Αγαπητέ κ. Μιχαηλίδη,
Διάβασα το άρθρο σας με τίτλο «Ας λένε ανέκδοτα, αλλά για να γελάμε, όχι για να κλαίμε», και, ένα παράξενο πράγμα, μου ήρθε να γελάσω. Όχι να κλάψω, που θα ήταν και το φυσιολογικό με τα καμώματα των σημερινών «σφετεριστών»* ή «επιβητόρων»* της εξουσίας. Και δημιουργήθηκαν μέσα στο μυαλό μου, συνειρμικά, κάποιες εικόνες: Μήπως μας προκύψουν αύριο οι κυβερνώντες, και πάλιν ελεεινολογώντας την έκθεση Αρέστη, με άλλη δικαιολογία. Πως δεν είναι, ας πούμε, λέω τώρα, … εικονογραφημένη! Τόσες διαφημιστικές αφίσες τύπωσαν τα καλόπαιδα, οι φίλοι του κ. Γεωργιάδη που διόρισε στην ΣΚΤ με αποστολή να τη διαλύσουν προς όφελος των τραπεζιτών, δεν περίσσεψε και καμία να τη βάλουν οι κ.κ. δικαστές της επιτροπής μέσα στο πόρισμά τους, για να το κάνουν στο κάτω-κάτω και ευκολοδιάβαστο;
Βέβαια, τα αστεία εδώ δεν έχουν καμία θέση. Και η πικρή και μαύρη αλήθεια είναι πως, το τι συνέβη στον Συνεργατισμό, εμείς οι πολίτες, δεν χρειαζόμασταν καμιά επιτροπή για να μας το πει. Τη βλέπαμε την κουφή. Δεν χρειαζόταν να ψάχνουμε για την κωλοσυρμαθκιάν της. Μπορεί η Επιτροπή Αρέστη να έχει τη χρησιμότητα, μέσα από τα στοιχεία και τις μαρτυρίες που κατέγραψε, να γίνει δυνατή στοιχειοθέτηση κατηγορητηρίων εναντίων των υπαιτίων, αλλά για τον λαό αυτή, ελάχιστη αξία έχει! Και για τον εξόφθαλμο λόγο, που ήδη γίνεται ολοφάνερος. Την ξεδκιαντραποσύνη των πολιτικάντηδων. Την ξετσιπωσιά τους! Ορίστε! Δεν ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας με όλη της την αισχρότητα; Και έχετε δίκαιο! Πού τα βρίσκουν και τα λένε;
Αλλά επειδή έχοντας καεί στον τραχανά, μάθαμε να φυσούμε και το γιαούρτι, ας κάνουμε κάτι απλό. Ας αφήσουμε στην πάντα προς στιγμή το ποιος είναι ο κ. Αρέστη και ας θυμηθούμε τον άλλο, τον οποίο διόρισε ο τότε Πρόεδρος/Φωστήρας του ΑΚΕΛ, για να διερευνήσει την υπόθεση του Μαρί και όταν και αυτός, τότε, υπέβαλε την έκθεσή του ατάκα και επί τόπου άρχισε να την ελεεινολογεί ο ίδιος που τον διόρισε, επειδή ούτε σε εκείνον άρεσε εκείνη η έκθεση! Και μιλώ για τον κ. Πόλυ Πολυβίου! Τι έγινε με την έκθεσή του; Απολύτως τίποτα!
Τώρα! Πού εμπλέκεται ο τραχανάς και το γιαούρτι; Μα μόλις πρόσφατα, ο ίδιος ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας κατηγόρησε και τον κ. Πολυβίου, για τα γνωστά της δικαιοσύνης, χωρίς πάλιν να σπάσει μύτη! Αλλά συγχρόνως ο κ. Πολυβίου ανέλαβε αυτοπροσώπως να μας πληροφορήσει δημοσίως και για τις απόψεις του πάνω στο Κυπριακό. Και βγαίνοντας στο γυαλί της τηλεόρασης του Σίγμα, μας υπέδειξε πως για να λυθεί το Κυπριακό θα πρέπει, δίκαιο είναι (!!!), να δώσουμε στους Τούρκους, αν θέλουμε να μας δώσουν και εκείνοι!!! Να τους δώσουμε από τα δικά μας, για να μας δώσουν τα δικά μας. Μας παρότρυνε τουτέστιν να «τηγανίσουμε με την μίλλαν μας το φλαντζίν μας»…
Αλλά για να μην περιλάβω και τον κ. Αρέστη, για να μην ειπωθεί πως προσπαθώ να τον μειώσω και να μειώσω έτσι την αξία του πορίσματός του, θα σας πω απλά, έχετε στη διάθεσή σας τα αρχεία του Φιλελευθέρου που εγώ δεν τα έχω (βασίζομαι μόνο στην ήδη διολισθαίνουσα μνήμη μου…), ψάξετέ το. Μην αγιοποιούμε ανθρώπους… Ας περιοριστούμε μόνο στην παρούσα έκθεσή του. Η οποία όντως είναι αξιόλογη…
Κοντολογίς κ. Άριστε Μιχαηλίδη, άποψή μου είναι πως όλα όσα συμβαίνουν είναι ένας πόλεμος μεταξύ πολιτικών/ κομματικών/ οικονομικών κλικών και απλά ο κυπριακός λαός αλέθεται ανάμεσα στις μυλόπετρες αυτού του αχαρακτήριστου πολέμου! Τον οποίο αν χαρακτηρίσουμε, το ίδιο κατεστημένο που δεν πιάνεται από πουθενά, εμάς θα μας τραβολογά στα δικαστήρια… Επειδή για εμάς, υπάρχουν νόμοι!!!
** Τα εν λόγω επίθετα τα χρησιμοποιώ επειδή η πλειοψηφία του λαού ψήφισε τον Αναστασιάδη. Ούτε τον Πρόδρομο Προδρόμου ψήφισε, ούτε τον Χάρη Γεωργιάδη. Διορισμένοι είναι! Και λίγη σεμνότητα από μέρους τους, δεν θα έβλαπτε… Αλλά, «αρχή, άνδρα δείκνυσι»…
