Την άποψή του για τη νεότερη ιστορία του Ελληνισμού και τις προοπτικές του εκφράζει ο Χαράλαμπος Μερακλής.
 
Η δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους την περίοδο 1830 – 1832 ξεκινά με την απελευθέρωση ενός μικρού τμήματος του Ελληνισμού, το οποίο ήταν κατεστραμμένο οικονομικά και με υποτυπώδη ανάπτυξη αφού οι περιοχές του ήταν γεωργοκτηνοτροφικές και εδώ έγιναν οι μάχες από το 1821 -1830.
Την περίοδο 1821 – 1825 η επαναστατική Κυβέρνηση προέβη σε δανεισμό από τη Βρετανία και αυτή την περίοδο αναπτύχθηκε συνάμα και η πολιτική της Μεγάλης Ιδέας για απελευθέρωση όλων των υπόδουλων Ελλήνων από τους Οθωμανούς.
Η επίσημη αγγελία αυτής της πολιτικής έγινε από τον Πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη στις 14/1/1844 στην Εθνοσυνέλευση παρά το γεγονός η Ελλάδα παρουσίαζε σοβαρότατες αδυναμίες σε όλους τους τομείς και επίπεδα έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Βρετανία και Γαλλία υποστήριζαν την Πύλη επειδή τη θεωρούσαν ανάχωμα στις ρωσικές επιδιώξεις. Ο Κριμαϊκός Πόλεμος 1853 – 1856 οδήγησε την Ελλάδα σε συμπόρευση με τη Ρωσία και ως αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας να αποκλεισθεί οικονομικά από τους Αγγλογάλλους.
Σέρβοι και Βούλγαροι υιοθέτησαν δική τους πολιτική για τις περιοχές Μακεδονίας και Θράκης επειδή τις ήθελαν σλαβικές και ετύγχαναν της ρωσικής υποστήριξης.
Η εξέλιξη της Γερμανίας σε μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη δημιούργησε ψευδαισθήσεις στην Ελλάδα, ενώ μετέπειτα η αναφερόμενη χώρα μετέθεσε την πολιτική της υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η ήττα του πολέμου του 1897 και οι αποτυχίες των κρητικών επαναστάσεων του 1866 – 1869 και 1878 αποδίδονται στην πολιτική της Μεγάλης Ιδέας επειδή δεν εφαρμόσθηκε (α) κοινή πολιτική και συμμαχία από τις βαλκανικές χώρες, (β) δεν υπήρξε αναδιοργάνωση και ενίσχυση του ελληνικού στρατού και ναυτικού και (γ) δεν έτυχαν διπλωματικής στήριξης από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Μόνο οι σφαγές του χριστιανικού πληθυσμού από τους Οθωμανούς οδήγησαν στη Βαλκανική Συμμαχία η οποία αποτελείτο από τους Έλληνες-Βούλγαρους-Σέρβους-Μαυροβούνιους.
Η διείσδυση της Γερμανίας στη Βαγδάτη για το πετρέλαιο και της ανάπτυξης της σιδηροδρομικής γραμμής έγινε αιτία η Βρετανία να εργασθεί για τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μόνο οι Βαλκανικοί Πόλεμοι οδήγησαν στην εδαφική και πληθυσμιακή αύξηση της Ελλάδας, ενώ ο πόλεμος στη Μικρά Ασία έγινε αιτία να υποστεί τρομακτική ήττα, καταστροφή και να χαθούν ελληνικά εδάφη και ελληνικές περιουσίες και να ανταλλαγούν πληθυσμοί.
Η Μικρασιατική Καταστροφή οφείλεται στις πολλαπλές αδυναμίες που είχε η Ελλάδα στους τομείς της οικονομίας, στρατιωτικής ισχύος, στους λανθασμένους χειρισμούς της εκστρατείας, τη διχόνοια και στη στήριξη του Κεμάλ από Ιταλία, Γαλλία και Ρωσία, ενώ η Βρετανία τήρησε χαλαρή στάση.
Όσον αφορά στο Κυπριακό, το δημοψήφισμα του 1950 οδήγησε τους Ελληνοκύπριους σε ένοπλο αγώνα για ένωση με την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι αυτό δεν έγινε αποδεκτό από Βρετανία και διεθνή κοινότητα.
Το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους το 1959 – 1960 υπό την εγγύηση της Αγγλίας-Ελλάδας-Τουρκίας.
Οι διαμάχες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και οι λανθασμένες πολιτικές και χειρισμοί που ακολουθήθηκαν από αμφότερες τις πλευρές έγιναν αιτία να εφαρμοσθούν διάφορα σχέδια κατά της Κύπρου, λόγω και του Ψυχρού Πολέμου που οδηγούσαν στη διάλυση του ενιαίου κράτους και της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη σημερινή φάση που βρίσκεται το νησί λόγω του χουντικού πραξικοπήματος –ΕΟΚΑ Β- και της τουρκικής εισβολής που έλαβαν χώρα το 1974.
Οι μέχρι σήμερα πολιτικές συνομιλίες δεν απέδωσαν τα θετικά αποτελέσματα και το νησί είναι διαιρεμένο.