Του είπε ο Πρόεδρος του Ερντογάν –προχτές που τον συνάντησε στη Μαδρίτη– ότι θα ήταν καλό να συναντηθούν στο Παρίσι, κι αυτός του απάντησε, «ότι μπορεί να συναντηθούμε στο βόρειο τμήμα και του είπα αποκλείεται». Τα αφηγείται και με γλαφυρότητα ο Νίκος Αναστασιάδης, κι ακούγονται σαν παραμυθάκια. Καλά που δεν λέει στο τέλος: Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Μας θύμισε, μάλιστα, ότι τον γνωρίζει από το 2005. Ήταν όταν πήγε αντιπροσωπεία του ΔΗΣΥ στην Τουρκία και κουβέντιαζαν με τον Ερντογάν και άλλους για την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. «Πρέπει να συμφωνηθούν, σε ένα κλίμα συναίνεσης και καλής θέλησης, οι αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν στο σχέδιο Ανάν…», έλεγε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ σε ομιλία του στο πανεπιστήμιο Σαμπαντζί, στην Κωνσταντινούπολη. Μετά έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ανακάλυψε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ότι «άλλες ήταν οι βουλές της Άγκυρας, ο έλεγχος ολοκλήρου της πατρίδας μας» (7/9/17). Όμως, ίδιες ήταν οι βουλές της Άγκυρας και το 2005 και προσπαθούσε να τις πετύχει με το σχέδιο Ανάν.
Έχει τη σημασία της η ιστορία. Γιατί δείχνει με πόση αφέλεια και μικροκομματικές σκοπιμότητες πολιτευτήκαμε σε μια μακρά πορεία η οποία κατέληξε στα σημερινά αδιέξοδα. Όταν πήγε η κυπριακή αντιπροσωπεία στην Τουρκία η τουρκική εφημερίδα ‘’Ραντικάλ’’ έγραφε ότι «η Τουρκία θεωρεί την επίσκεψη ως ευκαιρία για να καταβληθεί η ‘’αντίσταση’’ του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος αντιτάσσεται στην εξεύρεση λύσης» (ΚΥΠΕ, 9/2/2005). Κι αυτό το μήνυμα έδινε τότε ο Νίκος Αναστασιάδης. Επιστρέφοντας από την Κωνσταντινούπολη, ενημέρωνε τον κυπριακό λαό ότι το μήνυμα που στέλνει «ο πρωθυπουργός της Τουρκίας» -ήταν πρωθυπουργός τότε ο Ερντογάν- «είναι πως, πράγματι, θέλει λύση το συντομότερο δυνατόν». Για να δηλώνει, όταν πήρε την κατάσταση στα χέρια του ότι: «Η Τουρκία για άλλη μια φορά τήρησε τη στάση που για 43 χρόνια τηρεί. Όποιος και να ήταν ο Πρόεδρος όποια και αν ήταν η πολιτική που ακολουθούσαμε» (15/10/2017). Αλλά, το 2005, δεν μπορούσε να το διακρίνει αυτό, πίστευε πως έφταιγε ο Τάσσος κι όχι η Τουρκία «όποιος και να ήταν ο Πρόεδρος»…
Έτσι έγινε το ξέπλυμα της Τουρκίας. Κάθε κυπριακή αντιπολίτευση φόρτωνε τις ευθύνες του δήθεν απορριπτισμού και των «χαμένων ευκαιριών» στην κυβέρνηση (το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ έκανε και το ΑΚΕΛ για τον Νίκο Αναστασιάδη κι ας ήταν της ίδιας φιλοσοφίας), και τελικά δεν μπορούμε να πείσουμε κανέναν ότι είναι η Τουρκία το εμπόδιο για τη λύση κι ότι εδώ έχουμε κατοχή.
Του είπε, λέει σήμερα ο Πρόεδρος, να συναντηθούν στο Παρίσι κι αυτός του απάντησε να συναντηθούν στη βόρεια Κύπρο. Έχει αξία το «αποκλείεται», που του απάντησε ο Πρόεδρος; Ή το ότι τον έπιασε (ή μας έπιασε όλους ομαδικά) στο περιπαίξιμο. Όπως και οι εξηγήσεις που έδωσε χτες ο Τσαβούσογλου για τη συνάντηση. Σε ανεπίσημους χώρους, είπε, συναντάμε και άτομα από την ε/κ πλευρά. «Μερικές φορές έρχονται και προσπαθούν να μας πλησιάσουν. Όταν το βλέπεις, πρώτα απ’ όλα, ποιο είναι το ανθρώπινο καθήκον; Να πεις ένα γεια σε έναν άνθρωπο»…
Θα έπρεπε να θυμάται ο Πρόεδρος ότι το 2005, κάλεσε και το κόμμα του Ερντογάν να έρθει στην Κύπρο, σε ανταπόδοση της δικής του επίσκεψης. «Η πρόσκληση έγινε αποδεκτή και προγραμματίζεται. Δεν ζήτησαν τίποτα απολύτως. Εκείνο το οποίο τους απασχολεί είναι πως θα πρέπει τα πάντα να γίνουν με νομότυπο τρόπο» (ΚΥΠΕ, 24/3/2005). Δεν ζήτησαν τίποτα απολύτως, διότι δεν θα έρχονταν ποτέ με νομότυπο τρόπο. Τους αρκεί το ξέπλυμα που τους κάνουμε εμείς, την απαλλαγή τους από την ενοχή της κατοχής της πατρίδας μας, κι εμάς μας αρκεί που όταν πηγαίνουμε στην αυλή του Αρταξέρξη εκφράζουμε τον ενθουσιασμό μας που είναι φιλικοί μαζί μας. «Η συνάντηση (με τον Ερντογάν) έγινε σε φιλικότατο κλίμα, ήταν εποικοδομητική και απόλυτα χρήσιμη» (Αναστασιάδης, 12/2/2005). «Σε φιλικό κλίμα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας πραγματοποιήθηκε η συνάντηση» (…) Άντρου Κυπριανού με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου «στην κατοικία του στην Άγκυρα» (ΚΥΠΕ, 23/11/18). Και το παραμύθι συνεχίζεται.
