Νομίζω σ’ αυτό τον τόπο υπάρχει πολλή αφέλεια και πολλή μεμψιμοιρία, εκ των ένδον. Μόλις παρατηρηθεί μια θετική κίνηση για την πλευρά μας ωρύονται και σχίζουν τα ιμάτια των, οι γνωστοί κύκλοι, πιο πολύ από την Τουρκία. Και τι δεν είπαν για την κατάργηση του εμπάργκο των όπλων, με το σχέδιο Μενέντεζ. Και τι δεν είπαν για τη συμφωνία Ελλάδας – Ισραήλ – Κύπρου για τον Eastmed. Τα επιχειρήματα που δίνουν στην άλλη πλευρά, ούτε οι εχθροί της Κύπρου, δεν θα μπορούσαν να τα σκεφτούν.
Έχω την αίσθηση ότι η Τουρκία ποτέ δεν θα λύσει το Κυπριακό, μέχρι που έχει προβλήματα, με την Ελλάδα. Και επειδή θα έχει με την Ελλάδα πάντα προβλήματα, γιατί η Ελλάδα είναι καρφί μες το μάτι της, ποτέ δεν θα λύσει το Κυπριακό, εκτός αν εμείς της δώσουμε ό,τι θέλει, μα πάλι ως συνήθως, θα θέλει περισσότερα.
Η Τουρκία έχει το σφαχτάρι στα σκέλια της με τη δαμόκλεια σπάθα πάνω απ’ το λαιμό του. Στο γεωπολιτικό παιχνίδι Τουρκία – Ελλάδα, η Κύπρος είναι η αχίλλεια πτέρνα της Ελλάδας, λόγω… απόστασης.
Στην περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου ή ακόμη και σύρραξης περιμένετε ότι η Τουρκία δεν θα δημιουργήσει προβοκάτσια, άσε που δεν τη χρειάζεται, για να επιτεθεί και στην Κύπρο που θεωρείται νικητής (φαβορί) για κατάληψη όσο μπορεί περισσοτέρων εδαφών για να έχει να δίνει απ’ τα δικά μας και να κερδίζει περισσότερα.
Αυτά τα γράφω γιατί τότε με τα Ίμια, ο τέως Πρόεδρος Κληρίδης που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η κρίση του, είχε ολονύχτιες συσκέψεις με τους επιτελείς του κατά πόσο, έπρεπε να διατάξει επιστράτευση, άσε που η μητέρα πατρίδα ήταν και πάλιν απούσα, για να δώσει και σωστή πληροφόρηση.
Επειδή κατά μία θεωρία ένα θερμό επεισόδιο, σ’ αυτόν το γόρδιο δεσμό, ίσως είναι βραχύβιο για πολλούς λόγους, αν μπορέσουμε να κρατηθούμε από μόνοι μας, έχουμε ελπίδα σωτηρίας. Ο νοών νοείτω!
