O Προκόπης Γεωργίου, πρώην ανώτερος αστυνόμος από τη Λάρνακα, γράφει για τον πρώην υπουργό Παιδείας, με την ευκαιρία του δεύτερου ετήσιου μνημοσύνου του.
Τούτες τες μέρες ζωντανεύει στη θύμησή μας η μνήμη του Χριστόφορου Χριστοφίδη. Ζωντανεύει δίπλα μας ένας άνθρωπος που πρόσφερε μια ολόκληρη ζωή στην υπηρεσία της πατρίδας, της κοινωνίας γενικά ως πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας Λάρνακας, ως βουλευτής, ως υπουργός Παιδείας. Ως φοιτητής στην Ελλάδα ξεσήκωσε μαζί με λίγους τους μέχρι τότε αδιάφορους Ελλαδίτες αδελφούς για την αυτοδιάθεση της Κύπρου μας. Στις 29/1/17 έφυγε από τη ζωή ο Xριστόφορος αφήνοντας και τη στερνή πνοή του αyωνιζόμενος στις επάλξεις του χρέους. Είναι αυτές οι μνήμες ανεξίτηλες από το πέρασμα του χρόνου και μένουν υψωμένες σαν φωτεινοί ωροδείκτες για να οδηγούν τα βήματα των όσων ακολούθησαν την πορεία του στην τέλεια εκπλήρωση του καθήκοντος και στην προσφορά στην κοινωνία, στην πατρίδα, στη δημοκρατία. Η αδιαμφισβήτητη προσφορά του Χριστόφορου οικοδόμησε την ανεξίτηλη μνήμη του και θα θυμίζει σε όλους εμάς και στους μεταγενέστερους ότι εδώ στη Λάρνακα πέρασε ένας Χριστόφορος Χριστοφίδης, ένας οραματιστής μιας καλύτερης κοινωνίας και μόχθησε γι’ αυτόν τον σκοπό εισπράττοντας δύο απόπειρες κατά της ζωής του και άλλες τόσες απόπειρες απαγωγής των παιδιών του, (μάρτυρες περί τούτα τα αρχεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών) μόχθησε γι’ αυτόν τον σκοπό μέχρι και την τελευταία του πνοή. Η απύθμενη καλοσύνη του εκδηλωνόταν αθόρυβα και αγκάλιαζε κάθε άνθρωπο, ήταν ο «γιατρός» όλων, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν. Αγάπησε τον άνθρωπο και αγαπήθηκε από αυτόν όσο λίγοι. Έφυγε από τη ζωή φτωχός γιατί ποτέ δεν επιδίωξε τα πλούτη, ποτέ δεν κράτησε κάτι για τον ίδιο. Μόνο κάπου – κάπου κρατούσε για αμοιβή ένα πικρό χαμόγελο, πλήρης ικανοποίηση για τη «χολή» που του προσφερόταν συχνά, όταν πρόσφερε εκείνος το «μάννα». Σήμερα πρέπει να λεχθούν λίγα λόγια και να ακουστούν λόγια απλά, χωρίς ρητορισμούς. Ίδια με τον απλό και ταπεινό χαρακτήρα του άνδρα που τιμούμε συγγενείς και φίλοι, τον Χριστόφορο Χριστοφίδη, έναν αξεπέραστο, άφθαστο άνδρα. Η εποχή του εδώ στη Λάρνακα μπορεί να ονομαστεί δικαιωματικά ως εποχή «Χριστοφίδη» μιας και κρατά τη δική του σφραγίδα ανεξίτηλη από το πέρασμα του χρόνου. Είναι μία λαμπρή εποχή όπου κτίστηκαν δεκάδες σχολικές μονάδες ανά το παγκύπριο, έλυσε το στεγαστικό πρόβλημα των σχολείων της πόλης του. Πέραν τούτων, οραματίσθηκε προ πολλών δεκαετιών την επέκταση τον λιμανιού της Λάρνακας, ένα έργο που είναι στο περίμενε μέχρι σήμερα: Οραματίσθηκε την ανέγερση υπερκάλου θεάτρου στη Λάρνακα, τούτο όμως δεν υλοποιήθηκε γιατί οι τότε κρατούντες στην πόλη ήθελαν την ανέγερση ενός «μικρού θεάτρου». Οραματίσθηκε την ανάπτυξη της Μαρίνας Λάρνακας του πέριξ χώρου. Πολλοί οι οραματισμοί του, διέθετε ορθόδοξο αισθητήριο και αναπτυγμένη ορθόδοξη σκέψη, διέτρεχε όλη την ελεύθερη Κύπρο ως υπουργός Παιδείας, κήρυττε φιλοπατρία, δικαιοσύνη, δημοκρατία, έφτιαξε σχολεία. Όσοι ήσαν κοντά του γνώρισαν τον ζηλωτή της Δημοκρατίας, γνώρισαν και θαύμασαν τον δημιουργό υπηρέτη των υψηλών ιδεωδών, θαύμασαν την πορεία του προς τας λαμπράς αξίας, της ευγένειας, της ανιδιοτέλειας, της ακεραιότητας, της σταθερότητας, εκφράσεις αγάπης προς τον άνθρωπο.
Χριστόφορε, πιστεύουμε ότι εκεί στον Άδη που βρίσκεσαι κλαις και βασανίζεσαι για τα δεινά που τραβάει η πατρίδα, η Κύπρος μας, που δεν έχουν τελειωμό. Είπατε στους συντρόφους σου ότι όλοι εμείς οι επιζώντες εδώ στη γη, κοινή είναι η συνείδηση για επανένωση της Κύπρου μας, μακριά από τον εθνικό εκείνο μεσαιωνισμό που υπηρετεί τες φυλετικές και εθνικές αποκλειστικότητες. Επαναπαύσου Χριστόφορε, να είσαι βέβαιος ότι με πλούσιο το ορθόδοξο αισθητήριο και ανεπτυγμένη την ορθόδοξη σκέψη, με απόλυτη ψυχική ενότητα και συμφωνία όλων μας θα βρούμε λύση στο εθνικό μας πρόβλημα που θα διασφαλίζει την εθνική, ιστορική, βιολογική, πολιτιστική μας επιβίωση ως ελληνισμού στην Κύπρο που τόσο αγάπησες. Η ταφόπλακα που σε σκεπάζει δονείται από τις αόρατες παρουσίες του μεγαλείου σου!
Τίμησε τη Λάρνακα όσο λίγοι με τους αγώνες του για την πόλη του που τόσο αγάπησε, για τους αγώνες του για κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, ελευθερία της πατρίδας του. Τώρα είναι η ώρα των Λαρνακέων να τον τιμήσουν.
