ISLAND OF LOST SOULS (1932): Ο H.G. Wells λέγεται ότι δυσαρεστήθηκε με την πρώτη μεταφορά του βιβλίου του «The Island of Dr. Moreau» (1896) από τον Erle C. Kenton, καθώς ένιωσε πως το σενάριο των Philip Wylie και Waldemar Young εστίασε στη φρίκη των πειραμάτων και τα τερατόμορφα υβριδικά δημιουργήματα του παρανοϊκού επιστήμονα, παρά στις βαθύτερα φιλοσοφημένες θεματικές του μυθιστορήματος γύρω από τα όρια της επιστήμης, την ηθική ευθύνη και τη φασιστική θεωρία της φυλετικής υπεροχής. Παρ’ όλα αυτά, διατηρεί μέχρι σήμερα το στάτους κβο του cult φιλμ με τον παμμέγιστο Charles Laughton ως Dr. Moreau και τον Béla Lugosi -που είχε υποδυθεί τον Δράκουλα την προηγούμενη χρονιά- ως ανθρωπόμορφο λύκο.
THE INVISIBLE MAN (1933): Ίσως το διασημότερο έργο του H.G. Wells (κυκλοφόρησε το 1897) μετατράπηκε σε μια από τις κλασικές ταινίες τρόμου της Universal των ‘30s με τον Αόρατο Άνθρωπο να μπαίνει στο πάνθεον των αθανάτων τεράτων της οθόνης μαζί με τον Δράκουλα, το τέρας του Φρανκενστάιν, τον λυκάνθρωπο και τη μούμια. Ένας επιστήμονας βρίσκει τη φόρμουλα που τον κάνει αόρατο. Όμως, σιγά-σιγά χάνει το μυαλό του και τρομοκρατεί την επαρχία με τις δολοφονικές του τάσεις. Αν και του Wells δεν του άρεσε (πάλι) το γεγονός ότι ο λαμπρός επιστήμονας που επινόησε μετατράπηκε σε μανιακό δολοφόνο για λόγους τρόμου και σασπένς, η εξαιρετική ερμηνεία του Claude Rains (που εμφανίζεται πότε φασκιωμένος και πότε ακούγεται μόνο η μανιακή φωνή του) και τα πρωτοποριακά για την εποχή τους εφέ, βοήθησαν στο να καταστεί το φιλμ του James Whale ένα από τα αριστουργήματα του παραγνωρισμένου αυτού είδους. Συμπρωταγωνιστεί η Gloria Stuart που πάντα θα θυμόμαστε ως η γριά του «Τιτανικού».
DEAD OF NIGHT (1945): H πρώτη σπονδυλωτή ταινία τρόμου στην ιστορία είναι βρετανικής προέλευσης και στα σίγουρα από τις ανατριχιαστικές. Αποτέλεσε το καλούπι όχι μόνο για το συγκεκριμένο format αλλά και για πολλές γνώριμες θεματικές του είδους ο επαναλαμβανόμενος εφιάλτης, η προαίσθηση ενός δυστυχήματος και -φυσικά- το σήμα κατατεθέν του φιλμ που περιλαμβάνεται στην τελευταία -πέμπτη- ιστορία: Η (ζωντανή;) κούκλα του εγγαστρίμυθου που οδηγεί τον ιδιοκτήτη της σταδιακά στην τρέλα. Η τέταρτη ιστορία με τίτλο «The Golfer’s Story» είναι βασισμένη στο διήγημα «The Story of the Inexperienced Ghost» του H. G. Wells.
THE TIME MACHINE (1960): Το καλούπι για όλες τις μεταγενέστερες ταινίες με ταξίδια στο χρόνο, η πρώτη και καλύτερη μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος ΕΦ του H.G. Wells διαθέτει τον Rod Taylor στο ρόλο ενός Λονδρέζου του 19ου αιώνα που καταφέρνει να κατασκευάσει μια μηχανή του χρόνου κι αφού ζήσει μερικούς πολέμους εκτοξεύεται στο έτος 802.701(!) όπου ανακαλύπτει πως το ανθρώπινο είδος χρησιμεύει ως γκουρμέ λιχουδιά για τους υπόγειους Μόρλοκς! Αγνοήστε την μετριότατη βερσιόν του 2002 (σκηνοθετημένη μάλιστα από τον δισέγγονο του Wells!) και αναζητείστε αυτό το all time classic κομμάτι.
THE FOOD OF THE GODS (1976): Ένα από τα πιο παράξενα μυθιστορήματα του Wells, το «The Food of the Gods and How it Came to Earth» περιγράφει μία μυστηριώδη σούπερ τροφή (όχι, ΟΧΙ η κινόα) που όποιος την καταναλώνει αποκτά -κυριολεκτικά- τεράστιες διαστάσεις, ανάμεσά τους και παιδιά. Αυτό το φτηνιάρικο και κακοφτιαγμένο b movie από τα 70s βγήκε σε μια εποχή που όλοι γύριζαν ταινίες τρόμου γύρω απ’ τη μανία της φύσης με κάθε λογής ζώα (από καρχαρίες κι αρκούδες μέχρι έντομα) να στρέφονται εναντίον των ανθρώπων, συνεπώς η πλοκή περιορίστηκε (και για λόγους μπάτζετ) γύρω από μερικές γιγάντιες σφήκες και (κυρίως) τρωκτικά. Ανόητη πλοκή και αξιολύπητα εφέ κάνουν αυτή τη μεταφορά ένα -σωστά μαντέψατε- τεράστιο χάσιμο χρόνου.
THE ISLAND OF DR. MOREAU (1996): Η τρίτη μεταφορά του διάσημου έργου του Wells (μετά το φιλμ του 1932 και την τηλεταινία του 1977 με τον Burt Lancaster) γύρω από φρικαλέα πειράματα ενός παράφρονα γιατρού που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία τερατόμορφων ζωανθρώπων, θεωρείται μία από τις πιο προβληματικές παραγωγές στην ιστορία. Ο αρχικός πρωταγωνιστής Bruce Willis παραιτήθηκε όταν ξεκίνησε τη διαδικασία διαζυγίου με τη Demi Moore και αντικαταστάθηκε από τον Val Kilmer ο οποίος έλαβε κι αυτός αίτηση διαζυγίου στο πλατό με αποτέλεσμα να πέσει σε κατάθλιψη και ν’ αρχίσει να πλακώνεται με όλους. Ο Marlon Brando (ο οποίος πάχαινε επικίνδυνα) αρνιόταν πεισματικά να μάθει τις ατάκες του και είχε την απαίτηση να του τις λένε στ’ αυτί ενώ μετά την αυτοκτονία της κόρης του Cheyenne αποσύρθηκε στο ιδιωτικό του νησί παρατώντας την παραγωγή για μήνες. Το μπάτζετ εκτοξεύτηκε στα ύψη ενώ οι καβγάδες στο πλατό ήταν καθημερινοί με αποτέλεσμα η New Line να απολύσει τον αρχικό σκηνοθέτη Richard Stanley (την ολοκλήρωσε ο John Frankeheimer). Όταν κυκλοφόρησε κατασπαράχθηκε απ’ τους κριτικούς και υπήρξε παταγώδης εισπρακτική αποτυχία.
THE TIME MACHINE (2002): Κι ενώ το πρωτότυπο φιλμ του 1960 διατηρεί τη νοσταλγική αύρα ενός διασκεδαστικού low budget φιλμ ΕΦ, αυτό το αποτυχημένο remake είχε όλα τα φόντα για ένα ψυχαγωγικό blockbuster (μια αγαπημένη ιστορία επιστημονικής φαντασίας, μεγάλος προϋπολογισμός, εξελιγμένα εφέ) όμως καταποντίζεται από το ισχνό σενάριο, την έλλειψη δράσης και το βαρετό εύρημα με τις δύο φυλές στο μέλλον (ειδικά οι φιγούρες των Μόρλοκ μοιάζουν να ξεπήδησαν από παιδική σειρά της πρωινής ζώνης του Σαββατοκύριακου). Ωραία η αναπαράσταση της Νέας Υόρκης του 1899 και εντυπωσιακά τα εφέ όταν η μηχανή ταξιδεύει στο χρόνο αλλά αυτά δεν αρκούν για να αποφύγετε τα χασμουρητά. Ο σκηνοθέτης είναι δισέγγονος του H.G. Wells και όφειλε να προσπαθήσει περισσότερο.
WAR OF THE WORLDS (2005): Στο εντυπωσιακό αυτό remake της cult ταινίας του 1953 (που με τη σειρά σου βασίστηκε στο κλασικό βιβλίο του Wells) διά χειρός Steven Spielberg, οι εξωγήινοι εισβολείς είναι αποκρουστικοί, μοχθηροί και με σκοπό να μην αφήσουν ούτε ρουθούνι στον πλανήτη μας. Αν και δεν αποφεύγει εντελώς τις αμερικανιές, (για αρχή παίζει ο Tom Cruise και μάλιστα έναν εκπρόσωπο της εργατικής τάξης!) η ταινία είναι 100% σπιλμπεργκική: Από τις εντυπωσιακές (και άκρως ρεαλιστικές) σκηνές καταστροφής και την εμπέδωση ενός κλίματος ομαδικού πανικού και τρόμου, μέχρι τα πλάνα με τα πλήθη των προσφύγων (που παραπέμπουν στους Εβραίους του Schindler’s List), την άψογη απεικόνιση της μάζας σε ακραίες συνθήκες και -φυσικά- την έκφραση των φόβων της μετα-11ης Σεπτεμβρίου Αμερικής για επίθεση στο έδαφός της.
«The Invisible Man»
Αυτό που δε βλέπεις, μπορεί να σε πληγώσει. Η βραβευμένη με ΕΜΜΥ, Elisabeth Moss πρωταγωνιστεί σε μια τρομακτική και σύγχρονη ιστορία εμμονής, η οποία αντλεί έμπνευση από το κλασικό, αρχετυπικό βιβλίο του H. G. Wells. Παγιδευμένη σε μια βίαιη, κακοποιητική σχέση με έναν πλούσιο και ευφυή επιστήμονα, η Σεσίλια Κας καταφέρνει να αποδράσει μέσα στη νύχτα και να εξαφανιστεί. Όταν όμως ο βάναυσος πρώην σύντροφος της αυτοκτονεί και της αφήνει ως κληρονομιά ένα μεγάλο μέρος της τεράστιας περιουσίας του, η Σεσίλια υποψιάζεται ότι πρόκειται για παγίδα. Μια σειρά από παράξενες συμπτώσεις θα αποβούν σχεδόν θανατηφόρες και θα απειλήσουν τις ζωές εκείνων για τους οποίους η Σεσίλια νοιάζεται. Η λογική της θα αρχίσει να κλονίζονται και θα προσπαθεί απελπισμένα να αποδείξει στον περίγυρό της ότι καταδιώκεται από μια αόρατη παρουσία που την στοιχειώνει.
