεν γνώριζε, όχι μόνο το μέγα ιστορικό αυτό γεγονός, αλλά δεν γνώριζε καν, τι σημαίνει η λέξη «ναυμαχία». Κόντεψα να πέσω ξερός!
Δεν υπάρχει επαρκής ιστορική γνώση, στον μέσο Ελληνοκύπριο. Οπότε, είναι απλές ανοησίες να αποδίδουμε το γεγονός αυτό, σε εθνικισμό, φυλετικό/ θρησκευτικό μίσος κ.λπ. Αν ήμουνα καναλάρχης, δεν θα το πρόβαλλα καθόλου στα δελτία ειδήσεων. Ή, αν είχα εφημερίδα, το πολύ, να το έβαζα σε ένα μικρό μονόστηλο, σε μία γωνιά.
Πάντως, η ίδια η Τουρκοκύπρια νέα που δέχθηκε την επίθεση, παραδέχτηκε ότι η επέμβαση της Αστυνομίας υπήρξε άμεση, ότι μεταφέρθηκε έγκαιρα στο νοσοκομείο και της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Επαναλαμβάνω ότι δεν υπήρχε λόγος να δοθεί τόσο μεγάλη σημασία σε ένα ασήμαντο, κατά τη γνώμη μου, γεγονός, το οποίο δεν εμπεριέχει κάποιες πολιτικές προεκτάσεις. Ωστόσο, δυστυχώς, τέτοιου είδους θέματα είναι «πιασάρικα». Σε αντίθεση με το Κυπριακό και την ουσία του, που δεν πουλάει. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην πατρίδα μας.
