Πάντα συμφωνούσα με αυτούς που υποστηρίζουν ότι δεν αρκεί μόνο να οδηγούνται οι κλέφτες στη φυλακή, αλλά απαραιτήτως πρέπει να επιστρέφονται και τα κλοπιμαία. Πριν λίγες μέρες, όμως, καθώς έβλεπα στην τηλεόραση τον μέχρι πριν από μερικά χρόνια «τσάρο» της ελληνικής οικονομίας και επικεφαλής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, κραταιό υπουργό Γιάννο Παπαντωνίου, και εμβληματική προσωπικότητα του σημιτικού εκσυγχρονισμού, να προσπαθεί να κρύψει τις χειροπέδες που του φόρεσαν οι αστυνομικοί, άρχισα να κάνω δεύτερες σκέψεις. Αυτή η ντροπή, σκέφθηκα, δεν ξεπλένεται ούτε με όλες του κόσμου τις θάλασσες.
Στον ίδιο δρόμο του ξεπεσμού περπάτησε με προορισμό τα κάτεργα της φυλακής, πριν μερικά χρόνια, και ένας άλλος υπουργός του ΠΑΣΟΚ (που έγινε ΚΑΣΟΚ), ο ζεν πρεμιέ Άκης Τσοχατζόπουλος, που διετέλεσε κι αυτός υπουργός Άμυνας, χωρίς να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία. Τσοχατζόπουλος και Παπαντωνίου παριστάνουν ακόμη τις αθώες περιστερές, αμφισβητώντας όλες τις κατηγορίες για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τις τεράστιες ευθύνες που τους αποδίδονται για ενέργειες που έβλαψαν ανεπανόρθωτα τη χώρα! Παπαντωνίου και Τσοχατζόπουλος, δύο πρώην «σοσιαλιστές» υπουργοί, που για χρόνια μας παραμύθιαζαν πως θα έβαζαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, αποδείχθηκαν χειρότεροι των κοτζαμπάσηδων, φέρνοντας στην Ελλάδα μόνο συμφορές…
Χωρίς δεύτερη κουβέντα δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταισχύνη για δύο πρώην υπουργούς και μάλιστα στα πιο νευραλγικά υπουργεία, της Άμυνας και των Οικονομικών (!), να προσπαθούν να κρύψουν τις χειροπέδες που τους πέρασαν! Δυο άνθρωποι που ενώπιόν τους υποκλίθηκε ό,τι πιο εκλεκτό έχει να παρουσιάσει το έθνος, ο στρατός του, να οδηγούνται στα μπουντρούμια της φυλακής, μαζί με τις συζύγους τους, σε ζωντανή μάλιστα μετάδοση από την τηλεόραση! Μπροστά λοιπόν σε αυτή τη δημόσια διαπόμπευση, καμία αξία δεν έχουν τα εκατομμύρια που έκλεψαν Τσοχατζόπουλος και Παπαντωνίου κι άλλοι πολλοί σεσημασμένοι καταχραστές της εξουσίας και του δημόσιου χρήματος.
Είναι όλοι αυτοί (ελίτ του νεοελληνικού κράτους) για τους οποίος ο νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης έγραψε: «…τους γνώρισα καλά και τους βρήκα όλους χαλασμένους».
Και ο άγιος και μέγιστος των νεοελληνικών γραμμάτων, ο Παπαδιαμάντης, λέει στο χρονογράφημά του στην εφημερίδα «Ακρόπολις», τις 23 Απριλίου 1892: «Αι εκλογαί, αυτή η μόνη επί εβδομήντα έτη ασχολία μας, αφότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι θα αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον, όπως μη αποδειχθή ψευδές το δημώδες: «’Άλλαξε ο Μανωλιιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
