Ο Μ. Χριστοφίδης γράφει για τις διαφωνίες των κομμάτων στο εθνικό θέμα.
Η διχόνοια είναι ίδιον του Ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων και τα 8 κόμματα το αποδεικνύουν.
Η Τουρκία, είτε εκλεγμένη είτε πραξικοπηματική Κυβέρνηση, ακολουθεί την ίδια πολιτική προ πάντων στο Κυπριακό.
Στην Τουρκία συνεδριάζει το Συμβούλιο Ασφαλείας και βγαίνουν έξω χωρίς τσιμουδιά. Στην Κύπρο συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο και βγαίνουν έξω οι αρχηγοί με 8 διαφορετικές απόψεις για το τι συζητήθηκε ή τι είπε ο καθένας.
Το 1960 είχαμε δυο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και το ΚΕΚ, τώρα έχουμε τρία μεγάλα κόμματα και πέντε κομματάκια, δηλαδή σύνολο 8 και βέβαια με 8 διαφορετικές θέσεις στο Κυπριακό:
Ο ΔΗΣΥ θέλει χαλαρή ομοσπονδία, με το στανιό εκ περιτροπής προεδρία και «Γιαζί Ττουρά» σε ισοψηφίες.
Το ΑΚΕΛ θέλει ισχυρή ΔΔΟ Κυβέρνηση με επιμονή στην εκ περιτροπής και «Γιαζί Ττουρά» σε ισοψηφίες και πολιτική ισότητα των Τ/κ.
Το ΔΗΚΟ θέλει ΔΔΟ με σωστό περιεχόμενο χωρίς να λέει ποιο. Η ΕΔΕΚ δεν θέλει διζωνικότητα αλλά δεν λέει τι θέλει. Οι Οικολόγοι δεν θέλουν ΔΔΟ αλλά δεν προτείνουν άλλη λύση.
Η Αλληλεγγύη θέλει Ένωση ή ενιαίο κράτος χωρίς περιεχόμενο. Το ΕΛΑΜ θέλει ενιαίο ε/κ κράτος με Τ/κ Μειονότητα. Η Συμμαχία Πολιτών δεν θέλει ΔΔΟ αλλά Δημοψήφισμα Ε/κ για το ποια λύση θέλουν. Τα δυο μεγάλα κόμματα θέλουν το Πλαίσιο Γκουτέρες ενώ τα υπόλοιπα δεν το θέλουν. Με τέτοια μυαλά και τέτοιες θέσεις πώς μπορούμε να ελπίζουμε για σωστή ή τουλάχιστον υποφερτή λύση;
Δυστυχώς, φαίνεται ότι τα 8 κόμματα ενδιαφέρονται για το κόμμα και τα μάτια τους, τις καρέκλες τους και οι Ε/κ για τις τσέπες τους όπως απέδειξε η διαδήλωση των δασκάλων στο Προεδρικό και οι γιατροί έναντι του ΓΕΣΥ αλλά όλοι λένε “ου περί χρημάτων ο αγών”. Αστείο βέβαια διότι «ο καφκάς εν για το πάπλωμα».
Το ερώτημα είναι γιατί ο Πρόεδρος και οι 8 αρχηγοί δεν συνεδριάζουν συνέχεια για μερικές μέρες αντί μόνο δυο- τρεις ώρες και να συμφωνήσουν ομόφωνα σε Δικοινοτική (όχι Διζωνική) Ομοσπονδία ή αλλαγή του υφιστάμενου Συντάγματος της ΚΔ χωρίς βέτο και άλλες διαιρετικές πρόνοιες, για να διεκδικούν λύση διεθνώς με το σωστό περιεχόμενο χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις και με παράλληλη επιμονή ότι το πρόβλημα είναι εισβολή και κατοχή και όχι δικοινοτική (εγγλέζικη σοφιστεία) διαφορά.
Επίσης έχουμε τη διπλωματική ικανότητα να προχωρήσουμε σε αμυντική συμφωνία με Αίγυπτο και Ισραήλ για προστασία των κοινών ενεργειακών μας πόρων; Δύσκολο αλλά πραγματοποιήσιμο. Η Ελλάδα ίσως να μην μπορεί να συμμετάσχει λόγω ΝΑΤΟ αλλά γιατί να μην εξεταστεί και αυτή η δυνατότητα;
Θα σοβαρευτούν επιτέλους τα κόμματα ή θα συνεχίσουν τον μακροχρόνιο αγώνα με 8 διαφορετικές θέσεις και τακτικές προς όφελος χωρίς να το θέλουν της Τουρκίας;
Η διεθνώς αναγνωρισμένη ΚΔ είναι το ισχυρότατό μας όπλο (και ΦΑ, εάν βρούμε σημαντικότατα κοιτάσματα) και η όποια λύση θα πρέπει να γίνει μόνο με αλλαγή του υφιστάμενου Συντάγματος για να υπάρξει συνέχιση της ΚΔ και όχι αντικατάστασή της.
Η διχόνοια είναι ίδιον του Ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων και τα 8 κόμματα το αποδεικνύουν.
Η Τουρκία, είτε εκλεγμένη είτε πραξικοπηματική Κυβέρνηση, ακολουθεί την ίδια πολιτική προ πάντων στο Κυπριακό.
Στην Τουρκία συνεδριάζει το Συμβούλιο Ασφαλείας και βγαίνουν έξω χωρίς τσιμουδιά. Στην Κύπρο συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο και βγαίνουν έξω οι αρχηγοί με 8 διαφορετικές απόψεις για το τι συζητήθηκε ή τι είπε ο καθένας.
Το 1960 είχαμε δυο μεγάλα κόμματα, το ΑΚΕΛ και το ΚΕΚ, τώρα έχουμε τρία μεγάλα κόμματα και πέντε κομματάκια, δηλαδή σύνολο 8 και βέβαια με 8 διαφορετικές θέσεις στο Κυπριακό:
Ο ΔΗΣΥ θέλει χαλαρή ομοσπονδία, με το στανιό εκ περιτροπής προεδρία και «Γιαζί Ττουρά» σε ισοψηφίες.
Το ΑΚΕΛ θέλει ισχυρή ΔΔΟ Κυβέρνηση με επιμονή στην εκ περιτροπής και «Γιαζί Ττουρά» σε ισοψηφίες και πολιτική ισότητα των Τ/κ.
Το ΔΗΚΟ θέλει ΔΔΟ με σωστό περιεχόμενο χωρίς να λέει ποιο. Η ΕΔΕΚ δεν θέλει διζωνικότητα αλλά δεν λέει τι θέλει. Οι Οικολόγοι δεν θέλουν ΔΔΟ αλλά δεν προτείνουν άλλη λύση.
Η Αλληλεγγύη θέλει Ένωση ή ενιαίο κράτος χωρίς περιεχόμενο. Το ΕΛΑΜ θέλει ενιαίο ε/κ κράτος με Τ/κ Μειονότητα. Η Συμμαχία Πολιτών δεν θέλει ΔΔΟ αλλά Δημοψήφισμα Ε/κ για το ποια λύση θέλουν. Τα δυο μεγάλα κόμματα θέλουν το Πλαίσιο Γκουτέρες ενώ τα υπόλοιπα δεν το θέλουν. Με τέτοια μυαλά και τέτοιες θέσεις πώς μπορούμε να ελπίζουμε για σωστή ή τουλάχιστον υποφερτή λύση;
Δυστυχώς, φαίνεται ότι τα 8 κόμματα ενδιαφέρονται για το κόμμα και τα μάτια τους, τις καρέκλες τους και οι Ε/κ για τις τσέπες τους όπως απέδειξε η διαδήλωση των δασκάλων στο Προεδρικό και οι γιατροί έναντι του ΓΕΣΥ αλλά όλοι λένε “ου περί χρημάτων ο αγών”. Αστείο βέβαια διότι «ο καφκάς εν για το πάπλωμα».
Το ερώτημα είναι γιατί ο Πρόεδρος και οι 8 αρχηγοί δεν συνεδριάζουν συνέχεια για μερικές μέρες αντί μόνο δυο- τρεις ώρες και να συμφωνήσουν ομόφωνα σε Δικοινοτική (όχι Διζωνική) Ομοσπονδία ή αλλαγή του υφιστάμενου Συντάγματος της ΚΔ χωρίς βέτο και άλλες διαιρετικές πρόνοιες, για να διεκδικούν λύση διεθνώς με το σωστό περιεχόμενο χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις και με παράλληλη επιμονή ότι το πρόβλημα είναι εισβολή και κατοχή και όχι δικοινοτική (εγγλέζικη σοφιστεία) διαφορά.
Επίσης έχουμε τη διπλωματική ικανότητα να προχωρήσουμε σε αμυντική συμφωνία με Αίγυπτο και Ισραήλ για προστασία των κοινών ενεργειακών μας πόρων; Δύσκολο αλλά πραγματοποιήσιμο. Η Ελλάδα ίσως να μην μπορεί να συμμετάσχει λόγω ΝΑΤΟ αλλά γιατί να μην εξεταστεί και αυτή η δυνατότητα;
Θα σοβαρευτούν επιτέλους τα κόμματα ή θα συνεχίσουν τον μακροχρόνιο αγώνα με 8 διαφορετικές θέσεις και τακτικές προς όφελος χωρίς να το θέλουν της Τουρκίας;
Η διεθνώς αναγνωρισμένη ΚΔ είναι το ισχυρότατό μας όπλο (και ΦΑ, εάν βρούμε σημαντικότατα κοιτάσματα) και η όποια λύση θα πρέπει να γίνει μόνο με αλλαγή του υφιστάμενου Συντάγματος για να υπάρξει συνέχιση της ΚΔ και όχι αντικατάστασή της.
