Διάγω το 80ό έτος ηλικίας μου. Ανετράφην γύρω από έγκριτους γιατρούς της Λευκωσίας και με ήθος (Δέρβης, Σπυριδάκης, Κ. Μιχαηλίδης, Χατζημηνάς, Καλπιάν κ.λπ). Σήμερα, μετά από 50 χρόνια οι αρρώστιες πολλαπλασιάζονται καταστρέφοντας τους αρρώστους και την οικονομικά. Δεν υπάρχει οικογένεια που μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές παραμέτρους τέτοιων ασθενειών, γι’ αυτό υπάρχει παντού οικονομική ανασφάλεια.
Αυτά που συζητούνται σήμερα έχουν λεχθεί και δημοσιευθεί εδώ και 50 χρόνια από προοδευτικούς γιατρούς που έφεραν το καινούργιο και το καινοτόμο από τις ΗΠΑ και ιδιαίτερα μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς καμιά ανταπόκριση από τους υπευθύνους, ωσάν να ήσαν «τυφλοί στα μάτια και στον νουν».
Καιρός πια να ακουσθούν σώφρονες κουβέντες γύρω από την υγεία.
Ο ιδιωτικός χώρος, υπεροπτικός σήμερα, με τις υπερβολικές τιμές της περίθαλψης (σκωληκοειδεκτομή λαπαροσκοπική 6 χιλιάδες ευρώ, η μόδα του σπονδύλου 13 χιλιάδες ευρώ, οι αρθροπλαστικές του ισχίου και των γονάτων, η χειρουργική της καρδιάς επίσης κ.λπ.).
Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η νοοτροπία μας και ο ιατρικός αναλφαβητισμός. Οι άρρωστοι στερούνται γνώσης της αρρώστιας τους, παρασύρονται από το τι ακούνε από τον καθένα, ένα σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να μελετηθεί από τον ΟΑΥ.
Η ιδιωτική ιατρική δεν μπορεί να επιβιώσει μακροχρόνια χωρίς την οικονομική μετάγγιση από το ΓεΣΥ, ο δε Κύπριος ιατρός με τη σταθερή και δημιουργική λειτουργία του ΓεΣΥ ένα μόνιμο εισόδημα τον καθιστά ελεύθερο επαγγελματία, στηριζόμενος στον εαυτό του, χωρίς την ανάγκη διασυνδέσεων.
50 χρόνια αργοπορημένοι, εάν και το ΓεΣΥ καταρρεύσει, τότε θα μείνουμε με το καρναβάλι, γύρω από τον εαυτό μας και τα μικροσυμφέροντά μας.
Αφυπνίσου ένδοξε κυπριακέ λαέ, δείξε τη γροθιά σου και ανέβα ψηλά, εκεί που σου αξίζει.
