Η κ. Λούλλα Θεοδώρου πρώην διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας μας υπενθυμίζει την περίπτωση του κοριτσιού το οποίο αρχές της 10ετίας του 1990 είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη όταν ενώ κρίθηκε επείγον η μετάγγιση αίματος οι γονείς της, λόγω πιστεύω, αρνούνταν.
Τελικά, μετά από γνωμάτευση του τότε Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα Λουκή Λουκαΐδη, ανέλαβε η ίδια τη γονική μέριμνα του παιδιού, του έγινε μετάγγιση στην κλινική Ευαγγελίστρια και σώθηκε.
Οι γονείς του προσέφυγαν στο δικαστήριο, αλλά έχασαν την υπόθεση. Αυτό λέγεται σε αντιπαραβολή με τις ενέργειες που έγιναν πρόσφατα στη Λεμεσό με την περίπτωση της 8χρονης. Ενώ κρίθηκε ορθώς από το Νοσοκομείο ότι έχρηζε περίθαλψης και εισήχθη στο παιδιατρικό τμήμα, εντούτοις την άφησαν
να φύγει μετά από αίτημα της μητέρας της. Εφόσον ήταν σοβαρή η κατάστασή της και εφόσον οι γιατροί έκριναν ότι οι γονείς δεν είχαν τα χρήματα να τη μεταφέρουν σε άλλο νοσηλευτήριο, έπρεπε να έπαιρναν μέτρα ώστε να μη φύγει. Θα μπορούσαν να ειδοποιήσουν το Γραφείο Ευημερίας να προέβαινε στις απαραίτητες ενέργειες για να δοθεί η γονική μέριμνα στο κράτος. Τα πρωτόκολλα δεν είναι κανόνας απαράβατος που δεν αλλάζουν.
ΜΙΧ.
