Αναμνήσεις από την Παλιά Λευκωσία και η τωρινή πλατεία Ελευθερίας

 

Περνούσα την 1η Ιανουαρίου 2019 από την τωρινή πλατεία Ελευθερίας και αμέσως ήρθαν στη μνήμη μου τα παλιά εκείνα αξέχαστα παιδικά και νεανικά μου χρόνια, την άλλοτε σφύζουσα πλατεία Μεταξά, μετέπειτα πλατεία Ελευθερίας, την πιο πολυσύχναστη πλατεία, που ένωνε το εμπορικό κέντρο της Λευκωσίας, εδώ που εγίνοντο όλες οι συγκεντρώσεις (συλλαλητήρια κ.ά.). Πώς μπορώ να ξεχάσω την περίοδο 1945 – 1969 τις άμαξες και τους ιππότες με τα χρυσοποίκιλτα μπαστούνια τους Ροτή και Κολοκόστη, τους νυκτερινούς περιπάτους των Λευκωσιατών τις νύκτες που ο ύπνος δεν ερχόταν και τις καντάδες και τις μαντολινάτες των Ανδρέου και Γεωργίου που διασχίζανε και τραγουδούσανε: «Ξύπνα αγάπη μου, η νύκτα τέλειωσε» και «Κύμινο – Κύμινο» κ.ά. που τραγουδούσαν μέχρι το τέλος της οδού Λήδρας, «Μακρύδρομου».

 

Τώρα όλα άλλαξαν. Η παλιά πλατεία έγινε ένα μεγάλο γεφύρι. Στην προσπάθεια να τη μοντερνοποιήσουν, σύμφωνα με τις δήθεν ευρωπαϊκές προδιαγραφές, δεν έγινε με σωστό σχεδιασμό, έγινε ένα μεγάλο γεφύρι με λανθασμένες ράμπες και περιτριγυρίσματα που έθαψαν, αντί να αναδείξουν, την ομορφιά των παλαιών τειχών της πάλαι ποτέ ωραίας Παλιάς Λευκωσίας, κάτι που δεν συνάδει με την αρχαιότητα, που κατά τη γνώμη των παλιών Λευκωσιατών και διακεκριμένων αρχιτεκτόνων της ΑΡΙΒΑ κατέληξε σε έκτρωμα. Με τον τρόπο που έγινε αυτό το γεφύρι με μπετόν αρμέ, τους στενούς δρόμους που θα συνδέσουν την εντός των τειχών Παλιά Λευκωσία, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει τώρα εμπορικό κέντρο.