Ο Λοΐζος Πουργουρίδης αφηγείται μια ιστορία σ’ ένα κοινωνικό παντοπωλείο, γιατί, όπως αναφέρει, υπάρχουν ακόμα κοινωνικά παντοπωλεία κι ας τα έχουν ξεχάσει πολλοί. Ακόμα και οι άρχοντες…
Αυτά βοηθούν με τρόφιμα και άλλα είδη οικογένειες που έχουν ανάγκη, είτε γιατί είναι άνεργοι, είτε γιατί τα εισοδήματά τους είναι λίγα…
Ανάμεσα στους άλλους, στέκει στη σειρά και μια γυναίκα… φαίνεται καταπονημένη και πρόωρα γερασμένη, ποιος ξέρει πόσα βάσανα έχει τραβήξει στη ζωή της…
Όταν πήρε τα τρόφιμά της βγήκε στον διάδρομο και κάθισε σ’ ένα παγκάκι.
Όταν τελείωσε η διανομή των τροφίμων, ο Γιώργος που ήταν υπεύθυνος εκεί καθώς περνούσε την είδε και την ρωτά.
– Είσαι καλά κυρία Μαρία χρειάζεσαι καμιά βοήθεια;
– Όχι ευχαριστώ, θα ξεκουραστώ λίγο και θα φύγω, σε ευχαριστώ για τα τρόφιμα… αλλά δεν μπορώ να τα φάω… του είπε.
Ο Γιώργος παραξενεύτηκε, και της είπε.
– Γιατί; Όλα είναι φρέσκα και οι ημερομηνίες τους σωστές…
– Έχω πρόβλημα με τα δόντια μου και δεν μπορώ να φάω τίποτα. Τα βράδια πολλές φορές με πονούν και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Στο νοσοκομείο περιμένω μήνες για να μου τα διορθώσουν κι ακόμα… Και του έδειξε τα δόντια της που ήταν όλα χαλασμένα.
– Είναι κρίμα να έχεις τρόφιμα και να μην μπορείς να τα φας, δεν έχω χρήματα να πάω σε γιατρό έξω, είπε αυτή.
Ο Γιώργος έμεινε λίγο σκεφτικός και μετά της είπε.
– Έχω έναν φίλο οδοντογιατρό και θα του μιλήσω σήμερα για σένα και πιστεύω πως θα σε βοηθήσει, δώσε μου το τηλέφωνό σου για να σου ορίσει ραντεβού…
Τα μάτια της Μαρίας γέμισαν δάκρυα.
– Ευχαριστώ, είπε με αδύνατη φωνή. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που έχω πάρει…
Για τους άλλους δώρα είναι τα κοσμήματα, ακριβά τηλέφωνα, φανταχτερές τουαλέτες, κ.α. Ανάμεσα στα ψώνια και στα δώρα μας ας θυμηθούμε και τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που δεν έχει τα απαραίτητα…
Η οικονομική καταστροφή, που την έφεραν οι τραπεζίτες και τα κόμματα, δημιούργησε τις ομάδες αυτές, που έχασαν την εργασία τους, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, έκλεισαν επιχειρήσεις κι ας λένε οι άρχοντες ότι η κρίση έχει περάσει, ευημερούν οι αριθμοί και όχι οι άνθρωποι…
