Ο Αντώνης Χατζηαντώνης σχολιάζει το θέμα που προέκυψε με τις καταγγελίες του δικηγόρου Νίκου Κληρίδη.
 
Παρακολουθούμε άναυδοι, εμείς οι πολίτες της πολύπαθης Κυπριακής Δημοκρατίας, ένα πολύ λυπηρό φαινόμενο. Να βλέπεις να γκρεμίζεται το έσχατο ανάχωμα, η τελευταία μας άμυνα και ελπίδα κατά της διαφθοράς, σε αυτό τον τόπο. Η ίδια η Δικαιοσύνη. Διότι είναι –μαζί με  την Εκκλησία και την Εθνική Φρουρά– ένας από τους πιο σημαντικούς θεσμούς, στην Κύπρο. Βλέπουμε ότι, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα,  καταρρέουν… 
Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά είμαι σε θέση να γνωρίζω, ότι οι καταγγελίες του δικηγόρου Νίκου Κληρίδη, δεν είναι λόγια του αέρα, ή προσπάθεια σπίλωσης του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ή οποιουδήποτε άλλου…
Υπήρξε όντως, συναλλαγή; Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν ήταν κάτι παράνομο, διότι πρόκειται για εξωδικαστικό συμβιβασμό. Κάτι σαν, πάρε-δώσε. Κάτι που νομίζω συνηθίζεται. Όμως, καλό θα ήταν, να αντιμετωπίζονται όλοι οι κάτοχοι αξιογράφων κατά τον ίδιο τρόπο. Άλλως, μιλάμε για προνομιακή μεταχείριση. Εν πάση περιπτώσει, η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τέτοια, δηλαδή τίμια. Και πολύ καλά έπραξε –και θα μου επιτρέψετε να τη συγχαρώ– η βουλευτής του ΑΚΕΛ, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, που δεν άφησε το σοβαρό αυτό θέμα, που ταρακούνησε ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία, να πέσει στα μαλακά. Και ζήτησε από την GRECO, να ερευνήσει το θέμα σε βάθος. Και έχω την αίσθηση ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης –παρόλο που συμφωνώ μαζί του για τη διάκριση εξουσιών– οφείλει να παρέμβει, στον βαθμό που του το επιτρέπει ο θεσμικός του ρόλος. Αν χρειαστεί, ασφαλώς. Διότι, αν υπάρχει οποιαδήποτε παραβίαση του Νόμου, ή ευνοιοκρατική μεταχείριση, οι υπεύθυνοι οφείλουν να λογοδοτήσουν. Όσο ψηλά στην πυραμίδα και αν ευρίσκονται.