Padre Padrone

Η πραγματική ιστορία του Γκαβίνο Λέντα, γιου ενός βοσκού στη Σαρδηνία, ο οποίος κατάφερε να ξεφύγει από τον τυραννικό πατέρα του και να γίνει ένας διακεκριμένος γλωσσολόγος και συγγραφέας. H ταινία που σημάδεψε το ιταλικό σινεμά του ‘70 και χάρισε στους αδελφούς Ταβιάνι τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών του 1977. Μια επώδυνη ιστορία ενηλικίωσης φτιαγμένη από τα απομεινάρια του νεορεαλισμού και την ποίηση δύο μεγάλων δημιουργών του σινεμά. Η πραγματική ιστορία του Γκάβινο Λέντα, ενός χωριατόπαιδου και γιου βοσκού από τη Σαρδηνία, ο οποίος καταφέρνει ν’ αντιμετωπίσει, ν’ αντισταθεί και, εντέλει, να ξεπεράσει τη σκληρότητα, τη βαρβαρότητα, τη μιζέρια και την οπισθοδρομικότητα της κοινωνίας όπου μεγαλώνει, και να γίνει διακεκριμένος γλωσσολόγος (παρά το γεγονός ότι για μεγάλα διαστήματα στην απομόνωση είχε ξεχάσει πως μιλάνε!). Οι Ταβιάνι εστιάζουν στη σκληρότητα της πατριαρχικής βίας παρουσιάζοντας έναν κτηνώδη πατέρα-αφέντη που δεν σταματά το κλωτσομπουνίδι παρά μόνο όταν ο γιος του σωριαστεί αναίσθητος. Η ταινία προοριζόταν για την κρατική τηλεόραση ενώ χρησιμοποιήθηκαν επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες ηθοποιό για μεγαλύτερο ρεαλισμό. Προκάλεσε αίσθηση όπου κι αν προβλήθηκε κυρίως για τα έντονα συναισθήματα που δημιουργεί στον θεατή – κάποιες σκηνές είναι αδύνατον να διαγραφούν από τη μνήμη! Σκληρό, ωμό, πεσιμιστικό αλλά με μια νότα ελπίδας και αισιοδοξίας στο τέλος αν σκεφτεί κανείς τι κατάφερε ο Λέντα σε σχέση με τα όσα τράβηξε. Μ.Ν.