Κατά χρονικά διαστήματα παρατηρούνται στο νησί μας αντιπαραθέσεις γύρω από τις τιμές και τις ελλείψεις φαρμάκων ιδιαίτερα στα κρατικά νοσοκομεία. Βέβαια οι τιμές των φαρμάκων με την επέμβαση του κράτους και του συναγωνισμού από τα κατεχόμενα έχουν μειωθεί κατά πολύ. Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί πως το φάρμακο εκτός από την εμπορική του αξία έχει αποκτήσει κοινωνική-υγειονομική και ηθική αξία και γι’ αυτό είναι επιβεβλημένη μια δίκαιη κατανομή του κόστους που είναι και η μοναδική ίσως λύση, επειδή εκ των πραγμάτων οι αδύναμες και ευπαθείς ομάδες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις ατομικές επιβαρύνσεις του κόστους των φαρμάκων. Τα φάρμακα και η θεραπευτική αγωγή και νοσηλεία, συμπεριλαμβάνονται μέσα στα κεφαλαιώδη ζητήματα που αντιμετωπίζει η πολιτεία και γι’ αυτό τον λόγο απαιτείται μια εκσυγχρονισμένη πολιτική βούληση λόγω των εξελισσόμενων μεταβολών που λαμβάνουν χώρα στο δημογραφικό, στις νέες βιοϊατρικές τεχνολογίες και την πληροφόρηση που συντείνουν να αλλάξει η φιλοσοφική αντιμετώπιση των ασθενών. Η συμβολή και συμμετοχή της φαρμακευτικής τεχνολογίας είναι ουσιώδης στις νέες φαρμακευτικές θεραπείες, επειδή επιτυγχάνεται πλήρης ίαση και συνάμα επαυξάνεται η χρονική διαχείριση των νόσων και βελτιώνεται επίσης η ποιότητα της ζωής του ανθρώπου. Οι παρατηρούμενες επιτυχίες και βελτιώσεις των ασθενών, οφείλονται στις αναπτυσσόμενες έρευνες και στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων που οδηγούν σε υψηλότερες τιμές και στην επιβάρυνση του κρατικού και ιδιωτικού προϋπολογισμού και στις φαρμακευτικές δαπάνες. Γι’ αυτό η πολιτική κάθε κράτους θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τον συγκερασμό των αντικρουόμενων στόχων και στον ασθενή που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επένδυση για την υγεία και την ευημερία των πολιτών και όχι ως δαπάνη.
Με την εξέλιξη της φαρμακογενετικής θα υπάρξουν φάρμακα που θα απευθύνονται ατομικά σε κάθε άρρωστο και δεν θα εμφανίζουν παρενέργειες και θα έχουν μόνο ευεργετική θεραπευτική δράση. Γι’ αυτό απαιτούνται από το κράτος και την πολιτεία οργανωμένες παρεμβάσεις που θα προστατεύουν τη δημόσια υγεία και θα εξουδετερώνουν τα οποιαδήποτε κυκλώματα στον χώρο της υγείας. Θα πρέπει να τονιστεί πως το φάρμακο έχει αποδεχτεί ότι είναι πραγματικά ένα κοινωνικό αγαθό όπως και η θεραπευτική αγωγή. Αυτά συνέβαλαν με την ορθή χρήση και θεραπεία να διαμορφωθούν νέες οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες που χωρίς αυτή τη σύνδεση, κοινωνία, ασθενείς και συγγενείς, θα υπέφεραν και δεν θα δημιουργούνταν ιδανικές οικογενειακές σχέσεις. Πέραν του εκσυγχρονισμού του τομέα της υγείας επιβάλλεται και η παροχή κινήτρων για την παραγωγή φαρμάκων και για νέες έρευνες γύρω από την ανακάλυψη νέων θεραπευτικών μεθόδων και νέων φαρμάκων. Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί η ηθική αλληλεγγύη και χρηματική βοήθεια που παρέχεται προς τους ασθενείς από το Υπουργείο Υγείας, είτε μεταβαίνουν στο εξωτερικό είτε παραμένουν στο εσωτερικό για αποθεραπεία.
