Προσέλαβε δυο γυναίκες από ασιατικές χώρες για γεωργικές εργασίες και τελικά κρίθηκε ένοχος ότι τις εκμεταλλεύτηκε, αφού εργάζονταν υπερβολικές ώρες, υποχρέωνε τη μία να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι μαζί του, ενώ την κλείδωνε σπίτι και της πήρε το κινητό.
Εναντίον του στο βαρύ κατηγορητήριο περιλήφθηκαν και δυο κατηγορίες για βιασμό για τη μία αλλοδαπή και δυο κατηγορίες για άσεμνη επίθεση για τη δεύτερη.
Το Κακουργιοδικείο τον καταδίκασε αρχικά σε συνολική ποινή φυλάκισης 10 ετών. Αυτός άσκησε έφεση παραπονούμενος με μια σειρά από λόγους μέχρι και για κακοδικία λόγω «ανεπάρκειας της υπεράσπισής του». Το Εφετείο που εξέτασε όλους τους λόγους έφεσης έκρινε ότι οι κατηγορίες για το αδίκημα του βιασμού δεν αποδείχθηκαν γι’ αυτό και ακυρώθηκε η ποινή που του επιβλήθηκε. Έτσι τα 10 έτη φυλάκισης μετατράπηκαν σε οκτώ, ποινή που το Εφετείο έκρινε δίκαιη και ανάλογη με την εγκληματική συμπεριφορά του κατηγορούμενου.
Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, πρωτόδικα στο Κακουργιοδικείο Αμμοχώστου, ο κατηγορούμενος αντιμετώπιζε, συνολικά 11 κατηγορίες κατά παράβαση των περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Εμπορίας και Εκμετάλλευσης Προσώπων και της Προστασίας των Θυμάτων Νόμου, και περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου. Επτά από αυτές αφορούσαν συγκεκριμένη γυναίκα με καταγωγή από την Ινδία, και τέσσερις από αυτές, γυναίκα με καταγωγή από το Νεπάλ.
Η 1η κατηγορία απέδιδε στον εφεσείοντα ότι προσέλαβε, υποδέχθηκε και στέγασε την Ινδή, κατόπιν συμφωνίας για εργοδότηση σε γεωργικές εργασίες, έχοντας ως σκοπό την εκμετάλλευση της εργασίας και υπηρεσιών της και, μέσω κατάχρησης της ιδιότητάς του και εκμετάλλευσης ευάλωτης θέσης, την υπέβαλε σε υποτέλεια, δηλαδή σε υπερβολικές ώρες εργασίας. Η 2η κατηγορία απέδιδε στον εφεσείοντα ότι, κατά ανάλογο τρόπο, την προσέλαβε με σκοπό να εκμεταλλευτεί την εξουσία του ως εργοδότης της για να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της. Με δύο κατηγορίες αποδίδετο στον εφεσείοντα ότι, στις 2.1.2018 και 3.1.2018, αντιστοίχως, βίασε την εν λόγω γυναίκα, δηλαδή ήρθε σε συνουσία μαζί της παρά τη θέλησή της.
Οι 5η και 6η κατηγορία είναι ανάλογες της 1ης και 2ης, για διαφορετική χρονική περίοδο, αποδίδοντας όμως στον εφεσείοντα ότι, αφενός υπέβαλε τη συγκεκριμένη γυναίκα σε υποτέλεια, δηλαδή της επέβαλε να έχει σεξουαλική επαφή μαζί του και αφετέρου, την εργοδότησε με σκοπό να εκμεταλλευτεί την εξουσία του ως εργοδότης της για να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της.
Η 7η κατηγορία απέδιδε στον εφεσείοντα παράνομη εργοδότησή της εν λόγω γυναίκας. Ανάλογες κατηγορίες εκμετάλλευσης προσώπου στην εργασία και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ο εφεσείων αντιμετώπιζε σε σχέση και με τη δεύτερη γυναίκα από το Νεπάλ.
Συγκεκριμένα, η 8η κατηγορία του απέδιδε ότι την υπέβαλε σε υποτέλεια, δηλαδή της επέβαλε να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι μαζί του, την κλείδωσε στο σπίτι και της πήρε το κινητό της τηλέφωνο, ενώ η 9η κατηγορία του απέδιδε τον σκοπό να εκμεταλλευτεί την εξουσία του ως εργοδότης της για να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της. Η 10η και 11η κατηγορία απέδιδαν στον εφεσείοντα άσεμνη επίθεση εναντίον της εν λόγω γυναίκας.
Το Εφετείο έκρινε πως το γεγονός ότι η μια γυναίκα καθυστέρησε να καταγγείλει όσα διαβιούσε δεν αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου περί εκδικητικότητας, αφού οι ισχυρισμοί της για το τι έγινε κατά τον αρχικό επίδικο χρόνο, συνάδουν και με τη μαρτυρία άλλων μαρτύρων, οι οποίοι κατέστησαν γνώστες του παραπόνου της.
Ωστόσο, το Εφετείο έκρινε ως ακροσφαλή την κατάληξη του Κακουργιοδικείου σε συμπέρασμα ότι ο εφεσείων ήρθε σε συνουσία με την παραπονούμενη στις δύο επίδικες ημερομηνίες.
Ως αποτέλεσμα, αυτό να επιφέρει ακυρότητα στην καταδίκη του εφεσείοντα στις κατηγορίες περί βιασμού, λόγω απουσίας ενός εκ των συστατικών στοιχείων του αδικήματος.
