Ο Ερμής Τσιατίνης γράφει από τα πρακτικά της σύσκεψης, τα οποία έγιναν γνωστά από βιβλιάριο που εξέδωσε το 1991 ο Σάββας Παύλου.

Την 29η Νοεμβρίου 1974 ο Μακάριος φθάνει στην Αθήνα. Σε λίγες μέρες (7 Δεκεμβρίου) θα επέστρεφε στην Κύπρο. Την επομένη μέρα της αφίξεώς του στην Αθήνα (30 Νοεμβρίου) και τη μεθεπομένη (1 Δεκεμβρίου) συγκροτείται σύσκεψη στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος. Τα πρακτικά της σύσκεψης έγιναν γνωστά από βιβλιάριο που εξέδωσε (1991) ο Σάββας Παύλου υπό τον τίτλο: «Η άλλη Κατάθεση, ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ: Τα πρακτικά της σύσκεψης του 1974».

Παρευρέθησαν: Ελλαδίτες, Κ. Καραμανλής (Πρόεδρος Κυβέρνησης) Δ. Μπίτσιος (υπουργός Εξωτερικών) Ε. Αβέρωφ (Εθνικής Αμύνης) Ι. Βαρβιτσιώτης (υφυπουργός Εξωτερικών). Μ. Δούντας (πρέσβης στην Κύπρο). Κύπριοι: Μακάριος, Γ. Κληρίδης (Πρόεδρος Βουλής) Ι. Χριστοφίδης (υπουργός Εξωτερικών) Ν. Κρανιδιώτης (πρέσβης Κύπρου στην Ελλάδα) Α. Παπαδόπουλος, (βουλευτής) Χ. Βενιαμίν (γενικός διευθυντής Υπουργείου Εξωτερικών) Σπύρος Κυπριανού.
Όσα ελέχθησαν στη διάσκεψη ήταν προμηνύματα του τι ζούμε σήμερα. Προχειρότης, αβουλησία και ηττοπάθεια. Το τι λέχθηκε -και η μετέπειτα σταδιοδρομία εκάστου -είναι και μια απόδειξη ότι ο χαρακτήρας εκάστου από μας δύσκολα αλλάζει. Σε πολλά σημεία της  συζήτησης, ο Μακάριος έδειξε ότι περίμενε σωτηρία από τον Κίσινγκερ! Μικρό παράδειγμα: «Ο Κίσινγκερ μου είπε ότι μέχρι της στιγμής δεν υπέβαλε συγκεκριμένον σχέδιον στους Τούρκους. Μου είπε ότι έχει σχέδιον και ρωτούσε για τα σχέδιά μου για να κάμει βολιδοσκοπήσεις στην τουρκική πλευρά». Σε άλλη περίπτωση, ο Μακάριος είπε ότι -για την ώρα- δεν μπορεί να κάμει τίποτα ο Κίσινγκερ, ένεκα κυβερνητικής αστάθειας στην Τουρκία. Ο Μακάριος είπε ότι -όταν επιστρέψει- στην Κύπρο εάν δεν μπορεί να προσφέρει κ.λπ. θα παραιτηθεί. Ο Καραμανλής του εξήγησε ότι μόνον αυτός μπορεί να ενώσει τον κυπριακό λαό. Πήρε τον λόγον ο Κληρίδης και εξήγησε ότι αν δεν γίνει τώρα υπογραφή εγγράφου -για το είδος λύσης- θα υποβάλει την παραίτησιν του.
Σε αυτήν τη σύσκεψη έγιναν και τα τραγελαφικά περί αποστολής νηοπομπής στην Κύπρο.
Καραμανλής: «Σας αποκαλύπτω ότι εις τας 14 Αυγούστου απεφασίσαμεν την κήρυξιν του πολέμου κατά της Τουρκίας και ανεθέσαμεν εις το Επιτελείον την πραγματοποίησιν του εγχειρήματος. Κατόπιν όμως της συστάσεως του Επιτελείου εις 21 Αυγούστου το σχέδιον εματαιώθη».
Αβέρωφ: «Εις τας 14 Αυγούστου, ο Πρόεδρος έλαβε την απόφασιν. Εγώ διεφώνησα. Ο Πρόεδρος επέμεινε να στείλωμεν μίαν μεραρχίαν στην Κύπρο. Εζητήσαμεν από τους Άγγλους(!!!) αεροπορικήν κάλυψιν. Οι Άγγλοι απέρριψαν το αίτημά μας. Κατόπιν τούτου ο Πρόεδρος εισηγήθη να επιβώμεν εκείνος και εγώ της νηοπομπής και να πάμε στην Κύπρο. Βέβαιοι ότι οι Τούρκοι δεν θα μας εβομβάρδιζαν εφόσον θα εκάναμεν γνωστόν ότι ο κ. Καραμανλής θα επέβαινε της νηοπομπής. Τελικώς όμως επείσθημεν περί του ματαίου της επιχειρήσεως».
Σε μένα υπάρχει σήμερα το δίλημμα: «Ποιος κοροϊδεύει ποιoν;»
 
Υ.Γ. Σχετικά με την ελευθερία των Τουρκοκυπρίων στις διαπραγματεύσεις σήμερα.
Καραμανλής προς Κληρίδη: «Μέχρι ποιου σημείου φθάνει η ανεξαρτησία του Ντενκτάς;».
Κληρίδης προς Καραμανλή: «Επί του πολιτικού θέματος ουδεμίαν έχει πρωτοβουλίαν».