Είναι βέβαιο ότι Ευρωπαίοι δεν είναι μόνο οι πολίτες των τόσων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν θα είναι υπερβολή να πω ότι όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. αποτελούν τον κορμό της Ευρώπης. Το μέγα ερώτημα που εγείρεται είναι πώς σκέπτονται λοιπόν για το μέλλον οι Ευρωπαίοι των κρατών μελών. Και αυτό σε τι μας αφορά εμάς τους Κύπριους. Η Ευρώπη όμως δεν καθίσταται αποτελεσματική αν οι υπήκοοί της δεν κάνουν έργο τους την οικοδόμησή της. Η Ευρώπη είναι δική τους πλέον υπόθεση. Και, για να επιτευχθεί αυτό, είναι ανάγκη να ξέρουν πώς και τι σκέφτονται, πώς βλέπουν το μέλλον, τι ελπίζουν αλλά και τι φοβούνται. Καθώς προχωρούμε προς το 2019 ο Ευρωπαίος πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει πως οι γεωγραφικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, κτλ. περιορισμοί συνεχώς αμβλύνονται. Σήμερα, η Ευρώπη είναι αναγκασμένη πια να αντιταχθεί στους σύγχρονους γίγαντες, όπως οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και για να μη γίνει αυτή η παλιά μητρόπολη «περιφέρεια». Σειρά δημοσκοπήσεων (ευρωβαρόμετρο) στα κράτη μέλη για τους στόχους των κρατών μελών, κατέδειξαν σημαντικά συμπεράσματα, τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας, και προέκυψαν ενδιαφέροντα και ελπιδοφόρα στοιχεία. Αποδείχθηκε ότι ο πληθυσμός της Ενωμένης Ευρώπης απαρτίζεται από 61% οπαδούς της, από 25% αδιάφορους και από 14% αντιτιθέμενους. Πάνω από επτά στους δέκα Ευρωπαίους και τούτο αποτελεί διακήρυξη πίστης στο μέλλον της Ευρώπης. Όμως, αυτή η πίστη, κατ’ εμέ, άρχισε να κλονίζεται, απόδειξη τούτου η επικείμενη αποχώρηση της Αγγλίας και ποιος ξέρει μελλοντικά αν δεν ακολουθήσουν το παράδειγμα της Αγγλίας και άλλες χώρες. Το πρώτο μεγάλο θέμα το οποίο απασχολεί εμάς τους Ευρωπαίους Κύπριους είναι η επίλυση του εθνικού μας προβλήματος. Τα δε άλλα προβλήματα είναι κοινά σε όλα, κατά το πλείστον, τα κράτη μέλη της Ευρώπης, όπως η ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το μεταναστευτικό, η καταπολέμηση της φτώχειας, η προστασία της φύσης, η ποιότητα ζωής κτλ. Οι μεγαλύτερες ελπίδες των Ευρωπαίων αφορούν στην εξέλιξη του βιοτικού επιπέδου των μελών της, την κατανόηση μεταξύ των βιομηχανικών χωρών και των χωρών του υπολοίπου κόσμου, την εξέλιξη των σχέσεων Ανατολής και Δύσης κ.λπ. Τώρα, αναφορικά με τους φόβους των Ευρωπαίων, κατ’ εμέ, αυτοί εστιάζουν πάνω σε έναν αριθμό προβλημάτων. Ειδικά εμάς τους Κύπριους μας φοβίζει η μη επίλυση του εθνικού μας προβλήματος, εχθροπραξίας της Τουρκίας εις βάρος της Κύπρου και ιδιαίτερα εις βάρος της ΑΟΖ μας, εις βάρος των νήσων του Αιγαίου. Όμως, επί όλων αυτών των θεμάτων που μας απασχολούν, οι Τούρκοι ένα πράγμα πρέπει να ξέρουν. Θέλουμε λύση βιώσιμη, Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, χωρίς στρατούς και εγγυήσεις. Αν οι Τούρκοι λογικευτούν, καλώς. Αν όχι, να γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να γίνουμε αυτόχειρες, να καθυποταγούμε ως Κύπρος στις επεκτατικές ορέξεις της Τουρκίας. Το εσμέν Έλληνες να μην το ξεχνούν. Η ιστορία μας διδάσκει. Οι φόβοι των υπόλοιπων χωρών της Ευρώπης επικεντρώνονται πρώτιστα στην εγκληματικότητα και στην τρομοκρατία, δύο προβλήματα που αποσταθεροποιούν την ομαλή κοινωνική ζωή και είναι κάτι που δεν περιμένει. Και η αντιεγκληματική πολιτική πρέπει να έχει ως σύμμαχο τον ευαισθητοποιημένο Ευρωπαίο πολίτη, η αύξηση της ανεργίας από αυτοματοποίηση της εργασίας, η υποβάθμιση της φύσης από ρυπάνσεις, η αύξηση κοινωνικών εντάσεων που έχουν ως αποτέλεσμα αναταραχές μεγάλης διάρκειας, βλέπε στη Γαλλία με τα «Κίτρινα Γιλέκα», η σοβαρή επιδείνωση των διεθνών σχέσεων κτλ. Σαν κατακλείδα, καλώ τον κάθε Κύπριο πολίτη να βαδίσουμε το νέο έτος με πίστη και αισιοδοξία ότι θα ανατείλουν καλύτερες μέρες στο νησί μας. Όμως, για να πετύχουμε τούτο, επιβάλλεται ενωμένοι, μονοιασμένοι, ομόψυχοι, πειθαρχημένοι, συντονισμένοι σε μια παλλαϊκή προσπάθεια για δικαίωση της πατρίδας και να μη σβήσει ποτέ, μα ποτέ, από τη σκέψη μας η επανένωση της Κύπρου μας. Την επανένωση της Κύπρου μας να την βλέπουμε σαν μια ιστορική ανάγκη, που καμιά δύναμη δεν μπορεί να την αλλάξει. Μήτε ο Θεός. «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του να επανενωθεί η Κύπρος, δεν μπορεί να πάρει πίσω την υπογραφή του», όπως προέλεγε ένας των ηρώων του Ελληνισμού για τη λευτεριά της Ελλάδας. Φίλοι μου, τούτες τις δύσκολες, τις πιο πικρές στιγμές που περνά η πατρίδα, ο νους μας ως κυπριακός λαός να κρατήσει την ισορροπία του και να μη χάσει τη δροσιά του και, αν η Τουρκία λογικευτεί, να μη διστάσουμε και να λύσουμε το εθνικό μας πρόβλημα, υπό προϋποθέσεις, καθότι ο χρόνος εργάζεται εις βάρος μας. Μ’ ακούτε; Ο κίνδυνος στο μακρύ μέλλον να τουρκοποιηθεί ολόκληρη η Κύπρος με άλυτο το Κυπριακό είναι ορατός.
