Στην Κύπρο θα εκδηλωθούν και άλλες καταστροφικές πυρκαγιές, όχι μόνο συνεπεία της κλιματικής αλλαγής αλλά και της στάσης της κυβέρνησης η οποία στέρησε από το Τμήμα Δασών τους ανθρώπους οι οποίοι είχαν το καθήκον να καθοδηγούν όλους όσοι αναλάμβαναν την κατάσβεση των πυρκαγιών.
Η απογύμνωση του Τμήματος Δασών συντελείται, σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή Τμήματος Δασών και πρώην γενικό διευθυντή του υπουργείου Γεωργίας, Λούκα Παιονίδη (με τον οποίον συμφωνούν και οι πρώην διευθυντές Τμήματος Δασών) με το κλείσιμο του Δασικού Κολεγίου (από το 2013) στο οποίο εκπαιδεύονταν οι ηγήτορες στον τομέα της κατάσβεσης των πυρκαγιών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παίρνει «φωτιά» το Τμήμα Δασών
Βεβαίως, ο κ. Παιονίδης σε σχετικό υπόμνημα (με αποδέκτη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) ημερομηνίας 20 Ιουνίου τρέχοντος έτους (πριν ξεσπάσει η μεγάλη πυρκαγιά στον Αρακαπά), δεν παραγνωρίζει ότι στην επιδείνωση της κατάστασης, ρόλο διαδραμάτισε και η εγκατάλειψη της ορεινής και ημιορεινής υπαίθρου, που έχει ως συνεπακόλουθο την υπέρμετρη αύξηση της άγριας βλάστησης, κάτι το οποίο σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, αύξησαν δραματικά τον κίνδυνο έκρηξης και επέκτασης καταστροφικών πυρκαγιών σε περιοχές με άγρια βλάστηση και δάση. Αυτό, συνεχίζει ο κ. Παιονίδης διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, γι’ αυτό, προσθέτει, είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι η πρόληψη και κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών είναι πολύ εξειδικευμένο αντικείμενο που απαιτεί προσωπικό καλά εκπαιδευμένο που δεν βασίζεται μόνο στα πτητικά μέσα και τη χρήση νερού, αλλά και σε άλλες τεχνικές και μεθόδους που πολλές φορές είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από το νερό και εφαρμόζονται με επιτυχία από το Τμήμα Δασών.
Το Δασικό Κολέγιο, συνεχίζει ο κ. Παιονίδης, προσέφερε αυτή την εκπαίδευση στους σπουδαστές του, με ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα θεωρίας και προπαντός πρακτικής εξάσκησης.
Υποδεικνύει δε, πως τα καλοκαίρια οι φοιτητές του Δασικού Κολεγίου παρέμεναν, εκ περιτροπής, σε εβδομαδιαία βάση, καθ’ όλο το 24ωρο, σε επιφυλακή στο Δασικό Κολέγιο και συμμετείχαν στην κατάσβεση δασικών πυρκαγιών, κάτω από την έμπειρη καθοδήγηση των εκπαιδευτών τους. Έτσι αποτελούσαν μια αξιόλογη ομάδα δασοπυρόσβεσης.
Σχολιάζοντας τα νέα δεδομένα στην προετοιμασία κάποιων στελεχών του Τμήματος Δασών υποδεικνύει, πως «η εκπαίδευση στη δασοπυρόσβεση δεν γίνεται ούτε με διαλέξεις, ούτε στα θρανία, ούτε και με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές».
Παράλληλα, τόνιζε πως αν ο εκπαιδευόμενος δεν βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο στο μέτωπο της πυρκαγιάς, δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε γνώσεις δασοπυρόσβεσης, ούτε εμπειρίες για αυτοπροστασία και είναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να καθοδηγήσει το εργατικό δυναμικό που λαμβάνει μέρος στη δασοπυρόσβεση, αν ο ίδιος δεν είναι καλά εκπαιδευμένος.
Ο κ. Παιονίδης θεωρεί πως η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (1/7/2015) με την οποίαν ανεστάλη η εισδοχή νέων σπουδαστών στο Δασικό Κολέγιο, κάτι το οποίο άνοιξε το δρόμο κατάληψης των θέσεων Δασικού Λειτουργού (Τεχνολόγου) στο Τμήμα Δασών από κατόχους πτυχίου Δασολογίας ή τίτλου Δασοπονίας των ΤΕΙ, πέραν των άλλων έχει ως αποτέλεσμα εκπαίδευσης στη βάση δημοσιοϋπαλληλικού ωραρίου. Η εκπαίδευση αυτή, σύμφωνα με τον κ. Παιονίδη θα είναι θεωρητική και δεν παρέχει την ευκαιρία ενεργού εμπλοκής των εκπαιδευόμενων σε πραγματικά επεισόδια πυρκαγιάς, κάτω από την καθοδήγηση των έμπειρων εκπαιδευτών τους.
Την ίδια ώρα άτομα που κατέχουν τα απαιτούμενα προσόντα και μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντα της θέσης χωρίς καμιά περαιτέρω επιμόρφωση, όπως οι απόφοιτοι του Δασικού Κολλεγίου, απορρίπτονται και προσλαμβάνονται άτομα που δεν κατέχουν τα νενομισμένα προσόντα. Ο κ. Παιονίδης αναφέρει επίσης πως δημιουργούνται ερωτηματικά «κατά πόσον με αυτό τον τρόπο, διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον, αφού το κράτος επωμίζεται το κόστος επιμόρφωσης τους και επιπλέον επιβαρύνεται με τους μισθούς που τους καταβάλλει, χωρίς αυτοί να εκτελούν τα καθήκοντα της θέσης που κατέχουν».
Περαιτέρω, υποδεικνύει πως η επιτυχής πορεία του Τμήματος Δασών ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με την επαγγελματική κατάρτιση των αποφοίτων του Δασικού Κολεγίου, που αποτελούσαν περίπου το 90% των υπαλλήλων του.
