Ψυχοθεραπεία στην Κύπρο… που όλοι τη διεκδικούν!

«Η ψυχοθεραπεία είναι η… θεραπευτική ΑΟΖ που όλοι τη διεκδικούν», απάντησε εύστοχα σε σχετική μου ερώτηση ο ψυχαναλυτικός ψυχοθεραπευτής  Σώτος Μιχαήλ, πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Ψυχοθεραπευτών (ΠΣΨΘ), στη διάρκεια συζήτησης στο πλαίσιο της  ετήσιας γενικής συνέλευσης των μελών του Συνδέσμου στη Λεμεσό το Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021. Η ερώτηση μου αφορούσε τη συνεχιζόμενη για χρόνια αντίθεση κάποιων ψυχολόγων και ψυχίατρων στον ορισμό – και την αποδοχή – του επαγγέλματος του ψυχοθεραπευτή και της ψυχοθεραπείας, όπως την καθιέρωσε με την ίδρυση του στην Κύπρο ο ΠΣΨΘ που είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Ψυχοθεραπείας (EAP/ European Association for Psychotherapy). 

Το υπάρχον κενό νομοθεσίας επιτείνει ανησυχίες και συμβάλλει στη διαιώνιση της  διαμάχης που αναφέρεται σε όλες τις επιστολές που ο ΠΣΨΘ έστειλε στον Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας από το 2014 μέχρι το 2019 σε σχέση με την ένταξη της ψυχοθεραπείας στο ΓεΣΥ. Ενόψει του νομοθετικού κενού για την ψυχοθεραπεία, το επάγγελµα στην Κύπρο ρυθµίζεται προς το παρόν από επαγγελµατικά σώµατα όπως ο ΠΣΨΘ, «το μοναδικό σώμα στην Κύπρο που συνενώνει ψυχοθεραπευτές από όλες τις επιστηµονικές προσεγγίσεις, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι και ψυχολόγοι», σύμφωνα με τον Σώτο Μιχαήλ. 

Η ψυχοθεραπεία αφορά σ’ ένα ξεχωριστό και αυτόνοµο επάγγελµα το οποίο προϋποθέτει ξεχωριστή εκπαίδευση από αυτή της ψυχολογίας ή και της ψυχιατρικής», τόνισε ο κ. Μιχαήλ. «Ο κλινικός ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος δεν είναι ψυχοθεραπευτής, εκτός εάν έχει ολοκληρώσει εξειδικευµένη εκπαίδευση σε µία από τις αναγνωρισμένες επιστημονικές προσεγγίσεις ψυχοθεραπείας, σε σχολή εγκεκριμένη από ευρωπαϊκό ψυχοθεραπευτικό οργανισµό διεθνούς κύρους», πρόσθεσε. Σημειώνουμε ότι η συζήτηση/αντιπαράθεση για τη ψυχοθεραπεία στην Κύπρο, μετρά ήδη οκτώ χρόνια, όσα και η ίδρυση του Παγκύπριου Συνδέσμου Ψυχοθεραπείας το 2013 και ξεκίνησε ακόμα πιο πριν, συνήθως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας – τουλάχιστον μέχρι τώρα… 

Ένα σώμα στρατού με στρατηγό έναν… ψυχίατρο;

Ο πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Ψυχοθεραπευτών άρχισε την ομιλία του στη γενική συνέλευση της 13ης τρέχοντος που έγινε στην παρουσία δεκάδων μελών του ΠΣΨΘ, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στην ίδρυση του Συνδέσμου και  απευθυνόμενος ιδιαίτερα στα νεαρότερα μέλη «που ανήκουν στη νέα γενιά ψυχοθεραπευτών που έχει στα χέρια της το μέλλον του Συνδέσμου και της ψυχοθεραπείας στην Κύπρο», όπως είπε. Ανέφερε ότι «η σύλληψη της ιδέας για δημιουργία του Συνδέσμου έγινε στις 20 Ιουλίου 2012 στο υπουργείο Υγείας όπου κάποιοι από εμάς αυτο-κληθήκαμε σε μια διαβούλευση για ένα προσχέδιο πρότασης νόμου για τη ψυχοθεραπεία. Το προσχέδιο – πρόσθεσε – είχε ετοιμασθεί από μια μικρή ομάδα ψυχολόγων και είχε τη στήριξη μιας μικρής ομάδας ψυχιάτρων. Πίσω από αυτή την πρόταση η  ψυχοθεραπεία παρουσιαζόταν σαν ένα σώμα στρατού  που πρέπει να αποτελείται μόνο από ψυχολόγους και ψυχίατρους και να έχει επικεφαλής στρατηγό ένα ψυχίατρο. Έτσι περίπου το είχε θέσει ο τότε πρόεδρος της Ψυχιατρικής Εταιρίας Κύπρου στην έντονη πολεμική εκστρατεία Τύπου που προηγήθηκε της πρότασης νόμου, προσθέτοντας ότι οποιοσδήποτε άλλος εξασκεί το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή είναι τσαρλατάνος και πολύ επικίνδυνος για το κοινό. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ξανά ότι αυτή η άποψη υποστηρίζεται από μια μειονότητα και ότι τα πλείστα μέλη μας είναι και ψυχολόγοι, ενώ έχουμε και ψυχίατρους μέλη του ΠΣΨΘ. Η ίδρυση του Συνδέσμου είχε βασικό στόχο τη συνένωση των ψυχοθεραπευτών στην Κύπρο κάτω από ένα επαγγελματικό οργανισμό που να έχουν μια φωνή και να μην είναι διασπασμένοι σε μικρές ομάδες όπως ήταν προηγουμένως. Ο Σύνδεσμος ιδρύθηκε το 2013 και σήμερα αποτελείται από περισσότερα από 100 μέλη και τρία εκπαιδευτικά ινστιτούτα, ενώ 39 από τα μέλη του είναι κάτοχοι του Ευρωπαϊκού Πιστοποιητικού  Ψυχοθεραπείας. Είναι το μόνο επαγγελματικό σώμα για όλους τους ψυχοθεραπευτές στην Κύπρο που εγκρίθηκε από ευρωπαϊκό σώμα διεθνούς κύρους και που εκπροσωπεί τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Ψυχοθεραπείας στην Κύπρο. Ξεπεράσαμε τώρα και ορισμένους εφιάλτες που μας βασάνισαν τα τελευταία 8 χρόνια και τώρα φυσούν ευνοϊκοί άνεμοι. Καλωσορίζω τον Παύλο Παύλου διευθυντή του Συστημικού Ινστιτούτου Ψυχοθεραπείας στην Κύπρο και τον Βασίλη Χριστοδούλου διευθυντή του Ινστιτούτου Βιοσύνθεσις στην Κύπρο. Προορισμός μας είναι η κατάληξη της νομοθεσίας για τη ψυχοθεραπεία στην Κύπρο – και το ταξίδι δεν είναι μόνο προς το υπουργείο Υγείας, αλλά και προς το κοινό. Η επαγγελματική μας κατοχύρωση και η επίτευξη μιας νομοθεσίας για τη ψυχοθεραπεία είναι μείζονος σημασίας. Όμως η τύχη ενός Συνδέσμου και ενός επαγγέλματος καθορίζεται εν τέλει από την εμπιστοσύνη που αποκτά από το κοινό. Το ίδιο ισχύει και για τις επαγγελματικές μας σχέσεις με τους πελάτες μας. Εξάλλου δεν είναι αυτή ακριβώς η εμπιστοσύνη που με τόσο κόπο κερδίζουμε από τους πελάτες μας, η μεγαλύτερη αμοιβή μας;». Πρόσθεσε  ότι «ένας ψυχοθεραπευτής εκτός από την ολοκληρωμένη εκπαίδευση του, πρέπει να συνεχίζει την επαγγελματική του κατάρτιση, να έχει ασφάλεια για τους πελάτες του και να έχει διορίσει ένα ή δύο συνάδελφους του για να αναλάβουν τους πελάτες του σε περίπτωση θανάτου του ή ξαφνικής ανικανότητας του για εργασία».

Κοινή νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στη δική της παρουσίαση η εκπρόσωπος της Κύπρου στον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Ψυχοθεραπείας  Φωτεινή (Φώφη)  Ipsmiller Δημητρίου (προσωποκεντρική ψυχοθεραπεύτρια) πληροφόρησε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να δημιουργήσει κοινή νομοθεσία γιατί θέλει να αναπτύξει την ελεύθερη διακίνηση εργασιακής πείρας, οπότε κάποια στιγμή οι ψυχοθεραπευτές της Κύπρου θα μπορούν να εργαστούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Βρισκόμαστε τώρα – πρόσθεσε – σε πολύ μικρή απόσταση από την αναγνώριση της ψυχοθεραπείας ως ανεξάρτητου και ελεύθερου επαγγέλματος που δεν προϋποθέτει να είσαι ψυχολόγος, ψυχίατρος ή γιατρός και θα μπορεί να το εξασκήσει οποιοσδήποτε, με ορισμένες προϋποθέσεις. Στη νομοθεσία θα προνοείται αναβάθμιση της εκπαίδευσης που έχει να κάνει με το EQF (European Qualification Framework) που προϋποθέτει 3 χιλιάδες εκπαιδευτικές ώρες. Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ψυχοθεραπευτών έχει αυτή τη στιγμή 103 μέλη – 76 πλήρη μέλη αναγνωρισμένους ψυχοθεραπευτές, 3 συνδεόμενα μέλη, 17 εκπαιδευόμενους, 3 εκπαιδευτικά ινστιτούτα και 2 επίτιμα μέλη». Στο τέλος της παρουσίασης της, η κυρία Δημητρίου ανακοίνωσε –εμφανώς συγκινημένη- ότι από το τέλος του τρέχοντος μηνός δεν θα είναι πλέον μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΠΣΨΘ, ούτε εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Ψυχοθεραπευτών και στη θέση της αναλαμβάνει καθήκοντα η συστημική-οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια Μαρία Κάσινου.

Παροχή υπηρεσιών στο πλαίσιο του ΓεΣΥ

Την ανησυχία του για το ενδεχόμενο παροχής ψυχοθεραπείας στο πλαίσιο του ΓεΣΥ από ψυχολόγους ή ψυχίατρους «που δεν έχουν τα αποδεικτικά τεκμήρια/πιστοποιητικά για το σκοπό αυτό» εκφράζει ο ΠΣΨΘ με επιστολή του που υπογράφει ο Σώτος Μιχαήλ τον Μάρτιο 2019 προς τον Θωμά Αντωνίου, πρόεδρο του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας. 

«Καθώς το ΓεΣΥ βρίσκεται στη φάση υλοποίησης», αναφέρεται στην επιστολή «και με βάση τις ανησυχίες μας για τη ψυχοθεραπεία στην Κύπρο, βασική ανησυχία του Συνδέσμου μας όπως φαίνεται στη σχετική επιστολογραφία (σ. σ. που προηγήθηκε με τον ΟΑΥ) είναι η περίπτωση παροχής ψυχοθεραπείας από επαγγελματίες (ψυχολόγους, ψυχίατρους και άλλους) που δεν έχουν τα αποδεικτικά τεκμήρια/πιστοποιητικά για το σκοπό αυτό. Η ανησυχία μας επιτείνεται γιατί δεν γνωρίζουμε τι συμφωνήθηκε με τους Συνδέσμους και τον ΟΑΥ, αλλά και γιατί υπάρχει ακόμη κενό νομοθεσίας στην Κύπρο. Φέρω σε γνώση σας ότι σε συνάντηση που είχαμε με τον υπουργό Υγείας (31.1. 2017) παγιώθηκε η θέση του υπουργείου για τη νομοθετική ρύθμιση του επαγγέλματος του ψυχοθεραπευτή προς προστασία του κοινού. Ακολούθησε κατάθεση πρότασης σχετικού νομοσχεδίου στο υπουργείο Υγείας από τον ΠΣΨΘ και αναμένονται διαδικασίες για διαβουλεύσεις με τους εμπλεκόμενους φορείς. Με βάση αυτό και ως ο κύριος επαγγελματικός Σύνδεσμος στην Κύπρο, θεωρούμε ότι η επιλογή που θα ικανοποιούσε τις θέσεις μας, αλλά και τους κανονισμούς που εφαρμόζονται στην Ευρώπη, είναι ότι η ψυχοθεραπεία να μην περιλαμβάνεται στις πράξεις που θα αποζημιώνονται από τον ΟΑΥ μέχρι να ψηφιστεί η νομοθεσία και να δημιουργηθούν συνακόλουθα τα σώματα εγγραφής. Έτσι όταν θα συμπεριληφθεί, θα προσφέρεται από εγκεκριμένους ψυχοθεραπευτές». 

Σε μια από τις επιστολές που ο ΠΣΨΘ έστειλε στον προέδρο του ΟΑΥ -τον Ιούλη 2014– αναφέρει ότι «ο ΠΣΨΘ είναι εγγεγραμμένος ως επιστημονική εταιρεία στον Έφορο Εταιρειών, ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός και ως ο κύριος οργανισμός στην Κύπρο για επαγγελματίες ψυχοθεραπευτές από διάφορες αναγνωρισμένες επιστημονικές προσεγγίσεις εκπροσωπεί στην Κύπρο και στην Ευρώπη πέραν των εκατό μελών. Η κατοχή του τίτλου «ψυχοθεραπευτής/ψυχοθεραπεύτρια» προϋποθέτει μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση τουλάχιστον 7 ετών εκ των οποίων 4 τουλάχιστον ετών εξειδικευμένης εκπαίδευσης σε μια από τις αναγνωρισμένες επιστημονικές προσεγγίσεις ψυχοθεραπείας, σε σχολή ψυχοθεραπείας η οποία είναι εγκεκριμένη από ευρωπαϊκό οργανισμό διεθνούς κύρους και αναγνώρισης ισάξιο με το EAP. Ζητούμε από τον ΟΑΥ όπως οποιαδήποτε ένταξη της ψυχοθεραπείας στο ΓεΣΥ να γίνει με τρόπο εναρμονισμένο με τα ευρωπαϊκά κριτήρια εκπαίδευσης και εξάσκησης του επαγγέλματος και με τρόπο που θα προνοεί τη μελλοντική νομοθεσία στην Κύπρο και Ευρώπη».

Οι άκαρπες προσπάθειες συνεργασίας…

Στη διάρκεια της συζήτησης στο πλαίσιο της συνέλευσης του ΠΣΨΘ στις 13 Νοεμβρίου 2021 και απαντώντας σε ερώτηση του υπογράφοντος, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Σώτος Μιχαήλ ανέφερε ότι το 2016 ο ίδιος και η εκπρόσωπος της Κύπρου στον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Ψυχοθεραπείας, Φώφη Δημητρίου, συμμετείχαν σε συζήτηση στην Επιτροπή Υγείας της Βουλής «όταν έκανε απόπειρα το τότε Συμβούλιο Εγγραφής Ψυχολόγων να γίνει η ψυχοθεραπεία επέκταση της δουλειάς των μελών του» και ότι «έφεραν ένσταση σε αυτή την απόπειρα των ψυχολόγων». Μετά από παρατήρηση του υπογράφοντος ότι δεν είναι ευχάριστο το φαινόμενο της διχόνοιας μεταξύ των επαγγελματιών που βρίσκονται ουσιαστικά στο ίδιο χαράκωμα για προαγωγή της ψυχικής υγείας στον τόπο, ο Σώτος Μιχαήλ διαβεβαίωσε ότι «ο Σύνδεσμος μας έκανε επανειλημμένες προσπάθειες για συνεργασία και δυστυχώς είτε δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση, είτε η ανταπόκριση ήταν εχθρική. Αυτό φαίνεται να είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται. Εννοώ όταν οι ψυχολόγοι άρχισαν να έρχονται από το εξωτερικό και να συγκροτούνται, αντιμετώπισαν παρόμοιες αντιστάσεις από τους ψυχίατρους που ήταν ήδη εδραιωμένοι στην Κύπρο. Τώρα φαίνεται να είναι οι σειρά των ψυχοθεραπευτών. Δυστυχώς αυτές οι ιεραρχικές εχθρότητες δεν εξυπηρετούν κανένα από τα συμφέροντα ψυχικής υγείας του κοινού».

Ψυχοθεραπεία, ψυχολογία, ψυχιατρική

  O δρ Βασίλης Χριστοδούλου κλινικός ψυχολόγος-σωματικός ψυχοθεραπευτής σημείωσε στην παρέμβασή του:

-«Εγώ είμαι και ψυχολόγος…και όντως αυτό που μας διαφοροποιεί από τους ψυχολόγους και τους ψυχίατρους είναι ότι ασχολούνται μαζί μας και δεν ασχολούνται με την ουσία, που είναι η ψυχοθεραπεία. Όταν τέλειωσα το πανεπιστήμιο δεν ήμουν θεραπευτής. Θεραπευτής έπρεπε να γίνω μέσα σε κάποιες εκπαιδεύσεις και σχολές. Κι αυτό προϋποθέτει χρόνια επένδυσης και δεν σταματά ποτέ. Το να πάρω ένα ακαδημαϊκό χαρτί, ένα τίτλο ή και ένα διδακτορικό από ένα πανεπιστήμιο, πάλι δεν με καθιστά θεραπευτή. Όσον αφορά τη ψυχοθεραπεία, αν δεν περάσεις από θεραπεία και να παραμένεις εσαεί σε θεραπεία, δεν είσαι θεραπευτής. Παλαιότερα υπήρξε παρόμοια αντιπαράθεση μεταξύ ψυχίατρων και ψυχολόγων και θέτω υπόψη σας ένα περιστατικό…καθόμασταν με τον μακαρίτη τον Τάκη Ευδόκα (σ. σ. ιδρυτικό μέλος του ΠΣΨΘ) που ήταν και ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής και είπε ο Ευδόκας «συνάδελφοι» απευθυνόμενος σε ψυχίατρους και ψυχολόγους…και σηκώνεται ένας ψυχίατρος και λέει «δεν είμαστε συνάδελφοι»…Ζητούσαν τότε οι ψυχίατροι να ελέγχουν τους ψυχολόγους και να είμαστε κάτω από τη δική τους ομπρέλα. Ένα από τα αιτήματα κάποιων ψυχιάτρων τότε, ήταν ότι έπρεπε να εγκρίνει ο ψυχίατρος για να πάει κάποιος σε ένα ψυχολόγο, αλλά το αίτημα αυτό δεν πέρασε γιατί αντισταθήκαμε με τη βοήθεια του Τάκη Ευδόκα που ήταν ανοικτό μυαλό και ξεχωριστή προσωπικότητα…». 

 Kαι επεσήμανε: «(…) Στον κήπο της θεραπευτικής και γενικότερα της υγείας, πολλά δένδρα υπάρχουν και όλα δίνουν καρπούς! Ο καθένας βρίσκει τους καρπούς που του ταιριάζουν και τον τρέφουν. Και οι ρίζες όλων των δένδρων διαπλέκονται, αλληλοτροφοδοτούνται και όλα τα δένδρα αυτού του κήπου ποτίζονται και λιπαίνονται από την γνώση του τις εστί ο Άνθρωπος! Η ψυχολογία και η ψυχιατρική διδάσκονται στα πανεπιστήμια και με την απαραίτητη πρακτική γιατροί και ψυχολόγοι αποκτούν κάποια ειδικότητα. Από την άλλη οι ψυχοθεραπείες, παραδοσιακά, διδάσκονται από Ινστιτούτα, τα οποία προσφέρουν γνώση και πρακτική εκπαίδευση στα μέλη τους για να μπορέσουν να κάνουν μαζί με τον θεραπευόμενο το ταξίδι, όχι μόνο της γνώσης του εαυτού (η γνώση από μόνη της δεν αρκεί), αλλά και της επαναδιαπραγμάτευσης των τραυμάτων τους και της κάλυψης πιθανών αναπτυξιακών ελλειμμάτων. 

Σε αυτά τα Ινστιτούτα ψυχίατροι, ψυχολόγοι, εθνολόγοι, εκπαιδευτικοί, γιατροί άλλων ειδικοτήτων και άνθρωποι με βαθύ ενδιαφέρον για τον άνθρωπο ανεξάρτητα κλάδου σπουδών, κάποτε και χωρίς ακαδημαϊκές περγαμηνές, αξιολογούνται από επιτροπές των ινστιτούτων και εάν κριθούν κατάλληλοι, γίνονται δεκτοί να ακολουθήσουν το πρόγραμμα του ινστιτούτου. Το πρόγραμμα είναι συνήθως πολυετές και περιλαμβάνει μακρόχρονη ατομική ή και ομαδική ψυχοθεραπεία και εποπτείες που στην πορεία της εκπαίδευσης δεν σταματούν ποτέ! Η ψυχοθεραπεία είναι λοιπόν βιωμένη προσωπική εμπειρία. Δεν διδάσκεται! Ο θεραπευόμενος ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Είναι ταξίδι που ο καθένας καλείται να το κάνει μόνος, μαζί με ένα καλό συνοδοιπόρο. Κάποιον που έχει κάνει ήδη το ταξίδι. Κάθε δρόμος είναι μοναδικός, αλλά κατά παράδοξο τρόπο και κοινός. Ατομικά είναι αρχικά τα τραύματα που συναντούμε στο δρόμο. Η συνειδητότητα μας, βυθιζόμενη στο ατομικό ασυνείδητο και στις αγκυλώσεις που τα τραύματα επέφεραν στο σώμα, διευρύνεται. Αυτός που υπομένει τον κάματο του ταξιδιού ανοίγεται σιγά σιγά στο συλλογικό ασυνείδητο και από εδώ στο συμπαντικό ασυνείδητο και στον αληθινό εαυτό. 

Για μένα η ψυχοθεραπεία είναι ποίηση. Ποίηση όπως την μαρτυρά ο Αργεντινός ποιητής Χόρχε Λουίς Μπόρχες «… έκφραση του ωραίου διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». Ο άνθρωπος είναι ον λόγου και ό,τι βιώνεται στη ψυχοθεραπεία, το γειώνουμε στο λόγο. Και ο λόγος είναι όντως «περίτεχνα υφασμένος» με το βίωμα του θεραπευόμενου που εκφράζει ό,τι πιο ωραίο υπάρχει… ο αληθινός εαυτός. Βυθιζόμαστε στα σκοτάδια της ατομικής οντότητας, παλεύουμε με τις σκιές του κάτω κόσμου που άφησαν τα τραύματα, ατομικά και πολιτισμικά – τραύματα που μας κρατούν δέσμιους στον κόσμο του πόνου και της οδύνης. Και το παράδοξο, όσο πιο βαθιά βυθιζόμαστε στο σκοτάδι, τόσο πιο πολύ πλησιάζουμε το φως. Το φως της Αλήθειας! Κάποιοι μιλούν για τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Όσο όμως ζούμε μόνο στον πραγματικό κόσμο, ο πόνος, η οδύνη και η κατάθλιψη, οι ψυχασθένειες και οι αρρώστιες και οι σωματικές ασθένειες δεν είναι ψευδαισθήσεις, είναι συχνά απελπιστικό βίωμα που μας βγάζει πλήρως από τον δρόμο της αλήθειας και της ίασης. Σήμερα διαφαίνεται η τάση επικράτησης συνθετικών μοντέλων για τη στήριξη και θεραπεία του πάσχοντος ανθρώπου. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όλοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, γενικοί και ειδικοί γιατροί, ψυχοθεραπευτές, όλοι έχουμε να συνεισφέρουμε εμπλουτίζοντας τη σύγχρονη ψυχοθεραπεία. Τη θεραπεία του όλου ανθρώπου!».