Είναι γνωστό ότι η Τουρκία ακολουθεί τη μέθοδο του Κατάρ όπου έχει σκοπό να επηρεάσει αποφάσεις, εκθέσεις ή και την εικόνα της στη διεθνή κοινότητα. Η μέθοδος Κατάρ, δηλαδή οι σακούλες με τα μετρητά, έγινε περισσότερο γνωστή τώρα με την υπόθεση Εύας Καϊλή στο Ευρωκοινοβούλιο. Εδώ και χρόνια το ξέρουν οι κυβερνήσεις μας, οι πολιτικοί μας, ότι ένας πακτωλός χρημάτων διοχετεύεται σε διάφορους και από την Άγκυρα για τις παρεμβάσεις της. Κάποτε έγιναν και μελέτες για να δουν με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η χυδαία χρηματοδότηση, αλλά τελικά σήκωσαν τα χέρια. Πού να τις βρούμε εμείς τις σακούλες να τις μοιράζουμε απ΄ εδώ κι απ΄ εκεί;
Τώρα που το είπαμε αυτό, πάμε παρακάτω, σε ένα εντελώς άσχετο θέμα, μη συνδεθεί παρακαλώ. Απλώς, όταν διάβαζα την έκθεση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για έναν ανεξήγητο λόγο, το μυαλό μου πήγε στις σακούλες της Καϊλή και του Κατάρ.
Όχι, δεν υπονοώ τίποτε. Άλλους το μυαλό τους πήγε αλλού. Όπως του επιτελείου Ανδρέα Μαυρογιάννη, που ανακοίνωσε χθες πως ανησυχεί διότι στην έκθεση «δεν αναφέρεται πουθενά η βάση λύσης του Κυπριακού» και αυτό «οφείλεται στο γεγονός ότι η δική μας πλευρά δεν επέδειξε σταθερότητα και συνέπεια σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της συμφωνημένης λύσης, τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν και το διαπραγματευτικό κεκτημένο».
Το λέω για να δικαιολογήσω το μυαλό μου, που πήγε στις σακούλες με τα χρήματα. Ο καθένας το αφήνει ελεύθερο. Ας πούμε το μυαλό του κ. Μαυρογιάννη και πολλών άλλων φυσικά, δεν μπορούσε να πάει στο ότι η βάση λύσης του Κυπριακού δεν αναφέρεται πουθενά επειδή ο Γκουτέρες ικανοποιεί την Άγκυρα που θέλει να ανατρέψει τη βάση λύσης. Πήγε στο ότι η δική μας πλευρά δεν επέδειξε σταθερότητα. Ας είναι.
Αλλά, πού οφείλεται το γεγονός ότι σε όλη την έκθεση δεν αναφέρεται πουθενά ο κατοχικός στρατός της Τουρκίας και όποτε χρειαστεί να αναφερθεί σε ζητήματα που έχουν σχέση με τα στρατεύματα, μιλά –και το επαναλαμβάνει πολλές φορές– για τουρκοκυπριακές δυνάμεις ασφαλείας; Ποιες τουρκοκυπριακές δυνάμεις ασφαλείας; Οι 40.000 Τούρκοι στρατιώτες; Έχουν οι Τουρκοκύπριοι drone; Ακόμα κι όταν αναφέρεται στα Στροβίλια και τον περιορισμό στις κινήσεις της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, μιλά για το σημείο που «παραμένει υπερστελεχωμένο από τις τουρκοκυπριακές δυνάμεις ασφαλείας». Κατοχικός στρατός είναι, δεν το αντιλήφθηκαν ο Γκουτέρες κι ο Στιούαρτ;
Ακόμα και τις αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, τις παρουσιάζει ως να είναι οι Ελληνοκύπριοι που έχουν στο πλευρό τους την τουρκική υπερδύναμη. «Η ελληνοκυπριακή Εθνική Φρουρά», λέει, «πρόσθεσε 65 νέες μη εξουσιοδοτημένες θέσεις βολής προκατασκευασμένου σκυροδέματος κατά μήκος της γραμμής κατάπαυσης του πυρός, ανεβάζοντας το σύνολο από το 2019 σε περίπου 290».
Τι πολεμοχαρείς είναι αυτοί οι Ελληνοκύπριοι! Στη γραμμή του Αττίλα -183 χιλιόμετρα παρακαλώ- έχουν 290 θέσεις βολής προκατασκευασμένου σκυροδέματος. Ετοιμάζονται άραγε να επιτεθούν να φάνε τους καημένους τους Τούρκους; Όπως λέει ο Γκουτέρες, «κατά μήκος της βόρειας γραμμής κατάπαυσης του πυρός», δηλαδή στην πλευρά που ελέγχει ο κατοχικός στρατός (αυτό δεν το λέει ο Γκουτέρες), «προστέθηκαν 8 νέες θέσεις βολής προκατασκευασμένου σκυροδέματος, ανεβάζοντας το σύνολο σε 11».
Άρα; Αφού οι Ελληνοκύπριοι έχουν 290 θέσεις βολής και οι Αττίλες μόνο 11, το συμπέρασμα είναι ότι οι πολεμοχαρείς είναι οι Ελληνοκύπριοι. Μόνο άμα θέλεις να παραπλανήσεις μπορείς να το παρουσιάζεις έτσι. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτές οι «θέσεις βολής», οι οποίες είναι άδειες, τοποθετούνται μόνο για αμυντικούς σκοπούς. Για να υπάρχουν σε κάποια σημεία ώστε όταν δεχθούν επίθεση οι 18χρονοι φαντάροι μας να έχουν κάπου να μπουν για να προστατευθούν και να αμυνθούν.
Οι Αττίλες δεν χρειάζονται πάνω από έντεκα τέτοιες θέσεις διότι δεν θα δεχθούν επίθεση, αυτοί είναι που απειλούν να κάνουν την επίθεση. Και οι «θέσεις βολής» δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, απλώς τα τελευταία χρόνια ανακαλύφθηκε ότι αντί να σκάβουν αυλάκια οι φαντάροι και να γεμίζουν σακούλες με άμμο για να έχουν θέσεις άμυνας κατά μήκος της γραμμής, γίνονται πια με προκατασκευασμένο σκυρόδεμα και τοποθετούνται στη γραμμή.
Τι να λέμε, λοιπόν, για όλα τα άλλα;
