Ο Προκόπης Γεωργίου, πρώην ανώτερος αστυνόμος, επισημαίνει την ανάγκη να βρεθεί μια βιώσιμη λύση ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Τούτες τις μέρες καλείται ο κυπριακός λαός να στρέψει τη σκέψη του στην προ του 1963 περίοδο και να τη συσχετίσει με τη στυγνή περίοδο του 1974, όταν η πατρίδα μας υπέστη τούρκικη εισβολή και κατοχή. Σε κάθε μας κίνηση, σε κάθε μας βήμα ως κράτος, περνάμε ώρες πολύ δύσκολες, πολύ επικίνδυνες.
Οι συνομιλίες του Κραν Μοντάνα διεκόπησαν άδοξα και ως Κύπρος κινήσαμε γη και ουρανό, και σύντομα θέλουμε να ελπίζουμε ότι επαναρχίζουν οι συνομιλίες. Ως ελεύθεροι πολίτες αυτού του κράτους να ξαστερώσει το μυαλό μας και να ξεζαρώσει η καρδιά μας και να οδηγηθούμε στις συνομιλίες με καλή πίστη, έτοιμοι να υπογράψουμε μια έντιμη και βιώσιμη λύση μέσα στο πλαίσιο των αρχών των Ηνωμένων Εθνών, ως ισότιμοι πολίτες, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, σ’ αυτό τον τόπο. 
Να θωρακίσουμε την ειρήνη στο νησί μας τούτη τη θολή εποχή που «οι καιροί ου μενετοί». Να στοχαζόμεθα σωστά και ελεύθερα, με πατριωτική ομοψυχία, να κυλήσουμε αρκετά τους τροχούς της πατρίδας προς τα εμπρός. Να επανενωθεί η Κύπρος μας και, όποτε η εθνική επιταγή το κρίνει, να κάνει όλος ο λαός μας, ο αδούλωτος, το χρέος του. Και είναι τότε που θα ευτυχήσει ο κυπριακός λαός, ως Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, όταν ενωθούμε κάτω από ένα σκήπτρο, του ενιαίου κράτους και όταν αδελφωθούμε μεταξύ μας. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι σχέσεις Κύπρου – Ελλάδας δεν ήσαν πάντα αγαστές. «Άλλα εσυμφωνούντο, άλλα εγένοντο», σύμφωνα με αρμόδια ελλαδική πηγή. Άποψή μου είναι ότι σήμερα πρέπει να υπάρχει μια θαυμαστή ενότητα στον κυπριακό και ελλαδικό λαό, ανάμεσα στις κοινωνικές, κομματικές, πολιτικές τάξεις, ιδιαίτερα του κυπριακού λαού, τούτες τις ώρες, παρόλες τις πολιτικές αντιθέσεις της καθημερινότητας, έτσι ώστε να αποδείξει ότι αίρεται προς το σημείο εκείνο της ιστορίας της, όπου λάμπει η αρετή, η σύνεση και η σωφροσύνη. 
Αδύνατο να μη στηλιτεύσω την πολυτέλεια και φιλοχρηματία που παρατηρείται επί των ημερών μας σε μια μικρή ή μεγάλη μάζα του πληθυσμού μας και εμφαντικά τονίζω την ανάγκη παιδείας προς αρετή. Μέσα από τη μέθη των πηγών κάθε κακού, ως αι προαναφερθείσαι, αν ο λαός μας αποπροσανατολισθεί και αποτινάξει μια εφικτή λύση των διεθνών προδιαγραφών, τότε είναι άξιος της τύχης του. 
Ως κατακλείδα, επαναλαμβάνω τα σοφά λόγια εξόχου Έλληνα ευπατρίδη «…την υμών περί το γένος (Κύπρου) διάθεσιν, δι ην πατών μεν ον ανθρώπων εβουλόμην αυτό βασιλεύειν, πάντων δε πάσαις αρεταίς υπερέχειν…»