Ο Προκόπης Γεωργίου, πρώην ανώτερος αστυνόμος, τονίζει τη σημασία της πρόληψης στη μάστιγα των ναρκωτικών.
Πρόσφατα, η Α.Α.Ε.Κ., αρμόδια Αρχή για το πρόβλημα των ναρκωτικών, παρουσίασε το αποτέλεσμα έρευνας που διενήργησε για λογαριασμό της το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Δεν θα σχολιάσω τα ευρήματά τους, γιατί μίλησα και έγραψα πολλά για τα ναρκωτικά. Θα περιοριστώ στις απόψεις τους, ότι «δίδεται μεγάλη βαρύτητα στην καταστολή αντί στην πρόληψη, στη θεραπεία, και ότι για κάθε 1 ευρώ που ξοδεύεται για την πρόληψη, αναλογούν €44 για την επιβολή του Νόμου», δηλαδή στην καταστολή.
Πέραν τούτου, ο πρόεδρος της Α.Α.Ε.Κ. κάμνει έκκληση όπως ενισχυθεί η πρόληψη, η θεραπεία των ασθενών και η στήριξη της κοινωνίας. Εδώ και χρόνια παρατηρείται μια διελκυστίνδα μεταξύ των αρμοδίων ως προς το βάρος που πρέπει να δοθεί στις μεθόδους καταπολέμησης των ναρκωτικών. Οι μεν υποστηρίζουν ότι στις προτεραιότητες των αρμοδίων πρέπει να προέχει η πρόληψη, η θεραπεία και η κοινωνική στήριξη. Οι δε υποστηρίζουν ότι τον πρώτο λόγο πρέπει να έχει η καταστολή, μη αποκλείοντας τα όποια άλλα μέτρα, όπως την πρόληψη, τη θεραπεία κ.τ.λ. Επ’ αυτού, προσωπικά εκτιμώ ότι, σύμφωνα με μια σοφή συνταγή την οποία υιοθετώ και υπερθεματίζω, η καλύτερη και αποτελεσματικότερη μέθοδος καταπολέμησης των ναρκωτικών είναι: «Η καλύτερη πρόληψη που επιτυγχάνεται διά της αποτελεσματικής εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας», δηλαδή της καταστολής. Άρα, ορθά οι αρμόδιοι δίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην καταστολή.
Φίλοι μου, πρόληψη και καταστολή είναι αδέλφια δίδυμα. Αποτελεσματική εφαρμογή του ενός έχει θετικά αποτελέσματα στην εφαρμογή του άλλου. Περισσότερη πρόληψη, ολιγότερο έγκλημα, λιγότερη καταστολή ή και αντίστροφα. Μεγαλύτερη καταστολή, ολιγότερη πρόληψη, γιατί η καταστολή επενεργεί στη μείωση, στην πρόληψη του εγκλήματος. Άρα, από τις δύο αυτές αδελφές, πρόληψη και καταστολή, είναι να διερωτάται ένας ποια εκ των δύο να αγαπήσει περισσότερο. Και οι δύο να αγαπιούνται γιατί ο σκοπός είναι ένας, η καταπολέμηση των ναρκωτικών. Τώρα, όσον αφορά στη θεραπεία, είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Όσον αφορά στη συνδρομή της κοινωνίας στον αγώνα, είναι ευθύνη της οργανωμένης κοινωνίας, του κάθε πολίτη, των εθελοντικών οργανώσεων και να πάψουν μερικοί που για να ανοίξουν το στόμα τους και να πουν δυο λέξεις ενάντια στα ναρκωτικά πρέπει να χρυσοπληρώνονται. Τέλος, επικροτώ με θέρμη την απόφαση του Προέδρου του κράτους να συγκαλεί κάθε μήνα σύσκεψη των αρμοδίων για μελέτη τυχόν προόδου στον αγώνα κατά των ναρκωτικών. Η εμπλοκή του Προέδρου του κράτους έχει τη δική της σημασία και οι αρμόδιοι ας αναρωτηθούν.
Πέραν τούτου, ο πρόεδρος της Α.Α.Ε.Κ. κάμνει έκκληση όπως ενισχυθεί η πρόληψη, η θεραπεία των ασθενών και η στήριξη της κοινωνίας. Εδώ και χρόνια παρατηρείται μια διελκυστίνδα μεταξύ των αρμοδίων ως προς το βάρος που πρέπει να δοθεί στις μεθόδους καταπολέμησης των ναρκωτικών. Οι μεν υποστηρίζουν ότι στις προτεραιότητες των αρμοδίων πρέπει να προέχει η πρόληψη, η θεραπεία και η κοινωνική στήριξη. Οι δε υποστηρίζουν ότι τον πρώτο λόγο πρέπει να έχει η καταστολή, μη αποκλείοντας τα όποια άλλα μέτρα, όπως την πρόληψη, τη θεραπεία κ.τ.λ. Επ’ αυτού, προσωπικά εκτιμώ ότι, σύμφωνα με μια σοφή συνταγή την οποία υιοθετώ και υπερθεματίζω, η καλύτερη και αποτελεσματικότερη μέθοδος καταπολέμησης των ναρκωτικών είναι: «Η καλύτερη πρόληψη που επιτυγχάνεται διά της αποτελεσματικής εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας», δηλαδή της καταστολής. Άρα, ορθά οι αρμόδιοι δίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην καταστολή.
Φίλοι μου, πρόληψη και καταστολή είναι αδέλφια δίδυμα. Αποτελεσματική εφαρμογή του ενός έχει θετικά αποτελέσματα στην εφαρμογή του άλλου. Περισσότερη πρόληψη, ολιγότερο έγκλημα, λιγότερη καταστολή ή και αντίστροφα. Μεγαλύτερη καταστολή, ολιγότερη πρόληψη, γιατί η καταστολή επενεργεί στη μείωση, στην πρόληψη του εγκλήματος. Άρα, από τις δύο αυτές αδελφές, πρόληψη και καταστολή, είναι να διερωτάται ένας ποια εκ των δύο να αγαπήσει περισσότερο. Και οι δύο να αγαπιούνται γιατί ο σκοπός είναι ένας, η καταπολέμηση των ναρκωτικών. Τώρα, όσον αφορά στη θεραπεία, είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Όσον αφορά στη συνδρομή της κοινωνίας στον αγώνα, είναι ευθύνη της οργανωμένης κοινωνίας, του κάθε πολίτη, των εθελοντικών οργανώσεων και να πάψουν μερικοί που για να ανοίξουν το στόμα τους και να πουν δυο λέξεις ενάντια στα ναρκωτικά πρέπει να χρυσοπληρώνονται. Τέλος, επικροτώ με θέρμη την απόφαση του Προέδρου του κράτους να συγκαλεί κάθε μήνα σύσκεψη των αρμοδίων για μελέτη τυχόν προόδου στον αγώνα κατά των ναρκωτικών. Η εμπλοκή του Προέδρου του κράτους έχει τη δική της σημασία και οι αρμόδιοι ας αναρωτηθούν.
Προσωπικά, ένα έχω να πω στα τόσα πολλά. Οι αγώνας κατά των ναρκωτικών είναι υποβαθμισμένος. Η μόνη που μάχεται μέρα-νύχτα είναι η Αστυνομία διά της ΥΚΑΝ και είναι άξιοι επαίνου.
