Χίλιες δυο σκέψεις και άλλες τόσες θύμησες για τις προηγούμενες Πρωτοχρονιές. Έχω τόσες θύμησες γι’ αυτή τη μέρα που δεν μπορώ να ξεχάσω. Στην αυλή του σπιτιού μας υπήρχαν δύο φούρνοι. Ένας μεγάλος – για ψωμιά και λαμαρίνες για φαγητά και ένας μικρός για γλυκά. Είμαστε μια οικογένεια με πέντε παιδιά και οι γονείς μας – μαζευόμασταν όλοι με τις οικογένειές μας για να γιορτάσουμε μαζί. Η συγχωρεμένη η μάνα μου γινόταν πραγματική θυσία για όλους μας. Τα φαγητά πάντα περίσσευαν και πάντοτε ήταν παραπάνω από αρκετά. Μέρες πραγματικής χαράς και ευχαρίστησης. Η ψυχή όλων μας πετούσε από χαρά και ευχαρίστηση. Θυμούμαι τη φίλη μου τη Χαϊριέ. Δούλευε στην πολύ καλή μοδίστρα τη Χαβάτσια που ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ανδρέα Λαπουρίδη. Η Χαϊριέ ήταν το δεξί της – χρυσό χέρι. Εκεί την γνώρισα και έκτοτε όσο ζούσαμε στη Μόρφου αυτή με έραβε. Αυτά πριν από το 1974. Την Πρωτοχρονιά βρισκόμαστε και πίναμε τον καφέ μας στον μεγάλο κήπο που περιτριγυριζόταν το σπίτι της Χαϊριέ. Κάθε λογής λουλούδια στόλιζαν τον κήπο και η Χαϊριέ μια κούκλα καθισμένη ανάμεσά τους. Χαιρόταν πάρα πολύ όταν της έλεγα θα βρεθούμε. Με κερνούσε χίλια δυο πράγματα, από γλυκά μέχρι ξηρούς καρπούς. Από τα γλυκά θυμάμαι τον άσπρο σιουτσούκο που μόνο εκείνοι τον έφτιαχναν. Όταν θέλαμε περίπατο πηγαίναμε στον Δημόσιο Κήπο της Μόρφου. Ήταν και εκεί πολύ ωραία, εκτός από τα λουλούδια ήταν και μία τεράστια δεξαμενή γεμάτη νερό και παίζαμε τριγύρω. Όταν πέθανε η Χαβάτσια τότε ήμουν πολύ καλή πελάτισσα της Χαϊριέ. Έγινε πολύ γνωστή για το γούστο που είχε και γενικά το ράψιμό της. Περνούσαμε πολύ ωραία και ο καιρός, τα χρόνια περνούσαν μη ξέροντας τι μας περίμενε. Ήταν και ο κοινός μας φίλος ο Μουσταφά ο ζαχαροπλάστης. Δεν αφήναμε μέρα να περάσει χωρίς να γευτούμε τις τόσο ωραίες λιχουδιές που έφτιαχνε. Όλα αυτά γυρνάνε στο μυαλό μου και όλες οι θύμησες με τρελαίνουν. Όλα ήταν καλά, μέχρι που ήλθε το 1974. Έχασα τη γλυκιά μου Χαϊριέ, τον Μουσταφά και τόσα άλλα άτομα που περνούσαμε τόσο ωραία. Προσπάθησα πολύ να βρω τη Χαϊριέ, μα δυστυχώς δεν κατάφερα τίποτα. Σε αναζητώ και τώρα και θα σε αναζητώ όσο ζω καλή μου φίλη και αν βρίσκεσαι κάπου που εγώ δεν σε βρίσκω δώσε σημεία ζωής. Σε αγαπώ πάρα πολύ, όπως και τότε και έχω τόσο μεγάλη επιθυμία να σε ξαναβρώ. Η διεύθυνσή μου και το τηλέφωνο είναι τα ίδια. Στη Λευκωσία πρέπει να θυμάσαι που ήλθες τελευταία φορά και σε κράτησα και το βράδυ. Ήταν η τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Αυτά όλα με κρατάνε τα βράδια ξύπνια και αναλογίζομαι πόσο δύσκολο είναι να τα ξεχάσω. Όλα τα καλά έφυγαν και κανένα σημάδι για κάτι καλό μετά το 1974.
Ας είναι ευλογημένο το όνομα Του Θεού και ας γίνει ό,τι Εκείνος θέλει. Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο.
