Η διάγνωση άνοιας στον παππού ή τη γιαγιά θα αποτελέσει σοβαρή πρόκληση για την οικογένεια. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά ζητήματα που θα ανακύψουν σχετικά με την παροχή κατάλληλης φροντίδας στο σπίτι ή ειδικές δομές. Πολύ περισσότερο, είναι οι προσωπικές σχέσεις που μεταβάλλονται, τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να «χάνονται», τα εγγόνια που θα ρωτήσουν «γιατί δεν μ’ αναγνωρίζει;».
Ερευνητές απ’ όλο τον κόσμο έχουν προσπαθήσει να αποτυπώσουν τον αντίκτυπο της νευρολογικής διαταραχής στο οικογενειακό περιβάλλον, ιδίως στα ανήλικα μέλη. Πολλές μελέτες συμπεραίνουν το ουδέν κακόν αμιγές καλού, όπως μια ελληνική έρευνα του 2017 που κατέληξε ότι τα εγγόνια μπορούν να καταλάβουν και να αγκαλιάσουν τη νέα κατάσταση της υγείας των παππούδων τους, και να σταθούν ιδιαιτέρως υποστηρικτικά στη μητέρα τους-φροντιστή.
Αρκετά συχνά, τα εγγόνια θα αναπτύξουν αίσθημα ευθύνης απέναντι στους παππούδες τους -ακόμα και αν τα φέρει αντιμέτωπα με δυσκολίες-, θα έρθουν πιο κοντά στους γονείς τους και στους παππούδες που φροντίζουν τους συντρόφους τους με άνοια. Μαζί με την ικανοποίηση από την παροχή στοργής και φροντίδας όμως, δε θα λείψουν η θλίψη και ο φόβος για τη στιγμή που οι παππούδες θα πάψουν να τα αναγνωρίζουν.
Η Εταιρεία Αλτσχάιμερ του Καναδά συστήνει τρόπους για να εξηγήσει ο γονιός σε μικρά παιδιά ή εφήβους τί είναι η άνοια και οι αλλαγές που φέρνει στην πραγματικότητας της οικογένειας, αλλά και πώς μπορούν να βοηθήσουν.
Συμβουλές για τους γονείς
Εξηγήστε στο παιδί τι είναι η άνοια και μορφές της όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, ότι κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν (ακόμα και τα βασικά), να μπερδεύονται ή να επαναλαμβάνονται, να δυσκολεύονται στην επικοινωνία και αυτοφροντίδα ή να είναι ευερέθιστοι. Διευκρινίστε του ότι δεν κάτι που έρχεται αναπόφευκτα με την ηλικία απλώς αυξάνονται οι πιθανότητες, ούτε ότι κινδυνεύει και το ίδιο επειδή διαγνώστηκε ο παππούς ή η γιαγιά.
Δώστε του να καταλάβει γιατί η φροντίδα του ατόμου με άνοια είναι δύσκολη υπόθεση που, πιθανώς, θα συγκεντρώσει μεγάλο μέρος της προσοχής σας και του χρόνου σας, αλλά και ότι είναι φυσιολογικό να θυμώσει ή να αντιδράσει αν νιώθει ότι το παραμελείτε. Υπενθυμίστε του ότι ο παππούς ή η γιαγιά θα νιώσουν ακόμα την αγάπη του αν τους κρατήσει το χέρι ή τους πάρει αγκαλιά και, οπωσδήποτε, να μη διστάζει να εκφράζει τυχόν απορίες του.
Προτείνετέ του:
Να ανακαλέσει χαρούμενες στιγμές από το παρελθόν, κάτι που αγαπούν τα άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ. Αρκούν μερικές φωτογραφίες.
Να φτιάξει ένα κουτί αναμνήσεων με ενθύμια που θα ανασύρουν ευχάριστες στιγμές από τη συνύπαρξη με τους παππούδες όπως δώρα, φωτογραφίες, σουβενίρ κ.α..
Να βοηθήσει στο σπίτι και ιδίως τον πάσχοντα με άνοια να στρώσει το κρεβάτι του, να διπλώσει τα ρούχα του, να ετοιμάσει το φαγητό του ή να κάνουν μια βόλτα, αφού οι σωματικές δραστηριότητες του είναι ευχάριστες, πέρα από βοηθητικές.
Τα παραπάνω ισχύουν και για τους εφήβους, στους οποίους μπορείτε να εξηγήσετε με περισσότερες λεπτομέρειες τη φύση της διαταραχής καθώς και των υποχρεώσεων που συνεπάγεται, να τους συστήσετε επιπλέον να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό αν νιώθει ότι η κατάσταση τον δυσκολεύει, όπως ψυχοθεραπευτή ή ομάδες φροντιστών ατόμων με άνοια.
