Ο Αντώνης Χατζηαντώνης θίγει το ζήτημα που δημιουργείται με τη συμπεριφορά μερικών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ευαισθησία ανύποπτων συμπολιτών τους.
Δεν γνωρίζω, εσείς αγαπητοί μου, πόσον φιλάνθρωποι ή ανθρωπιστές είστε, αλλά νομίζω πολλές φορές πέφτουμε θύματα απατεώνων…
Θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό, που έζησα ο ίδιος, στην πόλη της Λεμεσού, σχετικά με το φαινόμενο της επαιτείας.
Εκεί στην καφετέρια που συχνάζω, βραδινές ώρες συνήθως, έρχεται ένας τύπος, κακοντυμένος θα έλεγα, κάπου μεταξύ 25 – 35 ετών, και ζητιανεύει. Ζητά λεφτά από τους θαμώνες. Πολύ λίγοι νιώθουν την ανάγκη να του δώσουν, συνήθως κοπέλες ή νέοι. Εγώ στην αρχή του έδινα κάτι, ίσως 2 – 3 φορές, αν θυμάμαι καλά. Ξέρετε, η δικαιολογία που συνήθως χρησιμοποιεί είναι η εξής: «Ε, φίλε, εν έχω λεφτά να βάλω πεζίναν να πάω στη Λάρνακα που εν το σπίτιν μου… Περισσέφκουν σου κανένα-θκυο ευρώ;».
Ευαίσθητος όπως είμαι, ή έτσι θέλω να πιστεύω, του είχα δώσει κάποιες φορές, όπως προείπα. Την 4η φορά, που πλησίασε το τραπέζι που καθόμουν και έγραφα ένα μικρό κείμενο στον Η/Υ μου, πίνοντας ένα τσάι, άρχισα να εκνευρίζομαι…
Σηκώνομαι και του λέγω σε αυστηρό, πλην ευγενικό τρόπο: «Άντε έλα, να πάμεν μαζί στο βενζινάδικο, να σου πληρώσω εγώ τη βενζίνη που χρειάζεσαι…».
Η αντίδρασή του ήταν από θρασύτατη έως προκλητική, για να μην πω τίποτα χειρότερο. «Άης με ρε κουμπάρε… Πον να μου κάμεις τον έξυπνον…». Και αμέσως απομακρύνθηκε βιαστικός από κοντά μου και βγήκε στον δρόμο. Μου ήρθε να πάρω την ομπρέλα μου -ψιλόβρεχε εκείνο το βράδυ- και να τον κυνηγήσω!
Ε, μα, έλεος πια! Αυτό το φαινόμενο έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής και ανεκτικότητος. Τι να πει κανείς…
Εντάξει. Μπορεί να είχε ανάγκη τα λεφτά για να φάει κάτι. Ή να πληρώσει το ενοίκιό του ή οτιδήποτε άλλο. Αλλά, με αυτή την αντίδραση, φάνηκε ότι ψεύδεται. Να λέει ανοησίες και να εξαπατά ανύποπτους ανθρώπους, ε, αυτό δεν το ανέχομαι με κανέναν τρόπο.
Κύριε δήμαρχε, κ. Νικολαΐδη, νομίζω πρέπει να επιληφθείτε του θέματος, διότι άκουσα ότι παρόμοια φαινόμενα, ειδικά σε μέρες εορτών, αυξάνονται. Και από Κυπρίους, αλλά και μερικές φορές και από Ελλαδίτες.
