Ένα όνειρο χρόνων της Σοφίας Παπαμιχαλοπούλου, με ούριους ανέμους αλλαγής τις προηγούμενες βδομάδες, έγινε πραγματικότητα. 68 ώρες θαλάσσιου ταξιδιού, 327 ναυτικά μίλια και η δύναμη  του αθλητισμού και της συνεργασίας ήταν αρκετά για την δικοινοτική ιστιοπλοϊκή ομάδα «Winds of Change» για να πραγματοποιήσει τον περίπλου της Κύπρου σπάζοντας νοητές θαλάσσιες γραμμές που χωρίζουν το νησί στα δύο.

Συμβολικά το ταξίδι άρχισε και ολοκληρώθηκε στην Μαρίνα Λάρνακας την 21η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης στέλνοντας μηνύματα ανάγκης για ειρήνη και συνεργασία από τη μία άκρη του νησιού μέχρι την άλλη.

Δέκα ιστιοπλόοι, πέντε ελληνοκύπριοι και πέντε τουρκοκύπριοι, ηλικίας από 18 μέχρι και 35 ετών, ένωσαν δυνάμεις, συνεργάστηκαν και έζησαν εν πλω μοναδικές στιγμές, συνομιλώντας την κοινή γλώσσα του αθλητισμού και της ανάγκης να έρθουν κοντά οι δύο κοινότητες. Βγήκαν από τη ζώνη ασφαλείας της καθημερινότητας για να προσπαθήσουν να χτίζουν ένα καλύτερο και περισσότερο ελπιδοφόρο μέλλον.

Η ιδέα

Η εμπνεύστρια του  «Winds of Change»Κύπρια ολυμπιονίκης  δρ Σοφία Παπαμιχαλοπούλου, γιατρός πια στο επάγγελμα, στην πανεπιστημιακή κλινική του νοσοκομείου της Ζυρίχης, ανέπτυξε την ιδέα του περίπλου της Κύπρου με ιστιοφόρο,  με την υποστήριξη του προγράμματος Young Leaders της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Όταν επιλέγηκε για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, γνώριζε εκ προοιμίου πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να υλοποιήσει το όραμα της.

 Άλλωστε οι προηγούμενες εμπειρίες της αλλά και η αγάπη της για τον αθλητισμό αποτέλεσε το συστατικό εκείνο που χρειαζόταν για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Φάρος της, η αγάπη για το νησί και τους ανθρώπους του καθώς και η δύναμη του αθλητισμού που έφερε μαζί την ομάδα με το σύνθημα «Πρόκληση, Ενδυνάμωση, Έμπνευση, Μαζί».

Τα εμπόδια πολλά και κυρίως από τους ανθρώπους που μοιράστηκε το όραμα της. «Κάτσε τα πόδια σου στη γη», «πως θα μπορέσεις να το κάνεις» δεν θα σε αφήσουν να το κάνεις», «γιατί θέλεις να το κάνεις», «πήρες άδεια να κάνεις κάτι τέτοιο»; Αυτά ήταν μόνο μερικά απ’ όσα άκουσε… Όμως μέσα της υπερνίκησε το αίσθημα της αθλήτριας ολυμπιονίκη που με στοχοπροσήλωση δεν αποσπάται ποτέ από τις απόψεις των άλλων και δεν φοβάται ποτέ να νικήσει τις πιθανότητες. Κι αυτή η επιμονή δεν πήγε χαμένη γιατί οι προσπάθειες των τελευταίων τριών χρόνων είχαν είχαν ως επιστέγασμα το πιο όμορφο ιστιοπλοϊκό ταξίδι της ζωής της, παρέα με τον αδελφό της Χριστόφορο Παπαμιχαλόπουλο, τον φίλο της και καπετάνιο του ταξιδιού Nigel Davies και το πλήρωμα των ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων νέων για τους οποίους δηλώνει περήφανη. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ηλιοβασίλεμα ανάμεσα στα νησιά Κλείδες στον Απόστολο Ανδρέα, ούτε την ανατολή του ηλίου στην Κερύνεια, ούτε τη διαδρομή γύρω από τον Ακάμα και το Κάβο Άσπρο» αναφέρει στο philenews.

«Η στιγμή που συνειδητοποιήσαμε ότι γράψαμε ιστορία»

Χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια να πάρει σάρκα και οστά το εγχείρημα για τον περίπλου της Κύπρου με ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους νέους. Όταν όλα πια μπήκαν στις ράγες και ξέδεσαν τα πανιά ό του ιστιοφόρου τους για πρώτη φορά, ούτε οι ίδιοι δεν πίστευαν πως το όνειρο έγινε πραγματικότητα.

Αντικρίζοντας από μακριά την Μαρίνα της Λάρνακας, λίγο πριν την ολοκλήρωση του ταξιδιού, ο νους πήγε πίσω σε όλα όσα έζησαν μέσα  από τα σεμινάρια και τις συναντήσεις που χρειάστηκαν για να συνδεθεί η ομάδα, την ιστιοπλοϊκή εκπαίδευση κι όλο το ταξίδι που έφτανε στο τέλος… Και τότε ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησαν πως έγραψαν ιστορία, πραγματοποιώντας το ακατόρθωτο. Να ταξιδέψουν από την μια άκρη του νησιού μέχρι την άλλη με καράβι.

Οι εμπειρίες

Οι εμπειρίες που πήραν μέσα από το ταξίδι ήταν πολύτιμες. Τις εικόνες που κατέγραψαν κατά τη διάρκεια του περίπλου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να τις δει σε μια παραγωγή ντοκιμαντέρ στο Παγκόσμιο Φόρουμ Ειρήνης και Αθλητισμού, που αναμένεται να πραγματοποιηθεί το 2024 στο Παρίσι πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.

Μέχρι τότε, ζητήσαμε από τους ιστιοπλόους της ομάδας, να πάρουμε λίγο από τις προσωπικές τους εμπειρίες μέσα απ’ το ταξίδι.

Ο Γιάννης Μηνάς, σημειώνει πως όλο το ταξίδι ήταν μια εμπειρία που θα κρατήσει για πάντα στη ζωή του, ενώ η αποστολή δεν τελείωσε με τον περίπλου. «Καθήκον μας είναι να δείξουμε με το παράδειγμά μας στον κόσμο ότι η ειρήνη είναι εφικτή αν συνυπάρξουμε και μοιραστούμε τις ιστορίες μας, εμπλέκοντας περισσότερους ανθρώπους σε δραστηριότητες που αφορούν τις δύο κοινότητες.

Η Λουάνα Λιασσή κάνει λόγο για μια καταπληκτική εμπειρία που μέχρι πρότινος φάνταζε πως ήταν αδιανόητη η υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος που θα περνούσε πάνω από τις γραμμές που χωρίζουν στα δύο το νησί. «Είναι τιμή μου που αποτέλεσα μέλος αυτής της καταπληκτικής ομάδας με την οποία, μέσα από τη δύναμη του αθλητισμού καταφέρουμε να ενώσουμε τους ανθρώπους και να προωθήσουμε τον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Καταφέραμε να δώσουμε ελπίδα στους Κύπριους συμπατριώτες μας και να δείξουμε πως το μέλλον θα είναι λαμπρό αν ενεργήσουμε όλοι μαζί» σημειώνει.

 Η Melek Kaptanoglu λέει πως το Winds of Change είναι μια ιστορία αντοχής, πίστης και θάρρους. «Ως μέλη του πληρώματος, κανείς από εμάς δεν είχε εμπειρία ιστιοπλοΐας, ενώ δεν γνωριζόμασταν από πριν. Ωστόσο, πιστέψαμε σε κοινούς στόχους και αξίες πως ο αθλητισμός συνδέει και η Κύπρος χρειάζεται αυτούς τους συνδετικούς κρίκους για να γίνει νησί της ειρήνης. Ακούσαμε πολλές φορές «δεν μπορείτε να το κάνετε, είναι αδύνατο». Χάρη στη δική μας ιστορία μας πιστεύω πως πολλοί θα εμπνευστούν για να επανεξετάσουν, τι είναι τελικά το αδύνατον. Είμαι ευγνώμων που υπήρξα μέρος αυτής της ιστορίας των ανέμων της αλλαγής κι ελπίζω πως αυτοί οι άνεμοι θα πνεύσουν πάνω από όλη την Κύπρο μας».

Τόσο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όσο και μετά την επιστροφή της ομάδας πίσω στη στεριά, ο Ανδριανός Χαραλάμπους βασανιζόταν από διάφορα ερωτήματα. «Γιατί μισό αιώνα μετά; Γιατί εμείς; Τόσα χρόνια γιατί δεν έγινε μια τέτοια προσπάθεια; Τα δεδομένα, η θέληση, τα σκάφη, το νερό, ο αέρας είναι εδώ. Και τώρα έγινε το ταξίδι. Μετά τι;» Σημασία δεν έχει για τον ίδιο πως οι ιστιοπλόοι έσπρωξαν ένα σκάφος πάνω από τις νοητές γραμμές κα και τους αόρατος τοίχους. Σημασία έχει που έδειξαν πως γίνεται. Και στο τέρμα η ομάδα δεν έφτασε όταν το σκάφος προσάραξε ξανά στη Μαρίνα της Λάρνακας. Θα φτάσει όταν πια οι άνθρωποι του τόπου μας δεν θα χρειάζεται ν’ ανησυχούν για τίποτα. «Όταν πια θα ζούμε τα αυτονόητα στον τόπο μας – από τον Ακάμα ως την Καρπασία, τζιαι που τη Μαρίνα Λάρνακας τζιαι πίσω».

Όταν δήλωνε συμμετοχή στο πρόγραμμα ο Gürdal Safel διατηρούσε τις προσωπικές του ανησυχίες γιατί ήξερε πως δεν είναι εύκολη υπόθεση να πραγματοποιηθεί ο περίπλους της Κύπρου από τη στιγμή που το νησί μας χωρίζεται στα δύο. Οι ανησυχίες του όμως εξανεμίστηκαν πια όταν συνάντησε το υπόλοιπο πλήρωμα τότε πίστεψε πως μπορεί να γίνει. Στην δεύτερη φάση του προγράμματος, όταν οι καπετάνιοι και ο προπονητής δίδαξαν στους συμμετέχοντες πρακτικά πως γίνεται η ιστιοπλοΐα ανακάλυψε ότι είναι ένα άθλημα που του ταιριάζει. «Όταν ολοκληρώθηκε ο περίπλους της Κύπρου από την ομάδα,  ήταν απίστευτη η στιγμή όταν συνειδητοποιήσαμε ότι γράψαμε ιστορία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή αυτή και θέλω να ευχαριστήσω για την ευκαιρία όλους όσοι έδωσαν πολλά σε αυτό το πρότζεκτ».

 Το να είσαι μέρος αυτής της ομάδας, είναι μια ανεκτίμητη εκπαιδευτική εμπειρία, δηλώνει ο Πάρης Ζίγκης. Ο ίδιος με την αποβίβασή του στη Μαρίνα της Λάρνακας παίρνει μαζί του την δύναμη της ενότητας, της αποφασιστικότητας και της συνεργασίας πέρα από τα όρια στις «αποσκευές» του για τη συνέχεια. Για τον ίδιο ο περίπλους της Κύπρου συμβολίζει τη δυνατότητα για ειρηνική συνύπαρξη, αξίες που τον συγκινούν βαθιά, όπως και τα μαθήματα που έχει πάρει μέσα από την ανάγκη κατανόησης και κατάργησης των φραγμών. «Το ταξίδι αυτό μου άφησε μια αίσθηση υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης που θα αντηχεί για πάντα στην καρδιά μου

Βγήκε από την ζώνη ασφαλείας της η Gözde Akyel και νιώθει πολύ τυχερή που υπήρξε μέρος αυτού του ταξιδιού που πέτυχε το αδύνατο για πολλούς. «Το όνειρο της Σοφίας μας ένωσε ως οικογένεια και το μετατρέψαμε σε πραγματικότητα. Την Σοφία τη θαυμάζω κι απ’ αυτήν διδάχθηκα τι σημαίνει να μην τα παρατάς ποτέ. Δεν πρόκειται απλά για ένα ταξίδι γύρω από την Κύπρο αλλά μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ».

Η Κούλια Πατσαλίδου συμμεριζόταν το όραμα της Σοφίας από παιδί. Κι ο πρώτος περίπλους της Κύπρο ήταν η πραγματοποίηση και του δικού της παιδικού ονείρου. Κι αυτό το μαγικό ταξίδι την γέμισε με απερίγραπτα συναισθήματα. «Νιώθω υπερηφάνεια και ταυτόχρονα τυχερή που είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα τόσο ξεχωριστό και πρωτοποριακό πρόγραμμα. Το Winds of Change υπήρξε για μένα ένα σημείο αναφοράς στη ζωή μου αφού με έφερε σε επαφή με υπέροχους ανθρώπους από όλο το νησί μας που αλλιώς δεν θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω. Το πρόγραμμα αυτό έφερε μια πνοή αλλαγής στο νησί μας. Χρησιμοποιώντας τα αθλήματα, τα οποία έχουν την δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο, να εμπνεύσουν και να φέρουν κοντά τους ανθρώπους όπως κανένας άλλος δεν μπορεί να κάνει, έφερε κοντά ανθρώπους και από τις δύο κοινότητες και διεκπεραίωσε τον περίπλου ολόκληρου του νησιού μας που ήταν κάτι αδύνατο εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Συγκεκριμένα, μέσω της ιστιοπλοΐας, που είναι ένα πολύ σημαντικό άθλημα για εμένα, έδειξε ότι όλα είναι δυνατά, φτάνει να παλέψεις για αυτά και αυτό με έκανε να πιστεύω σε ένα καλύτερο μέλλον. Επομένως, αυτό είναι μόνο η αρχή».

Για τον Erem Hidiroglu ο αθλητισμός αποτελεί μια ισχυρή θεραπευτική γέφυρα προκειμένου οι δύο κοινότητες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων να έρθει κοντά. Αυτό που του άφησε το ταξίδι ως εμπειρία είναι πως η ομάδα έμαθε να ακούει ο ένας τον άλλο. Όχι απλώς ν’ απαντά. «Συνεργαστήκαμε, δουλέψαμε μαζί, φάγαμε και ήπιαμε από το ίδιο πιάτο. Εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλο και κάναμε τις νυχτερινές μας βάρδιες. Πλεύσαμε όλοι μαζί στο μοιρασμένο μας νησί. Το Winds of Change είναι περισσότερο μια υπενθύμιση προς τους ανθρώπους παρά ένα έργο. Έχουμε ένα κοινό σπίτι και πρέπει να το προστατεύσουμε και να συνυπάρξουμε».

Η ιστιοπλοΐα είναι το άθλημα που ένωσε το πλήρωμά μας και μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα ζωής, λέει η Nilhan Uzman. Στην ανοιχτή θάλασσα δεν υπάρχουν όρια και διαχωρισμοί παρά μόνο ένας κοινός στόχος. «Το πρόγραμμα Winds of Change, παρουσίασε τι μπορεί να επιτευχθεί όταν άνθρωποι με διαφορετικό υπόβαθρο συναντιούνται με έναν κοινό σκοπό. Έδειξε επίσης τη δυνατότητα για θετικό κοινωνικό αντίκτυπο μέσω της ενότητας και του αθλητισμού. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην Δρ Σοφία Παπαμιχαλοπούλου – η αποφασιστικότητά της μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε αυτό το απίστευτο ταξίδι»