Στον τροχό αυτό της ζωής που ζούμε βλέπουμε – βιώνουμε και αντιμετωπίζουμε πάρα πολλά πράγματα. Μερικά από αυτά είναι καλά και άλλα άσχημα που πολύ δύσκολα αντιμετωπίζονται. Συνήθως εμείς περιμένουμε τις περισσότερες φορές τα καλά και φοβόμαστε τα κακά. Δυστυχώς δεν είναι στο χέρι μας να δεχόμαστε και να ζούμε μόνο με τα καλά. Η ζωή δεν είναι παιχνίδι που το κατευθύνουμε εμείς όπου μας αρέσει και όπως θέλουμε. Η ζωή είναι απρόοπτη, δύσκολη και πολλές φορές μας κάνει εντύπωση πόσο γρήγορα εναλλάσσονται τα καλά και ήρεμα πράγματα με τα δύσκολα και λυπητερά. Ένα κακό στη ζωή είναι οι δύσκολοι άνθρωποι. Είναι όχι μόνο δύσκολοι αλλά και απρόβλεπτοι και περίεργοι στις συναλλαγές τους και γενικά στη ζωή τους με τους άλλους ανθρώπους. Δυσκολεύονται πάρα πολύ να αλλάξουν μια λανθασμένη τους γνώμη και γενικά επιμένουν πάρα πολύ στις απόψεις τους. Δεν έχουν ποτέ χέρι προσφοράς, ούτε ένα δάκρυ για παρηγοριά – τα συναισθήματά τους λιγοστά ή ανύπαρκτα στους συνανθρώπους τους. Σιγά-σιγά αφήνουν να χαθεί η ψυχή τους, χωρίς καμιά προσπάθεια να αλλάξουν και να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι. Η ίδια η ζωή μάς διδάσκει πολλά μα δυστυχώς λίγος κόσμος διδάσκεται και προβληματίζεται – ο τρόπος σκέψης και ο τρόπος ζωής τους επηρεάζει και τη ζωή των παιδιών τους, κάποτε περισσότερο και κάποτε λιγότερο. Δυστυχώς όμως αυτή η κατηγορία των δύσκολων ανθρώπων δεν είμαι σίγουρη ότι διορθώνεται γιατί έχουν και τη συνήθεια να επιμένουν στις απόψεις τους και σκέψεις τους όσο λανθασμένες και αν είναι. Πολύ δύσκολη η ζωή ανάμεσά τους. Ο συναισθηματικός κόσμος –αν υπάρχει– συμπαρασύρεται και γενικά η όλη συμπεριφορά τους γίνεται προβληματική. Τότε η ψυχή υποφέρει – και διερωτάται ο καθένας μας τι αλήθεια μένει στον άνθρωπο; Μια ερώτηση που δεν έχει σίγουρη απάντηση, αφού η ψυχή αρρωσταίνει και σιγά-σιγά χάνεται. Ε, τότε τι μένει!!!
*Χειρουργός, οδοντίατρος
