Ο Γιάννης Χριστοφίδης επισημαίνει ότι με το γλωσσάρι επιχειρείται η παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας.

Το νέο φρούτο του κυπριακού γλωσσαρίου, που εμφανίστηκε αθόρυβα αλλά και μεθοδικά και έχει ενδυθεί τον μανδύα της ελεύθερης επιλογής, σερβιρίστηκε στον κυπριακό Ελληνισμό και παρουσιάστηκε ως ένα μέτρο καλής θέλησης προς την τουρκοκυπριακή πλευρά, για διευκόλυνση της επανένωσης της πατρίδας μας.

 
Φυσικά, καλός και επιθυμητός είναι ο σκοπός της επαναπροσέγγισης και επανένωσης, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ούτε και τις προθέσεις. Σ’ αυτή την περίπτωση παραβιάζονται βασικές αρχές της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε και να προσπερνούμε ανιστόρητα, αστόχαστα και απροβλημάτιστα την οδυνηρή πραγματικότητα. Εδώ είχαμε μια βρετανική αποικιοκρατία υπό κατάρρευση, που ήθελε ετσιθελικά και απεγνωσμένα να διατηρήσει την Κύπρο ως την τελευταία της αποικία, στης στρατηγικής σημασίας Μέση Ανατολή, που ενώ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υποσχόταν στους Ελληνοκύπριους την ένωση με την Ελλάδα, μετά τη νίκη όλων των Συμμάχων, και φυσικά και των Ελληνοκυπρίων κατά του Άξονα, μάς πρόταξε το «ουδέποτε» του Χόπκινσον και περιέπλεξε τους Τουρκοκύπριους και την Τουρκία, αμέτοχους στον πόλεμο, στο δόλιο παιχνίδι της τού «διαίρει και βασίλευε». Εκμεταλλευόμενη επίσης τη μεγαλομανία αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και επεμβαίνοντας παρασκηνιακά στις πολιτικές εξελίξεις σε Ελλάδα και Κύπρο, πάντοτε «φιλικά» και πατερναλιστικά, παραπλανώντας και αποκρύβοντας τις αληθινές της προθέσεις, κατάφερε να διασπάσει και να αποπροσανατολίσει τον Ελληνισμό, βοηθώντας να τοποθετηθούν σε καίριες θέσεις ανίκανα και αφελή άτομα, δημιουργώντας τοιουτοτρόπως τις προϋποθέσεις μιας άνετης τουρκικής εισβολής, χωρίς ουσιαστική αντίδραση και αντίσταση των από χιλιετιών μονίμων και νομίμων κατοίκων της Κύπρου.
 
Με το νέο γλωσσάρι, δυτικής επινόησης, προέλευσης και προώθησης, επιχειρείται η παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας και η αποδοχή από τους Ελληνοκύπριους των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής. Γι’ αυτούς, η εισβολή ήταν μια ειρηνευτική επιχείρηση για «προστασία» των Τουρκοκυπρίων, αποσιωπώντας τους βιασμούς, τις δολοφονίες, κ.λπ. Αν ο καθαρός στόχος αυτών που μας έχουν πλασάρει αυτό το απαράδεκτο γλωσσάρι ήταν η πραγματική επαναπροσέγγιση και επανένωση, θα πρέπει να παραδεχτούν ότι έπεσαν στην παγίδα ξένων συμφερόντων και ότι με τέτοιες αναξιοπρεπείς υποχωρήσεις θυσιάζουν την αλήθεια και τα δικαιώματα της πλειοψηφίας υπέρ μιας κατευθυνόμενης και υποστηριζόμενης με τις λόγχες του Αττίλα μειοψηφίας. Όσοι συνεργάζονται με τους ξένους για εξομάλυνση των δήθεν μικροδιαφορών μας, πλανώνται οικτρά γιατί βοηθούν στην αλλοτρίωση του αγωνιστικού φρονήματος του λαού μας και γίνονται αθέλητα τους δούρειοι ίπποι για την εκ των έσω υποβολιμαία τελική διάλυση, κατάληψη και καταστροφή της υπόλοιπης Κύπρου… Αυτό το αγωνιστικό φρόνημα το χρειαζόμαστε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά σήμερα που όλοι διεκδικούν με όλα τα μέσα και επιζητούν να αρπάξουν ό,τι μπορέσουν μέσω των ηττοπαθών, των χλιαρών και των αδιάφορων… Ας πάψουμε να έχουμε ψευδαισθήσεις δίκαιης λύσης, αλλά και ουσιαστικής βοήθειας από «φίλιες» χώρες και ας στραφούμε στις δικές μας δυνάμεις και με τη συμπαράσταση ιδιαίτερα του κραταιού Βασιλέα της Δόξης, του Κυρίου των απανταχού δυνάμεων.