Δεν είμαι από τους ανθρώπους που της αρέσει να βάζει ταμπέλες στους ανθρώπους και να λέω «αυτός είναι δεξιός,αυτός είναι αριστερός,αυτός ανήκει στο τάδε κόμμα κτλπ…». Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι του “διαίρει και βασίλευε” και έχω πάψει προ πολλού να πιστεύω σε αυτό το σύστημα.
Το τελευταίο διάστημα πολύς κόσμος εκφράζει την αγανάκτηση του και ταυτόχρονα τη λύπη του για τη στασιμότητα στο Κυπριακό.Πολύς αγανακτισμένος κόσμος μάλιστα βιάζεται να κατηγορήσει για όλα το κυβερνών κόμμα.Όντως όμως φταίει για όλα το κυβερνών κόμμα? Αν ο κόσμος έχει πράγματι αγανακτήσει με όλη αυτήν την κατάσταση,τότε γιατί δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του?
Η αλήθεια είναι ότι το Κυπριακό έχει κουράσει πάρα πολύ τον κόσμο και ειδικά τους νέους ανθρώπους. Γι’ αυτό εξάλλου οι περισσότεροι νέοι όταν τελειώνουν πλέον τις σπουδές τους,επιλέγουν να μην επιστρέψουν πίσω στην Κύπρο.Και ‘γω όντας μια κοπέλα που έχει μπει για τα καλά πλέον στην τρίτη δεκαετία της ζωής της,έχω κουραστεί πάρα πολύ να ακούω για το Κυπριακό.Και από τον κόσμο αλλά και από τους πολιτικούς.
Δεν θα το κρύψω ότι παλαιότερα ανήκα στην νεολαία ενός συγκεκριμένου κόμματος με το οποίο διαφώνησα και αποφάσισα να αποχωρήσω. Ο κόσμος έχει χάσει πλέον και τις ελπίδες του αλλά και την εμπιστοσύνη του απέναντι στους πολιτικούς μας.Θεωρώ ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί από μόνο του.Επίσης δεν θεωρώ ότι το Κυπριακό θα λυθεί από τους πολιτικούς.Ακόμα και αν καταφέρουν να έρθουν σε μια συμφωνία στα χαρτιά,λύση του Κυπριακού,δεν σημαίνει μόνο γεωγραφική επανένωση του τόπου μας.Λύση του Κυπριακού,σημαίνει ταυτόχρονα ότι θα πρέπει να ζήσουμε και με την άλλη κοινότητα.Είμαστε άραγε πρόθυμοι για κάτι τέτοιο?
Πιστεύω ότι μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο τόσα χρόνια,φέρουμε όλοι σε αυτόν τον τόπο.Απο τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό. Και οι πολιτικοί μας αλλά ακόμα και εμείς οι απλοί άνθρωποι. Το ΑΚΕΛ κάποτε κατάφερνε να κρατήσει ενωμένη την εργατιά,Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.Αργότερα όμως ταυτίστηκε με την γραμμή της ένωσης,κάτι το οποίο διέσπασε τους κοινούς αγώνες των δυο κοινοτήτων. Σήμερα,αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη.Κοινούς εργατικούς αγώνες.Το Κυπριακό θα λυθεί μόνο με κοινό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.Όταν αποφασίσουμε επιτέλους εμείς οι Κυπρέοι, να βγούμε από την αδράνεια μας.Όπως μου είπε κάποτε και ένας φίλος Τουρκοκύπριος : «Το Κυπριακό θα λυθεί,μόνο όταν δείξουμε εμείς οι Κυπρέοι, ότι θέλουμε την λύση».
Το τελευταίο διάστημα πολύς κόσμος εκφράζει την αγανάκτηση του και ταυτόχρονα τη λύπη του για τη στασιμότητα στο Κυπριακό.Πολύς αγανακτισμένος κόσμος μάλιστα βιάζεται να κατηγορήσει για όλα το κυβερνών κόμμα.Όντως όμως φταίει για όλα το κυβερνών κόμμα? Αν ο κόσμος έχει πράγματι αγανακτήσει με όλη αυτήν την κατάσταση,τότε γιατί δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του?
Η αλήθεια είναι ότι το Κυπριακό έχει κουράσει πάρα πολύ τον κόσμο και ειδικά τους νέους ανθρώπους. Γι’ αυτό εξάλλου οι περισσότεροι νέοι όταν τελειώνουν πλέον τις σπουδές τους,επιλέγουν να μην επιστρέψουν πίσω στην Κύπρο.Και ‘γω όντας μια κοπέλα που έχει μπει για τα καλά πλέον στην τρίτη δεκαετία της ζωής της,έχω κουραστεί πάρα πολύ να ακούω για το Κυπριακό.Και από τον κόσμο αλλά και από τους πολιτικούς.
Δεν θα το κρύψω ότι παλαιότερα ανήκα στην νεολαία ενός συγκεκριμένου κόμματος με το οποίο διαφώνησα και αποφάσισα να αποχωρήσω. Ο κόσμος έχει χάσει πλέον και τις ελπίδες του αλλά και την εμπιστοσύνη του απέναντι στους πολιτικούς μας.Θεωρώ ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί από μόνο του.Επίσης δεν θεωρώ ότι το Κυπριακό θα λυθεί από τους πολιτικούς.Ακόμα και αν καταφέρουν να έρθουν σε μια συμφωνία στα χαρτιά,λύση του Κυπριακού,δεν σημαίνει μόνο γεωγραφική επανένωση του τόπου μας.Λύση του Κυπριακού,σημαίνει ταυτόχρονα ότι θα πρέπει να ζήσουμε και με την άλλη κοινότητα.Είμαστε άραγε πρόθυμοι για κάτι τέτοιο?
Πιστεύω ότι μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο τόσα χρόνια,φέρουμε όλοι σε αυτόν τον τόπο.Απο τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό. Και οι πολιτικοί μας αλλά ακόμα και εμείς οι απλοί άνθρωποι. Το ΑΚΕΛ κάποτε κατάφερνε να κρατήσει ενωμένη την εργατιά,Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.Αργότερα όμως ταυτίστηκε με την γραμμή της ένωσης,κάτι το οποίο διέσπασε τους κοινούς αγώνες των δυο κοινοτήτων. Σήμερα,αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη.Κοινούς εργατικούς αγώνες.Το Κυπριακό θα λυθεί μόνο με κοινό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.Όταν αποφασίσουμε επιτέλους εμείς οι Κυπρέοι, να βγούμε από την αδράνεια μας.Όπως μου είπε κάποτε και ένας φίλος Τουρκοκύπριος : «Το Κυπριακό θα λυθεί,μόνο όταν δείξουμε εμείς οι Κυπρέοι, ότι θέλουμε την λύση».
